izledikten sonra "ne çok güldük" ya da "ne aşktı be, ağlattı da" gibi yorumlardan çok düşünceli bakışlarla hala ekrana bakmakta olan bireylerin paylaştığı derin bir sessizliğe sebep filmlerdir.
kimisinin etkisi uzun bir süre atılamaz üzerinizden. filmi izledikten sonra araştırma yapma ya da konuyla ilgili daha derin düşünme ihtiyacı doğar hep. yani biterken hayatınızda muhakkak bir kapı aralayabilen, gerçekten bir söz söylemeyi başarmış filmlerdir.
otomatik portakal, dövüş kulübü. ikisinin üstüne tanımam. Birey önce hayatı değil kendini sorguluyor, kendisini sorguladıktan sonra da hayatın bir önemi kalmıyor.
