suudi arabistan güdümündeki suud selefiliği ve cihadi selefilik olarak iki kola ayrılmıştır. bu iki grup birbirileriyle anlaşamaz. cihadi olanlar çoğunlukla suudi selefilerini telefi(telef olmuş) olarak adlandırır ve tekfir ederler. suud selefileri ise akide üzerine yoğunlaşırlar. cihad'a mesafelidirler.
abartildigi gibi bi mezhep degildir. sanildiginin aksine mezhep degildir. islamda mezhepler sonradan ortaya cikmistir. selefilik islamin saf halidir. selefilikte islami acidan her davranis ibadet vs. mutlaka kuran ve sunnete dayanir. vahhabilik daha farklidir..selefiler bugun aralarinda en az ihtilafa mensup taifedir. ilim artip yayildikca allahin izniyle hic bir ihtilaf kalmayacaktir.
Selefilik hadis kabul edip etmemesine göre değerlendirilmez.
Dinin otantik ve yoruma kapalı kabul edip etmemesine göre değerlendrirlir.
Sadece kurancılık selefi ideolojinin ideologları tarafından üretilmiştir. Ülkemizdeki kurancıların fikri altyapısı selefilikle aynı kaynaktan beslenir. entelektüel selefilik ve selefilik hakkında şu yazıyı ve bağlantılı yazıları okuyun.
hayatta pratiğe döküldüğünde ışid ve destekçilerini netice verecek olan sapkın dini inanıştır. üzerine sayfalar dolu yazmaya gerke yoktur. bugünkü suriye topraklarında var olan ışid gerçeği incelenirse ne olduğu tam olarak anlaşılabilir.
taraftarları katlanılmaz insanlardır. gidin hocam kertenkele öldürmek sevap mı öyle duydum diyin sabaha kadar tartışırlar ciddi ciddi böyle adamlar bunlar. tekfir yelpazeleri de baya geniştir misal sakal bırakmıyorsun kafirsin diyen gördü bu gözler.
Tekfir denen illet bir alışkanlık sahibi akım. Böyle bir şeyin olamayacağı hakkında Açıkça ayet varken kimi, hangi kriterlere bakarak kafir ilan edebilirsiniz ki?
Ey imân edenler! Allah-u Teâlâ’nın yolunda savaşa çıktığınız zaman iyi anlayıp dinleyiniz. Size selâm veren kimseye, dünya hayatının fani metaını arayarak sen mü’min değilsin demeyiniz. Nisa -94
ışid selefidir. selefilik bir mezhep değildir aslında. dini en öz haliyle alan görüştür ve dıştan bakarsak mantıklı da görüştür. protestanlara benzetilebilir. onlarda azizler kültü nasıl kötü ise bunlarda da hacı hoca kültü kötüdür. o yüzden şeyhlerine falan tapmazlar. ayrıca ışid kuranı ve sahih hadisleri alır onun dışında ne varsa dine sonradan eklenmiş denilerek atar.
ayrıca islamın özünün anlamak için nesnel bir görüştür. nitekim siyasete bulaşınca ne kadar vahşi olduğunu ışid e bakıp anlayabiliriz.
1) takdis => Allahı kutlamak, aşka düşmek.
2) tasdik => doğrulamak
3) acz => insanın Kuran'ı anlayamayacağını, buna gücünün yetmeyeceğini anlayıp kabul etmek
4) sükut => Kuran'da anlamadığı, kafasına takılan yerleri konuşmaması, başkasına sorarak onun da kafasını karıştırmaması
5) imsak => Anlaşılmayan bir konuyu insanın içinde tutması
6) kef => sükut ve imsakın yetmediği hallerde, Kuran'da anlaşılmayan konularda susmayı ve içinde tutmayı beceremediğin durumda "kalben ve zihnen başka şeylerle meşgul" olabilmek.
7. seviye...
7) marifet ehline teslim olmak => selefilik anlayışının kurucuları ve alimlerinin söylediklerini yapmaktır...
--spoiler--
the fight is not revolution anymore, it is a fight between seculars and salafist
hakkında bir çok kaynak okuduğum ve mensubu olan bir çok insanla sohbet etme fırsatı bulduğum mezhep. ne yazık ki ışid'i teröre iten şeyin temeli islam'da yatmadığı gibi, bu mezhepte de yatmıyor. mezheplere karşı bir insan olarak söylüyorum ki bu mezhebin mensupları kendilerini mezhep mensubu da görmez, bir şeyhe efendiye de tapmaz, masumun canına da kıymaz.
günümüzde türkiyede ebu hanzala ebu said gibilerin başını çektiği suudun vehhabi türkiye şubesi.
--spoiler--
selefiyecilik nedir
sual: selefiyecilik nedir? selefiye mezhebi diye bir mezhep var mı?
cevap
selefiyecilik, vehhabiliğin kamufle adıdır. vehhabiler, bu isim altında kendilerini gizliyorlar. hatta kendilerine hakiki ehl-i sünnet anlamında ehl-i sünneti hassa diyorlar.
selef, önceki demektir. istılahta sahabe ve tabiine selef veya selef-i salihin denir. selef-i salihinin yolunda bulunan müslümanlara (ehl-i sünnet) denir. ehl-i sünnet olmayıp, ehl-i sünnet âlimlerinin nasslarda açık bildirilmemiş olan ahkamdaki ictihadlarını beğenmeyen ve bu manası açıkça anlaşılamayan nassları yanlış tevil ederek, anladıklarını selef-i salihinin yolu olarak savunan sapıklara selefiye denir. selefin mezhebi vardır, selefiye mezhebi diye bir şey yoktur. selefin mezhebi ise ehl-i sünnet vel cemaattir.
ehl-i sünnet itikadından ayrılan bazı din adamları selefiye adını verdikleri sapık bir yol tutmuşlardır.
bunun itikadda mezhep olduğunu söyleyip, kitaplarında yazmışlardır. halbuki islamiyet’te selefiye mezhebi diye bir şey yoktur. ehl-i sünnet âlimleri böyle bir şey bildirmemişler ve kitaplarında asla yazmamışlardır.
islamiyet’te selef-i salihin mezhebi, yani ehl-i sünnet mezhebi vardır. selef-i salihin; hadis-i şerif ile methedilen, övülen ilk iki asrın müslümanlarıdır. yani selef-i salihin, eshab-ı kiram ve tabiine verilen isimdir. bu şerefli insanların itikadına ehl-i sünnet vel-cemaat mezhebi denir. bu mezhep, iman, inanç mezhebidir. eshab-ı kiramın ve tabiin-i i'zamın imanları hep aynı idi, inançları arasında hiçbir fark yoktu.
imam-ı gazali hazretleri ilcam-ül-avam kitabında; "bu kitapta itikad fırkalarından selef mezhebinin hak olduğunu bildireceğim. bu mezhepten ayrılanların bid’at sahibi olduklarını anlatacağım. selef mezhebi demek, eshabın ve tabiinin itikadları demektir..." buyurarak selef mezhebi demenin, ehl-i sünnet vel-cemaat mezhebi demek olduğunu açıkça bildirmiştir.
mısır'daki ezher üniversitesinden mezun üstad ibni halife alivi akıdet-üs-selefi vel-halef adlı kitabında şöyle yazmıştır:
"ebu zehra tarih-ül-mezahib-ül islamiyye kitabında yazdığı gibi, hicretin dördüncü asrında, hanbeli mezhebinden ayrılan bazı kimseler, kendilerine selefiyin ismini verdiler. hanbeli mezhebi âlimlerinden ebu'l-ferec ibni cevzi ve diğer âlimler bu selefilerin, selef-i salihinin yolunda olmadıklarını, bid’at ehli, mücessime fırkasından olduklarını bildirerek, bu fitnenin yayılmasını önlediler. daha sonra yedinci asırda, ibni teymiye el-harrani bu fitneyi tekrar alevlendirdi. kendilerine selefiye ismini takanlar, ibni teymiye’yi kendilerine imam bildiler.”
ibni teymiye, hanbeli mezhebinde olarak yetişti. yani ehl-i sünnet idi. fakat sonradan kendi aklına uyarak, sapık görüşler ortaya attı. ehl-i sünnet itikadından ve dolayısı ile hanbeli mezhebinden ayrılıp uzaklaştı.
