osmanlı dönemine ait bir tatlı. cenkten dönen erata kendisini toplasın ve güçlensin diye çok fazla etli/yağlı yemekler yedirildiğinden mütevellit, başgösteren hazım problemleri dolayısıyla tüm sağlık erkanının toplanarak "bu işe yanık süt iyi gelir" kararı sonrası ordu mutfağında yapılarak fırın sütlaç olarak sofralarımıza geldiğini duymuş, okumuştum bir yerlerde. ama doğru ama yanlış.
önce sütü koyun tencereye diye başlayan tariflerine kulak asılmaması gereken tatlı. önce yıkanmış pirinci bol suyla haşlayın. öyle pilav gibi değil bol suyla. sonra tencerede en az koyacağınız süt kadar pirinçli su varken sütü ekleyin. sonra da suda yumuşattığınız nişastayı ekleyip azıcık kaynatın. vanilya isteğe göre koyulabilir.
bence biraz da salep koyulabilir.
şeker ? ee tabii ki.
tereyağ belki.
ben sayamadım kaç kase oldu; an itibariyle komaya girmeme sebebiyet veren tatlıdır. annem de pek güzel yapar. tarçın olayın kilit noktasıdır; lezzete lezzet katar. hayır hemen bitmese her şey çok daha güzel olacak. çay kaşığıyla da yiyorum hani sırf geç bitsin, midemde demlensin diye ama yok; bir kaşık iki kaşık derken hop bir bakıyorum kasenin dibi.
