bilgisi kültürü eğitimi tecrübesi muhakeme yeteneği anca x/twitter muhabbetine yeten kişilerin...
aman canım diktiret diyerek boşverrmiş, doğru-yanlış önemsemeyen, değer vermeyen, yaşanılanı-yaşadığının ne olduğunu fark etmeyen; fark etse bile ciddiye almayan...
aptallarla tartışmak istemeyen ki malumunuz, aptallarla muhatap oluyorsanız lafın tamamını söylemeniz - yazmanız gerekir; dangalakların zeka seviyesine inip anlayacağı dilde bili içeriği paylaşmak istemeyen, söylediği - yazdığı bir sözü 2-3 satırda bitireceğini 10 satır yazmaya katlanamayan biri...
vb nedenlerle olabilir.
biliyorsunuz, aklı zekası yeterli düzeye erişmemiş insanlarda evrensel veya lokal olarak ahlak ve etik değerleri tam oluşmaz.
bir insan eğer evrensel bir ahlak ile etik değere ulaşmamışsa yapılan her eleştiri, karşı görüşü, ret etme-kabul etmemeyi küfür olarak görür.
eğer akıl ve zeka olarak yetersizlik toplum geneline sirayet etmiş da tercihli bir cehalet yaşanıyorsa artık her eleştiri hakaret olarak görülüp cehalet kanunlarla yasalarla korunur.
yasalar öyle bir hale elir ki...
artık çalana hırsız, sadakatsize orospu, insanların bilerek ölmesine neden olana katil, aklı inkar edene cahil, liyakatsize iş bilmez, yalan söyleyene yalancı, sözünde durmayana dönek, insanlığa sığmaz davranış söylemlerde bulunana namussuz (namus kavramı insanlara özel bir olgudur) diyemezsiniz. derseniz "hakaret etti" diye yargılanırsınız - insanlar yargılanmıştır da...
örn: ortaçağ Avrupa'sına bakın.
bir din adamının yaptığı kötülüğü söylemek tanrının buyruğuna karşı gelmek, bir kralın zulmüne haksızlığını dillendirmek krala karşı gelmek olarak görülüp her türlü eleştiri tanrı ve krala karşı küfür hakaret deniliyordu.
o zamanlar din ve kabile kültürüyle oluşan düşünme bir kalıp içinde cereyan ettiğinden bu kalıp dışına çıkan her söylem eylem tanrı ve kralın mutlak hakimiyeti, doğruluğuna karşı yapılan düşmanca bir eylem-inkar-isyan olarak görülmüş insanlar engizisyon mahkemelerinde tanrı yasası denilen (şeriat) hukukla veya kral'ın kanunlarıyla yargılanıp kelleri celladın baltası altında veya vücudu bir direğe bağlı ateştin içinde yanarken ya da zindanlarda çürürken insan kendini bulmuştur.
tüm felaketler kötülükler tanrının takdiri kutsal ceza olarak görülüp sorumlular kendini tanrılaştırdığı için hesap vermemiştir.
neyse ki günümüzde artık bu cehalet, akılsızlık yok.
akıl ve zeka olarak yeterliliğimizle insanlık artık evrensel bir ahlak ile etik değere ulaşmış durumda.
sözlüklerin genel anlamda kurallara uyum noktasında 'uzun entry yazmak' şartı olmadığından dolayı yazarın başlıkla ilgili yorumunu kendi kıstasları çerçevesinde eklemesi 'yazamamak' değil, yazabilmektir. tabi ki herkesin elinin altında arama motorları ve beraberinde gelen uçsuz bucaksız kaynaklar var. uzun yazabilenler bu kaynaklardan yararlanmıyorsa şayet, reveranslarımdan en uzununu yolluyorum kendilerine.
sebebini bilmiyorum ama yapamadığım durumdur. nedense çoğu konu hakkında uzun uzun yazmak istiyor insan ama yazdığınız o kadar şeyi kafayı kaldırıp ekrana baktığınızda aslında sadece bir iki satır yazdığınızı fark edersiniz.
benim için sadece üşenmek kusursuz bir sebeptir. buna rağmen arada bir kastırırım. süper zekalarından dolayı uzun entrye ihtiyaç duymayanlara da "vay anasını yaa" diyorum.
buranın püf noktası şudur; kısa ve net yazmak. uzun yazını okuyan bulamazsın, çok kısa yazına takdir göremezsin. orta şekerli gideceksin. en önemlisi yazının uzunluğu ya da kısalığı "bence" başlığa göre olmalıdır. saçma bir "konu" için kompozisyon yazmak yerine daha alternatif cümlelerle pekiştirebilir, derdimizi anlatabiliriz.
'ben' butonunda 'en uzun entryleri' kısmına bakıp bakıp kedere neden olabilir. uzun entryin okunmadığının, okuyanında çoğu sefer bir inci mottosu olan özet geç piç moduna girdiğinin farkında değildir. fakat yine de sıkıcı değilse ve deneme türündeyse entry, tadından yinmez bana göre. kimisi zikrini, fikrini böyle en dolaysız şekilde anlatır. ya da ne bileyim hayal gücü kuvvetlidir..tespitlerini yazar doyasıya..kimse elleşmesin.
kompozisyon yazmak konusunda da sorun çeken insanların durumudur bu muhtemelen.
giriş-gelişme-sonuç ayarlayayım derken kantarın topuzu kaçınca, kısa yazılara yöneliyor insanlar doğal olarak.
ben "içinden gelme" yöntemini kullanmayı tercih ediyorum şahsen. eğer bilgili olduğum bir konuda uzun bir yazı yazmak gelmişse içimden, yazarım uzun uzun. bu iki cümlelik entry girmediğim anlamına gelmiyor tabii ki. ikisinin de örnekleri mevcut, yerleri ayrı.
sözlükteki durum şöyledir uzun entry genel olarak söylemek lazım bunu tabii ki bir baştan bir ortadan ve bir sonran okunarak değerlendirmeye alındığı için kelimelere takılır. o yüzden genelde istenmeyen bir durumdur.
kısa entry tek cümlede güçlü bir vuruş oluşturmaya çabalar aklındaki herşeyi dökmez satırlara laf kalabalığından ibaret değildir.uzun entryler bazen atlanabiliyor kendimden biliyorum.
eğer söz konusu beceriksizlik bir tartışmada başa gelmişse sebebi o entry nin tamamını okumadan sağından solundan kırpıp tüm yazdıklarını çürütecek (kendince tabi) ibişlerin varlığıdır. o kadar uzun yazacağına iki kelime laf ebeliği yapıp olayı kısa yoldan çözmeye ikna ediverirsin kendini.
