Bazı insanlar etrafa huzur saçar ancak kendinde bir dirhem huzur kalmamıştır, etrafındaki insanlara dağıtmaktan. Ve hiçkimse bu insana huzur vermeye gelmez, dağıttığı huzuru alır ve gider.
Kaybedildiği vakit en iç kanatıcı dramalara da konu olurlar bu insanlar. Huzursuzluk ve pişmanlık, içinde bulunduğunuz durumu ifade etmeye yetmeyebilir.
Bazı insanlar var güven kokar.
Göğsüne başını yasladığında ‘kıyamet kopsa bana bir şey olmaz’ dersin.
Öyle huzurludur ki orası.
Sanki o göğüs boşluğunu sen başını koyasın diye yaratmış Allah.
Bazıları o kadar güven verir insana, o kadar huzur.
işte öyle insanları bahtımıza yazsın Yaradan.
içlerinde en ufak bir kötü niyetin olmadigi insanlardır. en mutlu anını da en hüzünlü anını da ona anlatmak istersin. anlattığında da seninle aynı şeyleri hissederler. samimidirler. böyle alıp saklayacaksin, entryi girerken bile huzur verirler.
Mevcuttur. Bu insanların huzuru neresinden verdikleri, sıfatlarına göre değişir. Anne eliyle, baba göbeğiyle verirken pek tabii yârin sadece gülümsemesi yeterlidir.
