aynı zamanda bunu değiştirebileceğinin de farkına varman gerekir.
sen'de, iki sen var.
biri, deniz dalgaları gibi, rüzgar gibi, savrulan ufak kum taneleri gibi, dünyanın akışıyla gidenler, dünyanın döndüğü yerde dönenler, insanlığın gittiği yerde gidenler.
herkeste var bu. einstein'da, tesla'da, steve jobs'da.. vardı, ama onlar bunu içine atabildiler.
bir de, sen var ki, uçaklar gibi, rüzgara karşı da uçabilenler, hayallerini takip edebilenler..
ya sen bir gün ölmeyecek misin?
istediğin şeyleri yaparak geçirdiğin kısa bir ömür, istemediğin şeyleri yaparak geçirdiğin uzun bir ömürden daha iyidir dostum, bunu asla unutma.
bir gün öleceğini bilmek, sana kalbinin sesini dinleme cesaretini versin!
derdin para mı, olmasın!
sevdiğin işi yap sadece. sevdiğin işi yaparsan, o işte zaten çok çalışırsın. haliyle zamanla o işte uzmanlaşırsın ve uzmanlaşırsan, çok da para kazanırsın.
anahtar sevmek dostum, anahtar sevmek.
kalk ve dünyayı değiştir.
dünyayı değiştiremezsen, dünyanın seni değiştirmesine izin verme.
farklı düşün.
rüzgara karşı uç.
pes etme.
koş.
hayallerin nasıl olsa bir gün yorulacaklar.
cesur ol.
hep sıradışı olmakla itham edilen bu yüzden toplumdan hep dışlanan biri olarak ben bile ygs telaşından yaşadımbunu ev otobüs okul sınav başka birşey yok...
sıradan olmadığına ya da özel olduğuna inanmak herkeste var olan birşeydir. kendini küçümseyenler bile içten içe buna inanırlar. hatta bu küçümseme işini bir tatmin aracı haline getirirler. bu yüzden derler ya fazla tevazu kibirdendir. özel olduğumuzu bize düşündüren egomuzdur. aslında bu duygu bizi ayakta tutar. sıradan biri olduğumuzu farkettiğimiz nadir anlar egomuzu zedeler ve mutlaka bizi sarsar.
Bi kac yil ota boka gulup kimseyi sallamayarak ne kadar farkli biri oldugumu dusunucem sanirim. Aslinda dusunucez onla beraber.sonra aslinda ne kadar farkli oldugumuza inanmayi surdurerek sefil igreti bi orta sinif hayatina adim aticaz. En sonunda plastik dunyanin naylon insanlari olucaz.iste bu kendi capinda bi dramdir.
herkesin ilkokul çağında farkettiğini lisenin sonunda farkettiğimden dolayı beni çok üzen olay. aslında kendi sıradanlığımdan dolayı değildi üzülmem, herkesin farklı olduğunu görüp onlardan bu şeklilde farkım olmadığını anlamamdandı.
Sıradan insanlar sıradan olduğunu farketmezler bilinçaltı ile yapılan ve yine ucu "sıradan değilim"e çıkan farkediş.
Şu bir gerçek ki bu göğün altındaki herkese aynı yasa işler.
Bu açıdan sıradanız, gök taşı çarpsa hepimiz ölürüz.
Hepimiz benciliz, bu açıdan da sıradanız.
Fakat yaşamak için seçtiğimiz yollar bizi farklılaştırıyor.
üniversiteye başladıktan sonra daha çok hissedilen duygudur. ilkokulu bitirene kadar hep farklı hisseder insan kendini. lisede ergen tavırlarla yapamayacağı sey olmadığını hisseden kişiler üniversiteye attığı ilk adımla bu rüyadan uyanırlar ve aslında ne kadar sıradan biri olduğunu hissederler genelde.
