Zaman zaman hatta sıklıkla istanbul gibi bir şehirde yaşarken yaşanılması muhtemel bir durumdur. Hele hele sevgili sizi terk_i diyar ettiyse her dakika dudaklarınızdan dökülen " gideceğim buralardan "cümlesinin daha sıklıkla tekrarlanmasını sağlar.
aile, alışılan hayat, sevilenler, arkadaşlar, okul, çocuk vs. hepsi bırakılıp gidiliebiliyor ama lanet olsun ki o kendin her daim seninle, kaçmak imkansız.
-kemal naber?
+kemal yok, gitti...
-kemal iyi misin abi?
+bilmiyorum ki iyi mi, gideli çok oldu.
-kim gideli çok oldu?
+kemal.
-kemal mi gitti?
+evet.
-e sensin ama kemal.
+gitti ulan, gitti.
-gittiyse sen nasıl burada olabiliyorsun.
+orhan sen ne laf anlamaz adammışsın! gitti diyorum lan işte, gitti!
-ama sesini duyuyorum, aha dokundum da...
nereye gidersen git, neler yaparsan yap gerçekleşemeyecek istektir. yaşanılan ufak bir olay, yeni tanışılan insanlar, uğranılan yeni hayal kırıklıkları yüzünden birey kendini hatırlayacaktır.
açmaya niyetlenilen başlığın zaten açılmış olduğuna şahit olununca "durmam aga buralarda,kafama sıkar giderim" de dedirten durum komedisi.olur ama bazen...attığın her adımın aslında seni bir yere götürmediği gerçeğiyle yüzleşmek kolay değildir.köpekler kendi kuyruklarını kovalayadursun senin öyle mantıklı bir kaçamağın bile yok...neyi neden kovaladığını ne diye her gün nefes nefese kaldığını kim için ne için didindiğini sorsana kendine,korkmuyorsan cevaplardan? ben bu soruyu bu gece kendime sordum,yüksek sesle cevaplayıp beynimin en kullanılmamış lobuna yerleştirdim,kalbimin ağzına bandı çekip kafamı dinledim...kimse için bir şey yapmıyor insan,kendi için yapıyor aslında...o zaman bunca çaba neden? yat uyu bence ,sabah olunca çeker gidersin dedim...kendini bırakmak niye? toplarsın kendini,koyarsın avcuna...yat uyu bence,sabah olunca çeker gidersin...
sonsuzluğu uçuştur. kişi bu fani dünyada yaşamaktan bıkmış ya da yaşadığı süre içerisinde bir sürü acı çekmişse bedenini gözden çıkararak sonsuzluğa bilet almış olur. hayırlı yolculuklar.
tamam hadi öyle yapalım. hadi çıkalım yola. tarifi de çok kısa. artık kendin olmayacaksın. canını sıkan ne varsa onları bırakacaksın. kendini de dahil. sevdiceğine mi canın sıkıldı. hemen bulacaksın birini o geceyi onunla geçireceksin. ne de olsa artık sen sen değilsin. ailene mi kızdın. onların şerefine içeceksin. baban ne kadar kızsa da bunlara ona da aldırmayacaksın. kızdığı sen değilsin, oğlu. iş yerindeki şerefsiz şefine, amirine, müdürüne, müşterine bilmem kime mi kızdın. basacaksın küfürü. kendine göre, işine geldiği gibi anlatacaksın.
bir gün bir yerde -okulda, avrupa'da, herhangi bir yerde- o boğucu çarpıtmalarıyla sırça fanusun yeniden üzerime inmeyeeceğini nasıl bilebilirdim? -sırça fanusun içinde ölü bir bebek gibi tıkanıp kalmış biri için dünyanın kendisi kötü bir düştür-
gittiğin her yere en azından bir gölgeni taşırsın, o yüzden geride bırakılamaz her şey. ıssız ve göz gözü görmez sokaklarda olabilirsin ancak her şeyden arınmış, lakin illa ki güneş doğar, illa ki bir sokak lambası yanar, zira senin terkedip gitmek istediğin sokaklarda, inatla hayata tutunmaya çalışanlar var.
