teselli etmeye değil mutlu etmeye çalışacağım insandır.
çok garip geldi. insanlar mutsuz birini mutlu etmeye çalışmak yerine yeter ki bana bulaştırmasın mutsuzluğunu diye düşünmeye başlamış. değer verdiğim biriyse söz konusu onunla mutsuz da olurum be. hayat bize hep mutluluk vaat etmedi ki zaten.
mutluluğu paylaşacak insan çoktur. mutsuzluğu paylaşacaksa pek yoktur.
yaşam enerjimi yiyen benden uzak durması gereken insan çeşididir. allah rızası için bana yaklaşmasın ağzına kürekle vurmak istiyorum sonra. bi de bunlar en dertli benim havalarına giriyorlar, eminim hepsinin de psikolojik bi rahatsızlığı vardır. tamam ağa en dertli sensin ama benden uzakta yaşa derdini.
Bu dünyaya birdaha gelmeyeceğini henüz idrak edememiş zavallı insandır. Mutlu olmak için bir şeyleri beklediği sürece o şey gelene kadar hayatı elinden gidecektir.
Giden 10 saniyenin bile telafisi yokken sürekli mutsuz gezmek asalaklık değildir de nedir?
Böyle bir insanla zaman geçirmek çok acı vericidir. Her şeye üzülebilir yıllar önce kaçırdığı bir şansa yapamadıklarına ve hatta dogum gününün çok kişi tarafından kutlanmamasına. Genelde bencil olan bu tür dünyanın sadece onlarında irili ufaklı dertleriyle döndüğünü düşünür. Mutsuz olun ama böyle bir şey üretmeyin.
mutluluk ve mutsuzluk skalanın iki zıt ucu olan duygu halleri değildir. mutsuz insan yoktur, insan vardır. insan bazen var olmanın kaçınılmaz hüznünü, dünyanın geçici çekiliciliği ve baş döndürücü kimyasıyla unuttuğu için mutlu insan olur.
"mutsuz" insan, farkında olan insandır. hüznün, kederin ve acının giderek arttığını, dünyanın her yerinde çığlıkların boşlukları doldurduğunu, hep bir parçası halinde taşıyan insandır. bunu bir anlığına unutan insan, mutlu insandır.
mutlu insan bir an için kendi varlığının altında ezilmekten kurtulup, gözlerini başkalarına diken insandır. kendinden uzaklaşandır. ama bu geçici bir kaçıştır.
mutlu insan, kendisini unutturacak şeylerin hayatına girmesine izin veren insandır. çok uyuyan ve kafası güzel insanlar, bu kaçışın başını çekenlerdir.
mutsuzluğun bir zaman sonra mutlak olduğunu, mutluluğun ise âdeta pasta tabanına tad veren o kremşantinin, çikolata olduğunu düşünmeye başlar. hamurun mutsuzlukla yoğrulduğunu düşünür. depresyon ile karıştırılmamalıdır. depresyonun ana nedeni belli iken, sürekli mutsuzluğun ana nedeni yoktur ana resmi vardır.
bir yapboz gibi. bir parçasını görüp de "yahu bunun için üzülürmü insan" demek anlamsızdır zira o parçalar bütünü ve resmi ortaya çıkarandır. tek başına basit gibi görünse de.
mutlu olduğu anlarda bile içten içe mutsuzluğun ağırlığını hisseden insandır. bazı zamanlar böyle oluyorum ancak bu duruma alıştım gibi bir şey her zaman mutlu olmak çok sahte geliyor zaten o kadar mutlu olunacak şey de yok hani.
