küstüm kara gözlerine küstüm
küstüm aci sözlerine küstüm
gölgesine izlerine küstüm
daha seninle konusmam
ne yaparsan yap barismam
artik sana hic karismam
küstüm.. küstüm.. küstüm...
küstüm. kendime ondan bir şeyler katabilmek adına uğraştığım yaşam mücadelesinde, hayatın benden aldıklarına. daralıp küçülen, yok olmaya yüz tutmuş ufkuma. bir zamanlar düşünmesi bile keyif veren, gerçekleşmesi imkanlı imkansız yitip giden masumane hayallerime. ellerini tuttuğumda, başımı göğsüne yasladığımda, dünyanın en korunaklı ana kucağında hissettiren şevkatten, uzak bırakan gurbete. yalnızlığa. rüyalarımda beni kabuslardan korumasını beklediğim meleklere. gençliğimin baharında saçlarıma ak düşüren zamana. bütün insanlığın hüznünden nem kapan merhametli yüreğime ve beni bu düşüncelere sürükleyen zavallı beynime...
beklemediği insanlardan beklemediği tepkiler alması sonucu yazar kişisinin kendi kendine söylediğidir.
"küsersen küs bee, cok da.. şeklinde cevap alınması muhtemeldir.
