kimse beni anlamıyor

(bkz: nobody loves me)

kendini ifade edememe durumu
tek çıkış noktası ve herkesi suçlama mekanizması
genelde ergenlik döneminde yaşanan doğal, dumurluk isyan modeli

habire depresyonda olan kizın hic degismeyen sozu

mesleki içgüdülerimle hemen olay yerine ulaşmamı gerektiren durumdur.

sen anlatamıyosundur denilesi insanın sözü.

pablo picassonun zamanında söylemiş olduğu kesin söz öbeği

(bkz: sanatçı tripleri)

(bkz: anlasilmak lukstur)

serzeniştir. öncelikle yaş grubu, eğitim, kültürel statü, maddi ve manevi seleksiyonların bu serzenişi şiar edinmiş kişiler üzerindeki etkisi olay yönünden hiç bir fark yaratmamakla beraber, sadece tepkide bazı farklılıklar yaratmaktadır.

örnek alacağımız, daha doğrusu inceleyeceğimiz bireyi tarif edelim, gözümüzde canlandıralım hatta daha da ileri gidelim ona bir isim verelim.

isim : ayşe

yaş : 16

okul : öğrenci/lise

anne : sağ/devlet memuru

baba : sağ/mühendis

hemen ayşe'yi tanımlayalım. ayşe yukarıdaki genel çerçeve içerisinde düşündüğümüzde eğitimli bir aileden gelme, maddi açıdan en kötü ihtimal ile orta düzeyde bir ailesi olan kızımızdır. okul üniformasının altına converse giyer, saçları siyahtır, anathema dinler.

ailesi ona gereken ilgiyi ve şefkati göstermekte, ellerinden geldiğince bir dediğini iki etmemeye çalışmaktadır. ayşe bunun karşılığında o yaşta sigara tüketmekte, okul ve dersaneden kaçıp sevgilisi ile karşılıklı 'bireylerin fizyolojik olarak birbirini tanıması' diyebileceğimiz bir konuda pratik yapmaktadır. hayat böyle zamanlarda daha güzeldir, artık devir değişmiştir, annesi ve babası çağın gerisinde kalmış, onun tüm hak ve özgürlüklerine kısıtlama getiren, mutluluk denen kavramın önündeki en büyük engeldir. ahhh bir büyüse her şey çok farklı olacaktır.

günler günleri kovalar. ayşe için hayat daha da dayanılmaz bir hal almıştır ve o efsaneyi cümleyi haykırır. hiç kimse beni anlamıyor! kendi kendine 'artık kritik bir karar almanın zamanı geldi' der.

evden kaçar.

sevgilisi ile sevgilisinin bir arkadaşına gider, telefonunu kapatır. artık özgürdür. ne sıkıcı bir biçimde sürekli nasihat eden annesi ne de burnuna halka takmak istediğinde ona kızan, bağıran çağıran babası vardır. sevgilisi ile uyurlar, artık bir kadındır.

1 hafta geçer.

sevgilisi artık onunla eskisi gibi ilgilenmiyor, bazı geceler eve bile gelmiyordu. sevgilisinin arkadaşı yani kaldığı evin sahibi elinde viski bardağı ile odasına girer, nuri alço hayranı heyecanlı bir gençtir. ayşe onunla da olur, hala hiç kimse onu anlamıyordur. aradan geçen 1 aylık süre içerisinde ayşe düşünür, bu şehirde ne kadar nuri alço hayranı var yarabbim!

.......................................................................................................................

birden bire gözünü açar. dişleri sararmış 55 60 yaşlarında bir teyze ona bakıyordur. kesik kesik ben neredeyim? diye sorar.

yaşlı çaça'nın cevabı antep kerhanesindesin kızım olur. hayat tuhaftır ama yine de ayşe'yi kimse anlamıyordur.

(bkz: tok açın halinden anlamaz)

beni de diye cevaplanası cümle.

(bkz: ben herkesi anlıyorum)

siz bunalıma girmiş hayatınızı sorgular vaziyette dertten derde vururken kendinizi karsı tarafın size alakasız saçma sorular sorması konuyla alaksız boş meşgalelerle ilgilenmesi durumunda içine düşülen psikolojik durumdur. genelde bunalım sonu girilen aglama krizlerinde sayıklanan cümledir. "kimse beni anlamıyooooor! ühüüü!"

ne büyük bir fark ediş, ne manalı bir serzeniştir bu. tez zamanda, aslında kimsenin kimseyi anlamadığını keşfedip hayatın sırrını da çözebilir insan. öyleyse ne ala!

bazı bencillerin sık sık içine düştüğü açmazdır. sanki tüm dünya elele verip onu anlamaya yoğunlaşmalıdır, sanki o insanların hiçbir derdi, meselesi yoktur. eğer bu serzenişi sık yaşıyorsanız, "oturup siz neyi, ne kadar anlamaya çalışıyorsunuz, kime ne faydanız dokunuyor?" diye bir düşünün derim.

emekçi'nin eski bir türküsüdür.

kimse beni anlamıyor,
ben derdimi kime diyem
akbabalar dört dönüyor
ben derdimi kime diyem.

avaz avaz bağırılmak istenen ama bağırınca da bişeyin değişmeyecegi bilindiği için avaz avaz sustugum,sustuğumuz cümle.

ergenlik dönemi mottosudur. kendini ifade edemeyen büluğ çağındaki veletlerin "ben kendimi ifade edemiyorum, bu işime geliyor" demelerinin özetidir.

birinin iletişim yollarının herhangi birini iyi kullanamaması anlamına gelmektedir. nedenini sorgulamalı ve düzeltmelidir.

sorun anlatandamıdır? yoksa sorun anlamayandamıdır? dedirten cümle..

kişinin kendini yeterince açık ifade edememesi durumda kimsenin onu anlamamasıdır birkaç kişi anlamasa sorun edilmicek ama hiçkimse anlamıyorsa kesinlikle kişinin kendinde kaynaklı durumdur. kimse müneccim değildir bunu bilmek gerekir.

depresyonda olabilecek kişinin söylemidir.

tipik ergen lafıdır.özellikle kızların çok kullandıgı bu laf bu zamanda iyice ağızlara çiklet olmuştur.söylenme amacıda genellikle dikkat çekmektir. ayrıca kimse beni anlamıyor diyen ergeni tavlamak normal olanları tavlamaktan daha kolaydır...

içinde bulunduğum lanet ötesi durumdur.*

ergen söylemidir.