Tavsiyem okuduğunuz kitabın son sayfasını yırtınız. Böylece hiçbir sonu olmaz ve kendi hayal gücünüzle bir son üretirsiniz. Böylece kitap aslında hiç bitmemiş olur ve o boşluğa düşme hissinden kurtulursunuz.
özellikle filmdeki yahut kitaptaki karaktere bağlandıysanız daha bir yoğun oluşur bu his.
kitabı kapatır,göğsüme bastırır sonra son sayfasına tekrar bir göz gezdirir,sayfalarını koklar ve bırakırım.*
aslında hiç olamayacağın, sadece masallarda olacak güzel bir ülke ve yaşamdan çıkış anıdır.
huzur ve hüzün gibi. her kitap finalinde bir iç çekiş vardır.
Dizilerde de görülür. (bkz: breaking bad). Lan hala aklıma geldikçe üzülüyorum. Final bölümünde çalan 'baby blue' şarkısını dinleyip dinleyip hüzünleniyorum.
Ahh heisenberg ahh...
