mutlu zamanlarında bile kendine üzülecek bir neden bulan kişidir. her gün farklı bir problemle karşımıza çıkar. aslında onun problem diye anlattığı şeyler, çok sorun edilecek cinsten şeyler değildir, ama o onu korkunç bir şey olarak görmeyi huy edinmiştir. benden uzak olsundur.
gerçekten bu hal elde olan bir şey değil, yani o insanda istemez sürekli depresif olmayı fakat bazıları daha ayrıntılı ve çok düşünür en ufak olayı bile bu yüzden çoğu zaman üzgündür.
uzak durulması gerekir .bu insan tipi hiçbir şeyden memnun olmaz doyumsuzdur. etrafına negatif dağıtır bencilliğini konuşturur yani .aman ortamı çözümsüz nedensiz bi sebeple bozmayayım diye düşünmez. yazarken bile sinirlerim bozuldu.
Bir zamanlar bana ait olan tip. istemsiz oluyor gerçekten, kızmayın böyle insanlara. Şimdi de tam tersine en saçma şeylere gülerek kapatıyorum hislerimi. Sanırım en doğrusu bu.
son yıllardaki gösteriş çılgınlığına kendini kaptırmış kişidir, ilgi çekeceğini sanır halbuki mutsuz insanlar kendilerini dışarıya karşı güçlü ve neşeli gibi gösterme eğiliminde olurlar çünkü depresif görünürlerse etrafındakilerin neyin var, sorun ne gibi sorularıyla boğulacaklarını bilirler.
Tam anlamıyla benimdir, hayattan fazlasıyla haz almış doymuş daha farklı şeyler aramış fakat eli boş kalmış olmamdır.
Nasıl diye soracak olursanız ele ettiğim deneyim sonucu onlarca kitap okumuş, kitap yazmış, yıllarca spor yaparken gelecekte rahat bir hayatın beklediği yalanına istinaden çalışmış, aşık olmuş, öldürmüş, can yakmış, yeterince günah işlemiş, sürekli yeni bi şeyler denemiş artık keyif almayan ben artık zamanla kendimi herşeyden soyutlamaya başladım. Megalomani yapmıyorum ama sorunlara empati ile yaklaşılması acınası.
benim üniversitedeki ev arkadaşımdır efendim. 1. sınıfta tanıştığımızda ilk zamanlar bünyemde lise aşkımdan kalan ufak parçalar sebebiyle, müstakbel ev arkadaşımın bu arabesk tavırları hoşuma gitmişti ilkin. ara sıra birbirimizin yarasını kardeşçe sarıp ayağa kalkma tripleri felan.
günler geçiyor, haftalar geçiyor, aylar geçiyor fakat benim eleman hala aynı, istikrarlı bir şekilde en şanssız insan benim, bu hale nasıl geldiğimi nasıl bileceksiniz tavırları devam ediyor. hayır yani bir bok olduğundan da değil yani. söylemem gerekiyor, iyi de prim yaptı bu mevzudan, demek ki komple milletçe depresif olmaya bir eğilimimiz var.
neyse efendim, kafam şişti benim de sonunda, "bu ne kardeşim, hep mi dertlisin sen, hiç mi iyi bir günün yok hayatında ?" diye çıkıştım. ne dese iyi ? gülümseyen bir yüz ile "ben böyle yaşıyorum kardeşim.". hay amk, yine prim. iyi dedim yaktım bir cigara.
