sanat müziğiyle ciddi anlamda uğraşan, sanat müziğine gerçekten hakettiği değeri gösteren sanatçıların; sıklıkla yakındıkları konudur. gerçekten bulunduğu konumun hakkını veren bir kaç koro şefiyle yaptığım sohbete dayanarak söylüyorum.
türk sanat müziğinin özellikle herkesçe bilinen, popüler parçaları için bu durum daha kötüdür: fikrimin ince gülü, veda busesi gibi.. şeflerin söylediklerine göre, kıyı kesimlerde bu daha çok görülüyor. türk sanat müziği sanki; sadece içerken dinlenebilecek bir müzik haline geliyor, getiriliyor. sanat olmaktan çıkartılıp, çoğu yerde rakı masasına meze yapılıyor.
elbette ki rakı masaları kurulur, şarkılar söylenir, yenilir içilir. ancak bir insana 'klasik türk müziği sever misin ?' diye sorulduğunda verdiği tek yanıt, 'severim tabii, rakının yanında da ne güzel gider'se o insanın türk sanat müziğinden hiçbir şey anlamadığını rahatlıkla söyleyebilirsiniz.
not: klasik türk müziği konusunda pek etkin değilim, ancak ona hakettiği değerin hiçbir şekilde gösterilmediğini söyleyebilirim. hakiki sanat müziği parçalarının hiçbiriyle boy ölçüşemeyecek, batı müziği parçaları olduğu bir gerçek. işte, onları masamıza bol bol meze edebiliriz. ancak sanat müziğine bu saygısızlığı yapmamalıyız zannımca.
