ailem, sevdiklerim için vazgeçtiğim birçok şey var, yapmadıklarım, yapamadıklarım...
aslında kendim için o kadar az şey yapıyorum ki. gerçi geriye dönsem de aynısı olurum onu da biliyorum. çünkü insan değişmiyor. keşke' lerle yaşayacağımı bilmekse en zoru.
Kaybolan yıllarım yok, hepsi yerli yerinde duruyor, bir miktar hayal kırıklığı biraz başarı, pek çok güzel anı ve hayattan edindiğim tecrübelerle yanıbaşımdalar.
- ingilizce,almanca ve fransızca öğrenmek için ölesiye calısırdım.
- hayalim olan tıp fakültesi için daha erkenden çalışmaya baslardım
- daha çok kitap okurdum
- Yüzme ogrenırdım.
Şu an aklıma bunlar geliyor duruma göre edıtlerım.
Liseyi açıktan okumak. Eğer iyi bir lisede okumuyorsanız, lisenin size kattıklarının daha fazlasını sizin kendinize katabileceğinize inanıyorsanız bunu yapın. (meslek liseliler hariç.)
Mümkün değil ama daha keyifli yaşardım. Sevdiklerimle daha çok zaman geçirirdim. Pişmanlıklarım bu yönde. Hala elimde fırsat var ama engeller var artık.
