sürekli mutsuz insan

teselli etmeye değil mutlu etmeye çalışacağım insandır.

çok garip geldi. insanlar mutsuz birini mutlu etmeye çalışmak yerine yeter ki bana bulaştırmasın mutsuzluğunu diye düşünmeye başlamış. değer verdiğim biriyse söz konusu onunla mutsuz da olurum be. hayat bize hep mutluluk vaat etmedi ki zaten.

mutluluğu paylaşacak insan çoktur. mutsuzluğu paylaşacaksa pek yoktur.

mutluluk ve mutsuzluk skalanın iki zıt ucu olan duygu halleri değildir. mutsuz insan yoktur, insan vardır. insan bazen var olmanın kaçınılmaz hüznünü, dünyanın geçici çekiliciliği ve baş döndürücü kimyasıyla unuttuğu için mutlu insan olur.

"mutsuz" insan, farkında olan insandır. hüznün, kederin ve acının giderek arttığını, dünyanın her yerinde çığlıkların boşlukları doldurduğunu, hep bir parçası halinde taşıyan insandır. bunu bir anlığına unutan insan, mutlu insandır.

mutlu insan bir an için kendi varlığının altında ezilmekten kurtulup, gözlerini başkalarına diken insandır. kendinden uzaklaşandır. ama bu geçici bir kaçıştır.

mutlu insan, kendisini unutturacak şeylerin hayatına girmesine izin veren insandır. çok uyuyan ve kafası güzel insanlar, bu kaçışın başını çekenlerdir.

yaşam enerjimi yiyen benden uzak durması gereken insan çeşididir. allah rızası için bana yaklaşmasın ağzına kürekle vurmak istiyorum sonra. bi de bunlar en dertli benim havalarına giriyorlar, eminim hepsinin de psikolojik bi rahatsızlığı vardır. tamam ağa en dertli sensin ama benden uzakta yaşa derdini.

git uzakta mutsuz ol, gelme.

mutluluğunu umutlarını hayallerini kaybetmiş insandır kaybedecek bir şeyi kalmamıştır aslında yaşarken ölmüştür o insan hasrettir sevgiye yalnızlığın vücut bulmuş halidir.

mutlu olması için bir sebebi yoktur.

Bazıları mutsuzluğunu sever.
Çok ilginç, ben de mutsuzdum eskiden. Ama o bataktan kurtulmak için her şeyi yaptım ve başardım.
Bunlara sorsan ne oldu amk sana desen, şiirsel birkaç cümleyle melankolik tatmin peşinde koşarlar.
Melankolinizi s*ksinler.
Hayat her şeye rağmen güzel.
Yaşadığım kötü şeylerden de mutluyum, onların da katkısıyla ben böyle taş gibi oldum.
Yıkılmamak çok güzel ya, denemelisiniz. Cidden.

Böyle bir arkadaşım var. Neden sürekli negatif olduğunu sorduğumda insanların kendisine daha çok ilgi gösterdiğinden bahsetmişti. ilgi toplamayı seven biri de olabilir.

Hayattan beklentisi olmayan, sessizce ölümü bekleyen ve bu bekleyiş sırasında yüzü hiç gülmeyen insandır.

Dertleri öylesine büyük veya büyümüştür ki kendini hep çaresiz hisseder.

Mutlu olmayı bilmeyen, uyumsuz insandır. Benimdir. Kendimi sövmüş gibi oldu ama gerçekler acıdır.

Psikolojik hastalıktan muzdarip olma ihtimali olan insandır. Mutlu ve enerjik insanların ruhunu ve enerjisini emer bu tür insanlar bazen. Tüm sorunların kendilerini bulduğunu, onun haricindeki tüm insanların mutlu mesut yaşayıp gittiğini düşünürler. Onlara göre en büyük sorunları kendileri yaşıyordur. Bazıları vardır ki ben mutsuzsam kimse mutlu olmasın ister. Bir şeye girişirsiniz. Sonunun iyiye gideceğini düşünürsünüz o giriştiğiniz işin. Bu söylediğim tipler size hemen umutsuzluk pompalayıp tüm gününüzü mahveder. Vardır böyle vampirler efendim. Hele sadece kendi sorunlarını anlatıyor ama sizi dinlemiyorsa boş verin, değmez değerli vaktinize, evet.

"dünya bana karşı" gibi yanlış bir düşünceye sahiptirler.. mutsuzluk da mutluluk gibi bulaşıcıdır.

Psikosomatik kişilik bozukluğu yaşıyor olabilir. Benim gibi...

mutlu olduğu anlarda bile içten içe mutsuzluğun ağırlığını hisseden insandır. bazı zamanlar böyle oluyorum ancak bu duruma alıştım gibi bir şey her zaman mutlu olmak çok sahte geliyor zaten o kadar mutlu olunacak şey de yok hani.

hayatında önemli veya önemsiz mutlaka bir şeyler eksik olan insandır.

Bu benim.
Zengin olsam tükenmişlik sendromuna girerdim ama zengin olmadığım için henüz bir ismi yok.