eğer bir hedefte hata yapmaktan korkup umut kaybediliyor ise, mükemmiliyetçilikten dolayı bir depresyona girme ihtimali yüksektir.
eğer bir aşk acısı gibi bir şeyse, dertleşebiliriz * kapım her zaman açık erkek,kız,eşcinsel,ateist,mümin,türk,kürt... herkes yazabilir.
Belki de en acısıdır bu, içtiğin su bile ağır gelir bu durumda, nefes alış verişin değişir , vasıfsız hissedersin , bi amacın kalmaz , aniden susarsın konuşasın gelmez , yazasın gelir belki ya da ne bileyim şarkılar gelir aklına en derinden , gelir ama gitmez hiç bi yük. Kısacası ağırdır umudunu kaybetmek , elini uzatmak istersin ama tutamayacağını bildiğin için sadece bakarsın...
her çevrimiçi olduğunda bana mesaj atmadan çıktığında kaybediyorum umudumu yavaş yavaş, ama olsun be belki bir işi vardı yazamadım diye avuttum kendimi, hala da avutuyorum.
O vakitten sonra yaşamdan bi zevk alamıyosun, yere çakılıyosun adeta hayata küsüyosun insanlara küsüyosun.
Işin garip tarafı umut olmadan da yaşanmıyo, olunca da yaşanmıyo. Hayat acıdır arkadaşlar toplu intihar edelim
Yakup peygamber kendisine öldüğü söylenen yusuf'tan yıllar sonra bünyamin'i de kaybediyor. buna rağmen takındığı tavır yukarıdaki ayette açıkça belli. derdimizi önümüze koyalım, "yakup seninki de dert mi" diyebilecek tek bir kişi var mı burada? öyleyse yakup'u örnek alalım.
Ne kadar umut dolu yaşasan olmuyo bazen,umudun kırılıyo,hayallerin kırılıyor.Bu yüzden umutsuzluk sanırım çok daha rahat,kaybedecek fazla bir şeye sahip değilsin en azından.
