Kimin için yaşadığınızı idrak etmek bunlardan sadece biri. Hayatınıza yeni yeni insanlar girip çıktıkça bu değişkenlik gösteriyorsa, vay halinize. Giren çıkan yoksa, ana babadan kopuk ve eş ya da çocuksuz yalnız bir hayat sürüyorsanız kendiniz için; kendiniz için mücadele etmediğinizi düşünüyorsanız ve büyük bir memnuniyetsizlik varsa yaşamınıza dair, sistem için varsınız demektir.
Bir işi Ertelememek. Yapmak istediğin ne varsa 1 saniye bile ileri bir tarihe atmayacakmışsın. "Yarın yaparım" dediğin şeyi düşününce aradan yıllar geçtiğini görüyorsun ve bunun için çok geç olduğunu, enerjini artık eskisi kadar bu işe veremeyeceğini üzülerek fark ediyorsun. Asla zamana güvenmemek gerekiyormuş. Güvendiğin yarın, sürekli yeni sorunlar getiriyormuş. O şey her neyse Dolayısıyla içinde ukde halinde kalıyormuş.
içinden çıkamadığımız, altından kalkamadığımız, hatta günlerce ağladığımız o "sorunlar" varya şu dünyada pul kadar yer kaplamıyormuş.
insan eğer gerçekten istemezse şu koca dünyada ona kendinden başka kimse yardım edemiyormuş.
Kendinizi sevin ve önemseyin.
insanların değişmeyeceğini hatta bazı ozellklerinin değişmemesi gerektiğini anliyirsun.Herkesi olduğu gibi kabullenmenin değerini farkediyorsun.Acının sonu olduğunu ama pişmanlığın sonsuz ağırlıkta olduğunu hissediyorsun.Artık insanları üzmemek için daha fazla süşüyorsun.
O ergenlikte oluşan hayal dünyasından bi çıkıyorsun. Aslında hayatın ne kadar yorucu , insanların ne kadar yorucu olduğunun, ancak hiçbir şeyin senden değerli olmadığının farkına varıyorsun.
insan kötü bir varlık. kendimi bu tanımlamanın dışına koyuyorum sanılmasın. ben de bazen gayet kötü olabiliyorum. neyse... insan çok karanlık, çok çözülmez. ama köpekler öyle değil mesela. dün gazi ünivesitesinin bahçesinde bir köpek bir pet şişeyle saatlerce oynadı . öyle onu seyrettim. ne hırs var hayvanlarda, ne bencillik. yaptıkları her şey içgüdüsel. insan öyle mi? değil.
Basit bir hayat yaşamanın, o imrendiğimiz gezginlerin, zenginlerin, mutluluk maskesiyle içimizde kıskançlık duygusu oluşturan insanların yaşadığı hayatı yaşamaktan daha zor olması.
Şimdiye kadar bir şeyin farkına vardığımı düşünmüyorum.
Olgunlaşınca bir şeylerin farkına varılmıyor. fasa fiso bunlar hep amaaaaannnn.
Olgun değilim ben.
Daha az konuşup daha çok dinliyorsun. Yerinde ve zamanında susup, dikkatli dinlemenin ne denli kurtarıcı olduğunu fark ediyorsun.
en önemlisi de şu; zaman bir hazine gibi, çarçur edilecek kadar kıymetsiz değil. bu nedenle; her anın tadını çıkartıyorum. Üzüleceksem üzülüyorum, mutlu olacaksam mutlu oluyorum. kasmadan, takılı kalmadan yoluma devam ediyorum.
