Zamanla Aram Pek iyi Değildir
Kendimi Şanslı Sayarım Yine De
Yalnzı Kalmakla ilgili Bir Sorunum Yok
Ama Yakınlarda Olsun Nefesi Sevdiğim Birinin
Zaman Nefes Almakla Geçen Günler Değil
Birnin Aklında Olmakla ilgili Biraz
Ve Hayatın Kum Saatini Sen Değil
Senin Yanındaki Tutar O Kadar
Zamanım Dar Benimle Kal
Gitme Bu Gece Yanımda Kal
Hayatla Aram Hep iyi Değildir
Çok Mutsuz Saymam Kendimi Yine De
Göçüp Gitmekle ilgili Sorunum Yok
Ama Kalbine Olayım Sevdiklerimin
Hayat Nefes Almakla Geçen Günler Değil
Sonumuzun Farkında Olmakla ilgili Biraz
Ve Hayatın Kum Saatini Sen Değilsin
Biriktirdiğin Anılar Tutar O Kadar
ZAmanım Dar Benimle Kal
Gitme Bu Gece Yanımda Kal
Gobi Çölü'nü geçen kafile uzunca bir süre suskunluğun gölgesinde yol aldı
Ölümü Glock marka tabanca kurşununda buldu zavallı Jinsan
ve Nev Yorklu güzel kedisini okşuyordu gün batımına doğru
Hangi dilde yazılırsa yazılsın sonbahar hiç böyle yakışıklı durmamıştı bizde şimdiye dek
Öyle değil mi Nelly?
Devrilen Lenin büstlerinin altında kalan papatyadan kime ne
Devlerin ülkesine baldırı çıplak saldırırken Don Kişot'u bir de böyle düşün
Kül rengindeki bulutlar tümüyle çalınırken cırtlak kızıla Kenai'de
Çığlık çığlığa, nefes nefese Es Es askerleri süngülerinde masum birer ruah taşıyorlardı
Bilmem saat hangi çileyi hangi çileye bağlarken, bir çile bitiyordu ellerinde Hanife Ninemin
Tiflis'te açlık diye haykırıyordu gazeteci çocuk bölüşürken bir lokma ekmeği geceleri kardeşi ve annesiyle birlikte
Listede adı geçenler okunuyordu yorgun gözlerinde, imza, ardından mühür, uykuya dalmıştı Alkatraz'daki müdür
Demiri eritirken Kırgız Kınay, şekil verirken kan ter içinde kaldı; örs, özengi, çekiç
Neyse pencere kenarında begonya büyütmek şöyle bir yana dursun
diye düşünürken
Şiire yazılmış bu papirüs avuçlarımın arasında bir parça saat oldu, birazcıkta kum
Gözüm anne yadigarı o fotoğrafta takılı kaldı
Sonra uyumuşum.
Kum saatinin her çevrilişinde geçen zaman tekrar elde edilir. bir el hareketi yeterlidir bunun için. Ama biriken kumlar ne kadar sıklıkla akıtılırsa zaman o oranda hızlı geçer. Kum saatlerinde akan kum taneleri her defasında sürtünerek birbirlerinin yüzeylerini parlatır, sonunda bir kaptan ötekine neredeyse birbirine hiç sürtünmeden geçer ve her defasında saatin boynunu da bir parça genişletirler.
Kum saati ne kadar eskiyse, kum o kadar hızlı akar. Böylece kum saati, fark edilmese de her defasında belli bir zaman aralığını daha kısa ölçer. Bu ölçüm hatası, içinde bir metafor barındırmaktadır
insanlarda da böyledir, sonraki yıllar gittikçe daha hızlı akar, ta ki ölçüm kabı dolana kadar... insanın içi de zamanla izlenimlerle doldukça dolar.
her kum zerresinde bir taraf tamamlanırken diğer taraf yitiyor ya, buna zamanı yakalamak diyorlar. ama aslında zaman akarken, neler kaybettiler, gör(e)miyorlar.
istiklal'in sonunda, tünel istasyonunun ve kafe pi'nin karşısındaki cafe bar. orada takılan şapkalı beyaz sakallı amca oranın sahibidir. gidin muhabbet edin. elini falan öpün. hayır kazanın ne diyim.
Öldürülen aydınlarımızın son günlerini anlatan Ümran Avcı'nın yazdığı kitap. Eserde, Turan dursun, Uğur mumcu, Çetin Emeç, Bahriye Üçok ve Abdi ipekçi gibi yitirdiğimiz bir çok kişinin yakınları tarafından aktarılan, onların öldürülmeden önceki son günlerine ait anıları yer almakta.
zamanın siyam ikizidir kum saati.... devinir döner, kumlar su misali akar, yukarılardan çağlar aşağıya düşerler, evet üstteki kristal haznede sürekli kaybetmenin cinneti, ama ya alttaki... aşağıdaki yığın da şekil şemal kaybeder, toparlanmaya çalıştıkça küçük parçaları zamanın, defalarca düşer türdeşleri ayakta durma umutlarını lime lime ederler. ve hep göz ardı edilmiştir kum saatinin gizli öznesi, görünmez paydaşı hava.... hava da var ardında çepeçevre camların kumdan daha çok. çalkantılı haliyle, sefer olmuştur kumları yerinden etmeye.
