eksik olan yanları sana bırakıyorum biraz hayal ,biraz umut ,biraz gerçek kırıntılardan sana yol yaptım ve seni o yola bekliyorum. Devamında görüşmek üzere.
sinirle sokağa çıktım, yabancısı olduğum bu şehirde nereye gideceğimi bilmeden hızla adımlarla yürürken söyleniyordum: "bu kadar uğraş... hepsi bunun için miydi? Artık çok yoruldum."
Son bir kez baktıktan sonra şehrin kirliliğine doğru; daha fazlasına midem kaldırmıyor diyerek, sabah ayazında, elinde ucuz şarap şişesiyle boşluğa bıraktı kendini.
Bu güne kadar bırak yazmayı doğru dürüst okuduğumu hatırlamıyorum. ama birgün yazacak olursam ve sonunuda tabikide şunu yazardım. Yeni yazağım kitabımda devamını okuyun derdim. Biraz saçma olcak ama böyle dememinde çok büyük bir nedeni tabikide vardır.
