çok erken yaşlarda her insanın zihnine farklı kodlarla kazınmış karmaşık bir duygudur. kişiden kişiye tanımı değişebildiği gibi sınırları da esneyebiliyor maalesef. ve bu durum hayattaki en büyük pişmanlıklarımıza temel oluşturan; birinin size güveniyor olmasının, sizin de ona güvenebileceğiniz yanılgısına götürür ki çok fena!
ama bu da tüm diğer temel duygularımız gibi, insanlardan bağımsız olarak hayata karşı geliştirdiğimiz bir tutumdur o yüzden kendimizle uğraşmayı boş vermeli.
affedip kendini azat etmek, insanın hayatı güvensizliğe hapsetmesinden yeğdir fikrimce.
"sana güvenmek istiyorum" demenin anlamı ve ağırlığı artık yok olmuş durumda.
eskiden eylem olarak bildiğimiz bu kelime eylemsizlik hatta bir fiil sadece isim haliyle biliniyor. dönüşmüş olabilir lâkin umarım anlamına uyum sağlaması çok uzun sürmez.
“Güvenmek” anlamındaki ingilizce “to trust” ile Farsça “dürüst”, aynı Hint-Avrupa kökten gelen kelimeler. Çok çok uzun bir zaman öncesine dayanan ilgi çekici bir akrabalık.
Çok şeyin ifadesidir güvenmek. Belki bir kişiye ümit bağlamak belki hayallerinin peşinden giderken çok emin olduğunuz bilginize ve fikrinize güvenmek ama her ne pahasına olursa olsun bir kırıldı mı bir daha asla kırık bir vazo misali eskisi gibi olmaz.
Aslında her ilişki güven temelinde başlar. Sonradan biz insan yanımızı ortaya koyup bir güzel o temeli havaya uçururuz. Yayında ve yapımda emeği geçen herkese teşekkürler
kolay gibi görünse de bazıları için gerçekten zordur, uğraştırır güvenmeye çalışmak. hassas, kırılgan bir bünyeye sahipseniz işiniz daha da çıkmaza girer. çünkü ne zaman gerçekten güvenmek isteseniz birçok seferinde uzun süre geçmeyecek bir hayal ve kalp kırıklığıyla sonuçlanır. denersiniz karşınızdaki buna değmeyecek bir insan olsa bile. ve yine bütün çabanızı boşa çıkaracak bir şeyler istemeseniz de bulur sizi; saklanılan, inandırıcılıktan zerrece uzak kelimelerle üstü örtülerek başka bir şeymiş gibi gösterilmeye çalışılan gerçekler, takmaktan eskiyen maskeler, kullanılmaktan aşınmış cümleler... yorulursunuz bir kez daha haklı çıkmaktan.
bazen çekinmeden söylersiniz karşınızdakine: "sana güvenmek istiyorum, ama olmuyor" diye. aldığınız karşılık içi bomboş bir umursamazlıksa, kendini zeki göstermeye çalışan saçma ve bir o kadar da komik iğneleyici davranışlarsa, işte o zaman derhal uzaklaşılmalıdır. söz konusu kişi güveninizi, ilginizi, paylaşmak istediğiniz sevginizi hiçbir şekilde hak etmiyordur, hak etmeyecektir de.
doğru kişiyse güvendiğiniz insan, çok şey kazandırır bu size: gelecek günler için umut etmeye devam eder, ne hissettiğinizi, ne düşündüğünüzü daha rahat söylemeye başlar ve güvenebilmenin verdiği huzuru doyasıya yaşarsınız aklınızda şüpheler olmadan. eğer yanlış kişiyse evet, belki fazla değişen bir şey olmaz. eskiden olduğu gibi güvenmemeyi sürdürürsünüz daha fazla katılaşıp, insanlara şans tanımayarak. ama korkarsınız ya bir gün gerçekten güvenebileceğim birisi karşıma çıkar ve ben bunu zamanında göremez, böyle bir lütfu elimden kaçırırsam diye...
