68 lerde gençlerin, birilerinin çıkarları uğruna maşa gibi kullanıldıklarının göstergesidir. o zamanlar savunduklarıyla şimdi yaptıkları birbirini tutmayan bu kişilerden *, geçmişinden açıkça pişman olduğunu belirtenleri de vardır. şimdilerde fabrikalara sahip olup işçi çalıştırmaktadırlar. çocukları da ebeveynlerinin bu dönmüş hallerini gördüklerinden midir bilinmez, bir o kadar sağ görüşü bellerler. arkadaş ortamında da 'benim babam vakti zamanında komünistmiş' diye ezilerek söylerler.
genelleme yapılmayacak bir durumdur. onlar hiç bir zaman sosyalist olamamış sadece o dönemin modası olarak "sosyalistim" demiş ( çünkü dünyayı saran o harekatta tersini söylemek abes kaçardı o yıllarda) ama hiç bir zaman gerçek anlamda sol kültürden gelmeyen insanlardır. mesela ertuğrul özkök buna örnek gösterilebilir.
- baba bizim boğazda yalımız mı var? nasıl ya?
+ bak oğlum...miami'de yazlığımız, colorado'da bir çiftliğimiz ve l.a.'de de bir villamız var.
- baba sen l.a. demeyi nerden biliyon?
+ 68 kuşağıyız olum biz, yalılar, katlar...amerikan rüyası... you know. kimse anlamasın diye apartmanda yaşıyoduk.
bu başlık ve ardından babamla yaptığım konuşma hayatımı değiştirdi. 68 kuşağındakilerin boğazda yalıları olduğu aklıma bile gelmezdi. bizim bir de üstüne miami'de yazlığımız varmış. sonradan öğrendim, babam kapatmalarını arada polonezköy'e de götürürmüş.
artık hayata daha farklı bakar oldum. 68 kuşağı denilince artık etrafa duvarla çevrili yalılar, yazlıklar aklıma gelir oldu.
sordukça sordum babama, cevapları arıyordum. dedim ki baba bu nasıl iş? hem eşitlik, adalet diyorsunuz, hem de bu kadar büyük kale gibi bir özel mülk nasıl oluyor? bak dedi, o alanlarda gördüğün 68 kuşağındakilerin hepsinin yalısı, en azından miami'de yazlığı vardır dedi. eşitlik ve adalet dedikleri de şuymuş: meğerse eşit şartlarda yalılara, adaletli bir boğaz manzarasına sahip olmak isterlermiş.
68 kuşağındakiler bazen de yalılarındaki 'tuvalet duvarları kırmızı olsun', bazen de 'kırmızı bir mutfak isteriz' diye sokaklara dökülüp adalet isterlermiş. o zamanlar devlet daha baskıcıymış, kızıl hiçbir şeye tahammül yokmuş. babam bana arkası dönük olarak 68'i anlatmaya devam ederken bir taraftan da apartman penceresinden güneşin batışına bakıyordu.
işte böyle sabahları sokaklarda yürüyüş yapar, akşamları da kafa dağıtmak için yalılarında toplanarak golf turnuvaları yapardık dedi. akşamları dinlenmek için yapılan golf turnuvaları... bu fedakarlık cümlesini hayatım boyunca unutmayacağım galiba.
babam anlattıkça anlattı, oğlum, bir gün bu yalılar, yazlıklar sana kalacak, 68 ruhunu sen devam ettireceksin dedi.
babam bize gerçekleri anlattıktan sonra boğazdaki yalımıza taşınmaya karar verdik. polonezköy'ün lafını da bir daha hiç açmadık. yalı mı? şu anda onun beyaz sütunlu balkonunda boğazdan geçen gemileri izliyorum, bizim uşak da yanımda entry giriyor.
laf ola beri gele. bari bir iki örnek verilse bu ileri zekalı başlığa nail olmuş 68 liler ile ilgili. bok atmaktan başka yapacağı bir sey olmayan andavallara biz birkaç örnek verelim o zaman . zihinleri açılır bir ihtimal.
bunlardan 63 yaşınaki sarp kuray , müebbet hapise çarptırılıp sincan cezaevine konmuştur mesela.
sömürgecilik denen şeye karşı çıkıp lakin alasını yapan bir kuşaktır. iptir. bakınız: kuşak ip ilişkisi...
evet.
yıllar yılı hissiyat sömürgeciliği yaparak; şekil a'dan z'ye:
cami duvarına ağlayıp, meydanlarda danışıklı güreş tutup,
ondan sonra da viskiden başka içki tanımayan, arada bir çankaya, nişantaşı ve boğaz etrafından boyunlarını çıkaran kuşaktır kendileri... bakınız: kuşak ip ilişkisi..
olan yine fakir ama gururlu ve özenti komünist gençlere olur durur.
tıpkı eskiden islamcı olup daha sonra herbiri çocuklarına gemicikler alıp, iktidar koltuğuna uzanıp yatmış,kendileri imam hatiplerde okuduğu halde çocukları taaa amerikalarda okutulan satıcılar gibi.
ya da vakti zamanında faşist olup "ulen artık bu kulvarda bize ekmek yok" deyip entel olmaya karar verip tv showları yapan insancıklar gibi fikrini, vicdanını satmış kişilerdir.
perhiz ve lahana turşusu arasındaki korelasyonu hayra alamet olmayan kuşaktır.
zamanında işçi sınıfının haklarını ve hatta özgürlüğünü savunmak için olaylar çıkarıp ülkeyi fokur fkour kaynatan adamların herbiri şimdi koca koca müdürler patronlar oldular. ciplerden inmiyorlar, inseler de ayakları ne toprak beğeniyor ne kırmızı halı.
