her zaman için; sevimsiz , hiçbir şeyi sevmeyen biri olmak değildir. ama böylesi olunca, duygularını belli etmemek üzerine bir anlam katıyor karşı tarafa. ve bir soğukluk hissi seziyorsun ister istemez. hani tanısan çok seversin aslında derler ya, öylesi oluyor birazda.
Böyle insanalr bana hep sıcak ve samimi gelmiştir.
Kimseyle ilgilenmeyen kendi halinde kimseyle uğraşmayan insanlar daha çok ilgimi çeker.
Olmak isteyip olamadığımdan.
Aslında bakarsak birçok ilişki çıkar ilişkisi, sahte gülüşmeler, yalandan umursuyor gibi görünmeler. Kimsenin umrunda değil gerçekten ne hissettiğiniz, ancak işleri düştüğünde halledilsin tamam. Böyle samimiyetsiz insanlar gibi olmamak benimki.
Vıcık vıcık, samimiyetsiz ilişkiler içine girişmektense soğuk biri kabuğuna bürünürüm.
Tabii ısındığım, samimiyetine inandığım kişilere karşı çok daha farklıyım. Onlar da bunun farkındadır.
Herkese aynı samimiyetin gösterilmeyeceği gerçeğini gördükten sonra böyle davranılmaya başlanıyor.
Yüzümden gülümsemem eksik olmaz lakin iletişime geçince mesafeyi koyarım.
Çekingen insanlardır. Fakat insanlar çekingenlikle korkaklığı birbirine karıştırır genellikle. Çekingenlik bir seçimdir korkaklık bir zarurettir. Dolayısıyla Her çekingen korkak değildir.
Hassas bir kalbi olan ve henüz güvenli bir ilişki kurmadan kendilerini korumaya alan duygusal ve zeki insanların savunma kalkanıdır fikrimce.
bazen, birileriyle mesafeli duran kişiler için karıştırılan durum. ama kesinlikle soğuk davranmaman gereken zamanlarda ve soğuk davranman beklenmez iken, soğuk davranıyorsan da soğuk birisindir evet.
ben öyleyim asla derin ilişkiler kuramam insanlarla. iç dünyami, özel hayatımı paylaşmaktan hoşlanmam. lazim degilse iletisim kurmam, bey hanim siz biz hep vardir, anlatilanlara siddetli tepkiler vermem falan.
Abi ben olamıyom böyle niye bilmiyom fıtrat galiba.. hoş soğuk biri olacağıma sıcak olup intikamımı kişinin yüzüne gülerek hazırlamayı severim .... yine sinsiyim ...
ta kendisiyimdir. dışardan bakıldığında çok soğuk biriyimdir. ama tanıdığım insanların yanında falan öyle değilim. tabii bu duruma göre değişiyor.
çevremde o kadar saçma ve çıkarcı insan var ki görseniz aklınız durur. onlara mı sıcak olacağım? tersliyormuşum onları. hep bundan yakınırlar. oh iyi yapıyorum. iğrenç samimiyetsizliklerinize katlanamıyorum orospu çocukları.
kimseyle iletişime geçmeden, tek başıma olduğumda daha iyiyim. daha önceleri sıcak davranmayı denediğimde cıvık cıvık muhabbetler kurup yakınımda olmaya çalıştılar. kusura bakmayın sıcak davrandığım tek kişi kendim. siz kim köpeksiniz pardon?
Kendini beğenmişlikten ziyade korku ve endişe temellidir. Bazen sosyal yaşantımda böyle bir ruh hali içerisinde olduğumu fark ettiğim an şöyle bir iki saniye durup kendimi gözlemliyorum. Evet obsolete, sen kendini kasıyorsun çünkü açıkların var ve bunu gizlemeye çalışıyorsun diyorum. iç hesaplaşma biraz can yaksa da hemen hemen herkesin böyle olması rahatlatıyor. insanlar bilmeliler ki o buzdan duvarların arkasında şen şakrak sıcacık minnoşcuk tıpıtıpı nice deli kalpler var.
Çevreme her daim kompleksli olmamayı ve perdelerini açık tutmayı öğütlediğim halde zaman zaman kendi paradoksuma yenik düştüğümü itiraf etmem gerekiyor.
