eğer bir kişi film izleme olayına yeni başlamadıysa şimdiye kadarki süreçte bu 250 filmin arasından en az 100 tanesini izleyebilme fırsatı bulmuştur. diğer 150 filmi ise günde üçer üçer izleyerek 50 günde bitirebilir. fakat bu yine abartıya kaçar. tavsiye etmem.
çok anlamlı bulmadığım eylemdir. çünkü genellikle en güzel filmler sindirmesi zaman alan filmlerdir. ayrıca listede yer alan bazı filmler, kendi kategorilerinin ilkleri olduğu için listede varlar ama o kadar klasikleşmişlerdir ki onların klişelerini daha önce birçok filmde gördüğünüz için ilkini yıllar sonra izlemek çok da keyifli olmaz. (bkz: psycho) (bkz: north by northwest) (bkz: double indemnity)
ayrıca, listede olmayan ama listedeki fimlerle bağlantılı başka filmleri izlemek, listedeki bir sonraki filmi izlemekten daha iyi gelebilir. mesela iki godfather'ı devirdikten sonra 12 angry men izlemek yerine listede olmayan godfather part 3 ü izlemek mutlaka daha iyi bir deneyim olacaktır. veya sergio leone filmleri olan the good the bad and the ugly, once upon a time in the west i izledikten sonra sergio babanın listede olmayan filmlerine, clint eastwood filmlerine hatta charles bronson filmlerine meyil etmek mümkün, bence daha da keyifli bir seçenektir.
Günde 5 film izlemektir ki onuncu günden itibaren ilk günlerde ne izlediğinizi bile hatırlamamak, dahası her şeyi birbirine katmaktır.
mesela Baba'daki konu örgüsüyle the Shining'i birbirine karıştırıp Danny'i otel koridorlarında kovalayan babanın Marlon Brando olduğunu sanabilirsiniz.
başlamadan önce ve bitirdikten sonra kişide ne gibi değişiklilerin olduğunun merak edildiği ağır işsiz ya da öğrenci davranışıdır. merak ettim ben de yapabilirim belki. denizdeki sular kadar boş ve amaçsız geçen zamanım var. ve canım çok sıkkın adamım. duydun mu beni. canım çok sıkkın. hadi şimdi defol burdan. serseri. sana defol dedim. işte böyle.
