her çevrimiçi olduğunda bana mesaj atmadan çıktığında kaybediyorum umudumu yavaş yavaş, ama olsun be belki bir işi vardı yazamadım diye avuttum kendimi, hala da avutuyorum.
Belki de en acısıdır bu, içtiğin su bile ağır gelir bu durumda, nefes alış verişin değişir , vasıfsız hissedersin , bi amacın kalmaz , aniden susarsın konuşasın gelmez , yazasın gelir belki ya da ne bileyim şarkılar gelir aklına en derinden , gelir ama gitmez hiç bi yük. Kısacası ağırdır umudunu kaybetmek , elini uzatmak istersin ama tutamayacağını bildiğin için sadece bakarsın...
eğer bir hedefte hata yapmaktan korkup umut kaybediliyor ise, mükemmiliyetçilikten dolayı bir depresyona girme ihtimali yüksektir.
eğer bir aşk acısı gibi bir şeyse, dertleşebiliriz * kapım her zaman açık erkek,kız,eşcinsel,ateist,mümin,türk,kürt... herkes yazabilir.
Unutma Red, umut iyi bir şeydir, belki de en iyisi. Ve iyi şeyler asla ölmez. (bkz: esaretin bedeli)
amacını kaybetmektir ve amaçsız yaşamak en zor durumlardan biridir.
yeni günün hiçbir şey getirmeyeceğini bilmek, hiçbir heyecana, beklentiye sahip olmamak. hayata sıkıca tutunmanı ve çabalamanı sağlayacak hiçbir gayeye sahip olmamak. yılmak...
olmaması gereken şeydir ama oluyor kimi zaman ne yazık ki olmaması dileğimle.
“Allah’ın rahmetinden umut kesmeyin. Çünkü kafirler topluluğundan başkası Allah’ın rahmetinden umut kesmez.” (Yusuf Sûresi, 87)
De ki: Ey kendi nefisleri aleyhine haddi aşan kullarım! Allah'ın rahmetinden ümit kesmeyin! Çünkü Allah bütün günahları bağışlar. Şüphesiz ki O, çok bağışlayan, çok esirgeyendir.
(Zümer Sûresi, 53)
An itibariyle hayata dair bütün umudum bitmiştir.
Uyuyup uyanmamak istiyorum. Oysa ki Böyle seyler yazacak kadar zavalli degildim ben.
24 yaşında tüm enerjisini,yaşam sevincini,hayallerini,umutlarını hayatın pisliğine kurban etmiş bir kız olarak sonu bekliyorum.
Tüm sosyal medya hesaplarında mutluluk resmi çizen modern insanın, aslında içinde boğulduğu durum.
insanlara dair umudumuzu kaybediyoruz sözlük.
Umut azaldıkça, yerini zehirleyen bir şüphe alıyor.
Sevemiyorsun, güvenemiyorsun, nefes alıp veriyorsun ama yaşamıyorsun.
