kokuriko zaka kara

tepedeki ev.

ilginç bir hikayesi olan duygusal bir japon animesi.

(bkz: bir daha söyle)

tatlı bir japon animesi. efsane yönetmen hayao miyazaki'nin oğlu goro miyazaki yönetmiş, ama belli ki baba da el atmış.

film özetle bir liseli aşkını konu alıyor, ama işin içinde "miyazaki" olunca haliyle manzaralardan, detaylardan mest olarak izliyoruz.

--spoiler--

1960'ların japonyasında babasını kaybetmiş ve annesi uzaklarda olan , dolayısıyla zor bir hayatı olan lise öğrencisi yetim genç kız umi'nin aynı okulun okul gazetesinde yazan yakışıklı shun ile arasında bir elektrik oluştuğunu hissetmesiyle başlayan süreci konu alıyor, ama tabii ki hikaye de hayat ta o kadar basit değil. bu arada film boyunca lisenin öğrenci kulüplerinin yerleşik olduğu "latince binası"nın yıkılacak olması nedeniyle o binadaki öğrencilerin yıkım kararına karşı çıkma süreci önemli bir fon oluşturuyor.

--spoiler--

bu animasyon filmdeki felsefe kulübünün yegane üyesi olan iriyarı abiye sempati duymamak mümkün değil. *

--spoiler--
Olmamış bu. sonda çalan sayonara no natsu çok hoştu ama arka planda çalan şarkılar animenin verdiği görsel etkiyle çok alakasız kalmış bence. gereksiz detaylar, gereksiz diyaloglar çok fazlaydı; onca yolu koşuyorlar, gemiye ulaşıyorlar adam iki cümlelik şey söylüyor, bu muydu diye düşünüyor insan ister istemez. gerek var mıydı fotoğrafın çekildiği kısıma, 'sen kaptansın ortada otur' muhabbetine... beklentim çok yüksekti filme başlarken fakat en kötü hayao miyazaki filminin bile yanından geçemez bu.
--spoiler--