1 senedir içinde bulundugum durumdur. lakin ilaç içmeyi 3 günde bıraktım.çok hissizleşmeye başladıgımı hissettim.
-şu anda durumlar nasıl ? boktan.
-bir boktan keyif almıyorum. ne alsam,ne yapsam 5 dakika sonra '' ee aldık noldu şimdi.e yaptık ne oldu şimdi'' modundayım.
-iphone 16 pro almak için heves yaptım.kargo geldi 5 dakika sonra '' ee aldık noldu şimdi. ne gerek vardı''
-çok beğendiğim bir sweatshirt vardı.aldım,5 dakika sonra '' ne gerek vardı amaan. nereye giycen sanki''
sürekli negatif,haz-keyif almama durumu var.
ziavki arkadaşın dediği gibi;
-arkadaşlar biz de farkındayız yapmamız gerekenlerin lakin yapamıyoruz. sorun da bu işte.sen söyleyince '' hakkatten yaaa '' diyemiyoruz. içinden gelmiyor,o enerjiyi bulamıyorsun kendinde.
dünyanın en kolay işleri çok büyüyor.
-majör depresyonu olan birine yapılabilecek en iyi şey yanında olun kafi. çünkü yakın çevrenizle durumunuzu paylaştıgınızda ilk önce üzülüyorlar,bir kaç hafta yanınızda oluyorlar sonra aynı terane.
keyfsizlik, isteksizlik, hayattan zevk alamama, moral bozukluğu, enerjisizlik gibi temel ruhsal belirtilerin yanısıra iştah ve kilo kaybı, uyku bozuklukları (uykusuzluk veya aşırı uyuma), cinsel istekte azalma, halsizlik gibi bedensel belirtilerin eşlik ettiği bir bozukluktur. bu bozuklukta intihar önemli bir risk oluşturur. özellikle umutsuzluğun ve kendine yardım edilebileceğine olan inancın yitirilmesi intihar riskini artıran önemli bir etkendir.
klinik depresyon ile eş anlamlı mıdır ve yaşanan travmatik olaylar neticesinde bu hastalığa sahip olan bireyler suisidal düşüncelere mi sahip olurlar bilemem ama bu konu psikolog ve psikiyatrislerin inceleme alanına girer, önüne gelen ahkam kesmemelidir.
Majör depresif bozukluk, majör depresyon, veya klinik depresyon, kişinin sosyal işlevlerini ve günlük yaşama dair etkinliklerini rahatsız edecek, bozacak dereceye ulaşmış üzüntü, melankoli veya keder durumudur.
Ancak bazı kişiler, özellikle de bilişsel kapasiteleri ve IQ’su yüksek bireyler, depresyonu rahatça gizleyebilirler.
1 sene önce, hayatımın dönüm noktası olmuş hastalık. Şu an bu hastalığı yaşayanlara şunu söylemek istiyorum, asla geçmeyecek gibi gözüküyor evet gerçekten öyle. Ama geçiyor arkadaşlar biraz sabır. Benim gibi ilaçları aniden bırakmaya da kalkmayın. Ben dayandım, siz telef olursunuz gök tengri korusun.
akademik kariyer sürecinde yaşamakta olduğum şey. şehir dışında doktora yapıyorum, puanlarım çok iyi ama torpilim olmadığı için araştırma görevlisi olamıyorum. mülakata bile çağırmıyorlar. hayatımı düzene oturtamadım. bana aşık olan erkeklerden kaçıyorum, hiçbirine yüz vermiyorum. çünkü çalıştığım alan, çok sevdiğim halde ciddi anlamda insanı yoran ve uğraştıran bir alan. bir erkeğin gözlerine uzun süre bakacak vaktim ve enerjim yok. sevme lüksüm yok. model'in olmaz adlı şarkısı bu durumun fon müziği resmen. kalbim nasır tuttu zaten, duygularım öldü.
bir sincabın çarkın içinde dönüp durması ve hiçbir yere varamaması gibi dönüp duruyorum sanki. çok acı çekiyorum. sanki ömür boyu uğraşacak ve başaramayacakmışım gibi geliyor. 27 yaşına girmeme birkaç gün kaldı. öylece debeleniyorum. çalışmak için enerjim de kalmadı. üzerimde atalet var. ama yapım gereği hırslıyım ve vazgeçmeyeceğimi de biliyorum. sadece çok yorgunum ve saç diplerimden ayak parmak uçlarıma kadar acı çekiyorum.
şanışer'in şarkısında duyduğum bir kelimedir. şarkıda tam olarak, "selem dostum 18 güzel bir yaş. bu sene sürekli cool olmaya çalışacaksın. ne olur gülümse 1 yılın var. seneye majör depresyonla tanışacaksın" dörtlüğünde geçmektedir. çözümü daha çok sosyal olmaktır.
doktor teşhisi koydu, hiçbir fayda etmeyecek gibi geliyor. bilmiyorum önümde iki yol var, ya birkaç aya ilaç tedavisi, terapilerle falan düzelicem ya da intihar. bu ruh hali ve mutsuzlukla yaşanmaz!
doktora bazı sanrılar duyduğum neticesi ile gitmiştim. sonra anlatmamı istediği şeyleri anlattım. doktor önce psikotik depresyon üzerinde yoğunlaştı. daha sonra niyeyse fikrini değiştirdi majör depresif bozukluk olduğunu söyledi. ancak farkettim ki bu hastalığın belirtilerini 1 yıl kadar süredir yaşıyormuşum. sonuç olarak ilk etapta prozac yazdı. 6 hafta sonrasına tekrar randevu verdi.
ben kendimden kendi ölümümü bi sigara yakıp zevkle izleyebilecek kadar cok nefret ediyorum.
bu yüzden de hayattan uzağım, bazen 15 gün evden çıkmadığım oluyor. insanlarla konuşmuyorum, sürekli sinirliyim, unutkanlik var 10 saniye önce yaptığım işi bile unutuyorum, zeka gerilemesi var algılama düzeyim çok düştü, inanilmaz dikkat daginikligi cekiyorum ayni anda birden fazla şey yapamiyorum.
tecrubelisi olanlar bi söylesin yaşadığım şey bu mu ?
bir aydır kurtulmayı başardığım umarım geri gelmez tipini sktiğim dedirten açıklanması bile imkânsız belki bir derece psikanaliz sınırlarına giren lanet olası his. his bile değil yokluğun dibi.
Ben majörüm diyecek bir insan sözlükte bunu gayet keyifle yazabilecek kafada olamaz. Onca dalganın arasında sözlüğü düşünecek halde bile olması pek mümkün değil.
Ben majörüm erkek arkadaşım bipolar evlenince minik minik şizofrenlerimiz olcak ne mutlu !Neyse ki ilaç tedavisine devam edildikçe biraz olsun o düşüncelerden uzaktasınız. Önemli olan majörün üstesinden gelmek gelemezseniz sonu unipolar onunda bir üstü bipolardır.
