Erteleme, disiplinsizlik huyum. içe dönük,planlı ve ben merkezli biri olmayı isterdim.
Hava değişimlerinden çok etkilendiğimden midir yoksa ciddi manada üç buçuk attığımdan mıdır şu an öyle biriyim. Resmen 2 haftadır gözümde büyüttüğüm işleri, çalışmadığım konuları hallettim. Bir süre dünyadan izole olmayı,kabuğuma çekilmeyi kendime yatırım yapmayı çok seviyorum kafa dinlemek gibi benim için. Karşı cinste de aslında tam aradığım şahsiyet böyle biri.
detaycıyım, hassasım, sinirliyim, herkesi ciddiye alırım, çok düşünürüm, yıllar geçse de olayları tüm ayrıntılarıyla hatırlarım.
bunların hepsi bir bedende sevilecek ne kalıyor ki?
insanlara samimi davranmakmış.
-mış diyorum çünkü dün geceye kadar ben de bilmiyordum.
Ta ki şuana kadar çok yakın olduğum, beni sevdiğini söyleyen birinin "konuşmalarımızda bir çizgi olsun, aramıza mesafe koymak istiyorum, sevgilim değilsin, arkadaşım değilsin, tanımadığım biri gibisin ona göre davran" demesine kadar.
Ben insanlarla konuşurken bile dikkat ediyorum, onları incitmemek için, onları iyi hissettirmek için, diğerleri gibi ezmemek için, kötü davranmamak için, samimi davranıyorum iyi davranıyorum.
Ancak anladım ki en kötü huyum da buymuş.
evhamlı oluşum, sosyal olmakla beraber aslında tek başıma çok daha fazla mutlu olmamdan kaynaklı bir saatten fazla birilerine tahammül edememek. geçenlerde bir arkadaşım gelmişti. durup dururken bana daha önce ödünç verdiği tepsiyi içerden alıp kendisine vermişim. normalde böyle şeyler giderken kapı önünde filan yapılır. kadın otururken alıp gelmişim tepsiyi tutuşturuşum eline. farkında bile değilim. sonra söylüyor sen bana böyle yaptın diye. sıkılmışım demek. o yüzden ya sosyal olmayı ya da tek başıma olmayı seçmem lazım. zor kararlar azizim.
