küstüm

küstüm. kendime ondan bir şeyler katabilmek adına uğraştığım yaşam mücadelesinde, hayatın benden aldıklarına. daralıp küçülen, yok olmaya yüz tutmuş ufkuma. bir zamanlar düşünmesi bile keyif veren, gerçekleşmesi imkanlı imkansız yitip giden masumane hayallerime. ellerini tuttuğumda, başımı göğsüne yasladığımda, dünyanın en korunaklı ana kucağında hissettiren şevkatten, uzak bırakan gurbete. yalnızlığa. rüyalarımda beni kabuslardan korumasını beklediğim meleklere. gençliğimin baharında saçlarıma ak düşüren zamana. bütün insanlığın hüznünden nem kapan merhametli yüreğime ve beni bu düşüncelere sürükleyen zavallı beynime...