Üniversite sınavına girerdim. Kendi irademle girmemiştim çünkü imkansızlıklar. Ama bugün olsa girer imkanı kendim yaratırdim. Mutlaka başarılı da olurdum.
Beceremediğim öğrenciliğimi düzeltip adam gibi okuluma odaklanmak. En başta bu. Bir de sectigim meslekimsi seyi değiştirip hayalini kurduğum alanlara yönelmek.
Yine bir bok yapamazdım, değişen bir şey olmazdı yani. Şimdiki gibi her hangi bir evin salonunda oturmuş pazartesinin ne kadar bunaltıcı olduğunu düşünüyor olurdum.
Yaşamayı bilmiyorum ben, vizyonum da yok. ilerlemek, bir şeyler başarmak, hatta temel ihtiyaçlarımı karşılayıp mutlu bile olamıyorum. Düzenim ya da düzensizliğim yok, neyin ortasındayım ve niye buradayım bilmiyorum..
yeniden başlamak olurdu her şeye. pişmanlıklarıma vs. ama ben adeta oyun etabı gibi save'lemeyi unutur yeniden bile başlayamazdım. kaybolan yıllarıma bakmış olup hiçbir şey yapamadan geri dönerdim.
terapiye başlamak. hayat sorunlarla dolu ama sen kendini tamamlıyor ve zamanla kendini gerçekleştiriyorsun. dünyanın en güzel savaşına katılmak, kendi ruh hücrelerin için.
Kaybolan yıllarımın tam da bu yıllar olacağı korkusundan en doğru şekilde yaşamaya çalışıyorum ama her zaman olmuyor tabii. Umarım şu yıllarımı kaybolan yıllar olarak anıp ağlamam ilerde.
