Herkesin farklı olabilir bu aslında. Kimisi ulaşana kadar bırakmaz o yolda ölür de vazgeçmez ama kimisi de bir kere dener olmazsa olmaz. Vazgeçtiğimiz şey bir insan da olabilir başka bir hedef de.
Benim vazgeçme eşiğim oldukça yüksektir. Yapabileceğim herşeyi yaparım bi insana değer veriyorsam bunu gösteririm sabrederim ama karşımdaki insan bunları görmezden geliyorsa o an işte bitiyor gözümde ve vazgeçiyorum.
değmeyecek şeyler için hassasiyetlerimizi kaybetmemizin olası sonu.
aslında bu bir eşik değil de, süreç olabilir. eğer bu eyleme adım atılır da ardından geri adım atılırsa, kişi kendini başka bir hayata entegre etmek zorunda kalır. ve kimi şeye de geri dönemeyecek şekilde veda etmiş olur.
Uğruna çabaladığınız şeylerin birer birer anlamlarını yitirmesi sonucunda gelinen durum.
Önce buruk bir his kaplar içinizi. Günbatımını izlemek yahut yıldızları seyretmek gibi. iyiymiş böyle, artık çabalamak yok dersiniz. Yalan yok ilk başta biraz korkarsınız çünkü bilinmezlik insanı korkutur. Bu böyle nereye gidecek diye düşünerek, korkarak ve bazen bir sadri alışık filminde ağlayarak geçirirsiniz günlerinizi.
Sonra bir gün uyandığınızda hiçbir şey eskisi gibi değildir. Yalan değil bu! durgunluğa ve sade bir yaşama kapı açmış bulursunuz kendinizi.
Hiçkimseye hiçbir şeye minnet etmemeye başlarsınız. Bir tas çorba birkaç güzel şarkı ve kitaplar yeterlidir nasılsa... ve artık acele etmezsiniz hiçbir zaman, çünkü bilirsiniz ki;
Birine bir kere geç kaldığınızda artık hiçbir şey için acele edemezsiniz.
5 sene önce kızların tv'lerde etkilendiği erkekler gibi davranmaya kasardım. Baktım ki insanlar er ya da geç gerçek karakterimi anlıyor kasmıyorum artık.
