türk edebiyatının altın ismi. psikolojik tahlil ustası. kurduğu her cümlenin arasında muazzam bir mantık örgüsü vardır. onun kitaplarını*** ana dilimizden okuyabildiğimiz için çok şanslıyız.
Lise yıllarımda tüm eserlerini okuduğum, hayranlıktan öte bir insan toplumun ve onun içinde yaşayan insancıkların psikolojik yapısını Nasıl bu kadar iyi çözümler düşüncesine kapıldığım yazar.
Saf dünyaların başka insanlar tarafından zehirlenmesi, yeterince güçlü olmayanların güçlü olanların estirdiği rüzgarla savrulup gitmeleri.. ancak sonunda yeniden saf ve temiz olan benliklerini bir şekilde buldukları hikayelerle bezeli -neredeyse- tüm kitapları.
"Bak, şu gül bile yalan söylüyor. Öyle taze bir duruşu var ki manası, ‘ben solmayacağım, ben ebedîyim’den başka bir şey değil.' Yarına kadar solacak halbuki. Yalan söylüyor.”
sol frame nin tepesinde yanında on sayısıyla görünce bir an heyecanladım. canım ciğerim her satırda romancılığının hakkını veren türk romanının en gerçek isimlerinden biridir.
keşke yaşasaydı da evlenseydik boşaması ne zevkli olurdu canım peyami.
Roman ve hikaye yazarı. Ayrıca siyasetçi kimliği ile ön planda olmuştur. Siyaset üzerine yazıları mevcut.
Siyaset konusunda sabahattin ali ile münakaşalarda bulunmuştur. Hal böyle olunca davalık olup, mahkemelerde boy göstermişler. Tabi sabahattin ali bu konuda hukuki ceza almıştır ... (bkz: mahkemelerde) kitabında konuya ilişkin sabahattin ali'nin savunma metni orijinaliyle beraber tercümeli olarak yer almaktadır ...
Romanlarındaki insan tahlillerini çok severim. Her romanını okurken daha ilk sayfa ile beni kendine bağlamayı başarır. En sevdiğim romanı Yalnızız’dır.
insanın buhranlarını iyi anlatır. Severim. ilk okuduğum kitabı Bir tereddütün romanı idi. Çok beğenmiştim. Bir yazarın okuduğun ilk kitabı ikinciye şans verip vermemek anlamında çok önemli bence. Bir tereddütün romanında karakterlerin depresyonlarını okuduğumda anladığım şey, depresyon dediğimiz şeyin sadece bu çağın derdi olduğunu zannetmemin büyük bir yanılgı olduğuydu.
kocam olsa bu kadar kafamın etini yerdi.
sürekli kafamda dönen bir pasaj; yalnızız daki demir adam samim in söyledikleri:
"içimin içi, şuurumun altı falan sıfır. ehemmiyeti yok. yirminci asır bunu mübalağa ediyor. gayrişuur ruhun uşak dairesidir bodrum katı. kendi derinliklerine inmesini bilen insan için orada da disiplin kurmak mümkün."
ben daha bilincimin üstünde disiplin kuramamışım saat beş. konuş adam anlat iyi oluyor.
"Görülecek, işitilecek, tadılacak, okunacak, yazılacak, yapılacak o kadar çok şey birikiyor ki, bundan sonra hayatımın bütün bunlara yetişmeyeceğinden korkuyorum."
Peyami Safa (Server Bedi)
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu
