pokemon izlerken bile ağlayan biri olarak * ne kadar güvenilir sözüme bilemesem de; yeşil yol kitabını okurken çok ağlamıştım. malum idam sahnesinde. içim çıkmıştı ağlamaktan. arkadaşımdan almıştım kitabı. bir ay durdu evde. başka bir şeyler okudum, üşenmiştim başlamaya. artık vereyim ayıp oldu dedim. sonra nasılmış bir bakayım dedim. filmini izlemiştim galiba önceden. neyse başladım sabaha kadar nasıl bitireceğimi şaşırdım. gözlerim kocaman şiş gitmiştim okula o sabah.
Piraye, masumiyet muzesi bunlardandir. pirayenin sersemletici etkisi ve sonu birlesince insani hickiriklara boguyor. ayrica inci de gozlerinizden yas suzdurebilir.
sadece acıyı anlatan bir kaç cümlesi bile yeterli gelen şeker portakalıdır.
--spoiler--
şimdi acının ne olduğunu gerçekten biliyordum. ayağını bir cam parçasıyla kesmek ve eczanede dikiş attırmak değildi bu. acı, insanın yüreğini paralayan ve sırrını kimseye anlatmadan birlikte ölmesi gereken şeydi. kollarda, başta en ufak güç bırakmayan, yastıkta kafayı bir yandan öbürüne çevirme cesaretini bile yok eden şeydi.
