Levent semerci nin filmi. En çok etkilendiğim sahnesi asker telefonda sevdiğiyle konuşuyor. Kız ayrılmak istediğini dile getiriyor. O sırada çocuk başından vuruluyor. O an hüngür hüngür ağlamıştım. Her sahnesi etkilemisti gerçi. Düşük bütçeyle çekilmiş bir filmdir. Düşük bütçeli çok ses getiren filmlerden.
“Kanas uzaktan atıldığında, ıslık sesi gibi ses çıkarır. O sesi duyduğunda yaşıyorsun demektir. Emre vardı bizim takımda, ön tarafta. Sivas’lı. O duyamadı…”
Dedigi an ben selale beyler.
Birde gece izliyorum oda bos, her yer karanlik.
Tutamiyorum kendimi sarip sarip basa o kismi izliyorum.
Sızma ve baskın kısmında beğenmediğim yerler vardı. Karakol savunmasını basite indirgediklerini düşünüyorum. Tabi ki film bu kurgusunda duygusal olaylar daha çok yer bulacak. Arkadaşa katılıyorum mete horozoğlu muazzam oynamıştı.
izlerken tüylerimizi diken diken eden nadir filmlerden.
bedelli askerlik yapmış birisinin o psikolojiyi verebilmesi sebebi ile daha çok beğenilen filmdir. çatışma sahneleri muazzam özellikle karakola ulaşmaya çalışırlarken pusuya düşürüldükleri zaman ve karakol çatışması sırasında yaşananlar insanın içinden bir şeyleri söküp alıyor..
çok daha güzel olabilirdi dediğim film. filmin ilk başlangıcı, 45 saniye sahnesi her izlediğimde tüylerimi diken diken eder; çok başarılı başlayan sonra yavaş yavaş bozan film bana göre.
konu harika, işleyiş sıkıntılı hafiften. Mesela askerlerin telefonla görüşme sahnesi vardır, harika bir konu ama o hüznü geçiremiyor karşıya. Yüzbaşı başta çok güzel gayet cool ama bi yerden sonra alaycı hareketleri sıkmaya başlıyor. Çatışmanın son sahnesinde terörist içeriye girip yüzbaşına kurşunu sıkana kadar arkadaki ne bok yiyiyodu diye sordurttu ayrıca.
Bir de: başrol oyuncumuzun bedelli askerlik yaptığından yakınan biri var, o mümkünse film izlemesin.
Asgari gazino da kantinde askerlik yapıyorsanız oradaki komutan gibi bir komutan beklemeyin. Karargah yemekhanesinde veya fırınında görevliyseniz yine oradaki komutan gibi bir komutan beklemeyin.
Ek: O değilde asgari gazino ne la... Asgari ücretlilerin gidebildiği gazino mu şimdi bu.
Nefes filmi bize ne sunmak istiyor? işte sorulması gereken soru bu. Bence askerin 'o anını' sunmak istiyor. O anı bütün yalınlığıyla sunmak ve askerle birlikte o anı yaşamamızı istiyor. Nöbet yerinde üşüyerek beklerken onunla birlikte beklememizi, komutan bütün bir bölüğe ''Uyursan ölürsün!'' diye fırça attığında seninde o askerle birlikte o fırçayı yemeni, uyuyamadığında seninde uyuyamamanı, kabus gördüğünde seninde onunla birlikte o kabusu görmeni istiyor. Çatışma çıktığında ise tıpkı o çatışmadaki asker gibi seninde gündüz olsun diye dua etmeni istiyor, ve bir nebze de olsun film bunu başarıyor.
Ayrıca film bana fazlasıyla Stanley Kubrick'in başyapıtı Full Metal Jacket'i hatırlattı (Bakın benziyor demiyorum, hatırlattı diyorum). Neredeyse o filme Türk sinemasının cevabı gibi ve filmin o filmle kıyaslanıcak pek çok sahnesi var. Askerlerin saç traşı olduğu sahne olsun, koştukları sahneler olsun, komutanların uzun tiradıyla olsun (kaldı ki bizim filmimizde komutan her ne kadar askerlerine bağırsa da özünde onların iyiliği isteyen birisi olduğunu ve oğlunu fırçalayan bir baba edasında olduğunu biliyoruz, ama diğer filmde komutan askerlerine yeni sahip olduğu kölesi ya da köpeği muamelesi çekiyor) Her iki film Amerikalılarla bizlerin askerliğe ne kadar faklı gözlerle baktığımızı gösteriyor. Onlar askerde birer cani yaratmaya çalışırken bizler insanlığını asla kaybetmeyen onurlu askerler olarak eğitiyoruz onları. Bu iki film arasında beni en düşündüren parallellik ise şu oldu. Full Metal Jacket filminin sonunda Amerikan askeri Vietnamlı kadın suikastçiyi öldürmekle öldürmemek arasında tereddüt ediyor ve sonunda nefsine hakim olamayıp onu öldürüyordu. Nefes filminde de buna benzer şekilde bir Türk askeri etkisiz haldeki bir pkklıyı öldürmekle öldürmemek arasında gidip geliyor. Full Metal Jacket 1987 yapımı, arada 20 yıl var demek abes. Çünkü değişen pekte bir şey yok kanımca.
Filmde oyunculuklar iyi (ki filmde bulutlarında küçümsenmeyecek bir rolü var, ayrıca yüzbaşıyı oynayan oyuncuyu (Mete Horozoğlu) çok beğendim), görüntüler çoğu kez kartpostal kalitesinde ve müzikler çok dozunda kullanılmış. Diyalogların ise genel olarak lezzetli olduğunu söyleyebilirim (özel olarak askerlerin telefon görüşmesine bayıldım).
Filmin finalindeki çatışma sahnesinden fazlasıyla etkilendiğimi ve başarılı bulduğumu söyleyebilirim. Çatışma sahnesindeki silah ve bomba gürültüsü öyle abartılı değil, dozunda. En azından günümüz Holywood aksiyonlarına nazaran bu filmdeki gürültünün çok masumane olduğunu söyleyebilirim. Ayrıca yönetmen (Levent Semerci) o anı yaşatmak konusunda çok başarılı.
orda yaşananların sadece küçük bir bölümünü anlatan film.
günler süren intikaller yoktur. botların içinde yürümekten parçalanmış ayak derileri yoktur mesela.
haftalar süren operasyonlar yoktur.
insan vardır bu filmde. her kelimesiyle yürekleri burkan.
vatanı için her türlü cefaya göğüs gerek insan vardır.
Beyaz tvde yayınlanan ve sonlarına gelinen filmdir.Izlerken bile duygulandırır her mermi bize gelir gibi olur.Allahım askerlerimize yardımcı olur inşallah başımızda ki bu illetden kurtuluruz.
Şimdi yayınlanan haberlere bakınca filmde mete horozoglunun 45 saniye cümlesini daha iyi anlıyorum. Gecen bir programda yüz küsur sehidimiz var ama 5inin adını say desek kimse sayamaz mealinde bir cümle geçiyordu. işte kim ne derse desin ateş düştüğü yeri yakıyor.
Bu film üzerinden veya aynı kulvarda olan dağ isimli film üzerinden Doğu sorununu tahlil etmek ile yazı tura filmi üzerinden tahlil etmek farklı iki tutumdur.
Kurgu üzerinden gerçeği anlamak her iki durumda da bana çok mümkün gelmiyor.
