engin ardıç pek okumaz etmez, ciddi bir birikimi yoktur kendisinin der. sanatını hariç tutacak olursam müslümanlar hakkında ettiği kelamın pek bir değeri yoktur yani. ettiğine ne kadar kelam denebilir o da ayrı konu.
büyük türk lideri(!) tayyip erdoğan'ın devlet tiyatrolarına, şehir tiyatrolarına el atmak istemesi üzerine ayarın kralını vermiş üstattır.
--spoiler--
Muhalefetin önde gideniydi Aristofanes. Ülkede kötü giden şeyleri eleştiren oyunlar yazar, çıkar oynardı binlerce kişilik anfi tiyatrolarda. Ön sırada ülkeyi yönetenler oturur, halkla birlikte dikkatle izlerler, bundan ve halkın tepkisinden kendilerine ders çıkarırlar, alkışlarlardı Aristofanes'i.
Aristofanes'i özelleştirmek Antik Yunan'da hiç kimsenin aklına gelmemişti!!
Tiyatro bin yıldır muhaliftir, muhalif kalacaktır, çünkü halkın sesidir. Yöneticilere yanlışlarını anlatmak için var tiyatro.
Abdülhamit döneminde, padişahı anımsatacak sözler yasaklanmıştı. Kendisi Yıldız Sarayı'nda oturduğu için yasak sözcülerinden biri de " Yıldız " dı. Kavuklu Kel Hasan Efendi, bu kelimeyle bir tuluat yapar, biraz da elinde olmayan nedenlerle, tuluat öyle birşeydir, akla gelir, ağızdan kaçar. Ağızdan kaçan bu söz üzerine alkıştan yıkılır tiyatro!
Halkın söylemek isteyip de, dile getirmekten korktuğunu söylemiştir komik-i şerif. Gece eve gelince , herhalde sabaha karşı tutuklanırım, diye düşünür Hasan Efendi. Sabah gelen olmaz, ancak o gece sahneye çıkmaz kavuklu. Üç gün bekler evinde, bakar ki tutuklanmaya gelen yok, dördüncü gece çıkar sahneye, izdiham vardır tiyatroda.
" TAYYiP ERDOĞAN TiYATROYA GiTMiYOR "
Abdülhamit'in hiç aklına gelmemiştir Kel Hasan Efendi'yi özelleştirmek !
Demokrat Parti'nin son dönemlerinde, ete fahiş zam geldiğinde;
Zaten bu millet Etyemez'de oturuyor !
cümlesini nakşeder ismail Dümbüllü, oyunun münasip yerinde. Ardı arkası kesilmez alkışın.
Dümbüllü'yü özelleştirmek Adnan Menderes'in aklına hiç gelmemiştir.
Eski liderler tiyatro'ya giderlerdi. inönü, Ecevit, Demirel Özal tiyatroda kendilerini eleştirenleri alkışlamışlardır. Erdal inönü düzenli bir tiyatro izleyicisiydi. Bizim tiyatromuza muntazaman gelir, gizlice bilet aldırır, arka sıralarda otururdu.
Tayyip Erdoğan tiyatroya gitmiyor. En son ne zaman gitmiş acaba ? Hiç gitmiş mi ? Dünyanın hiçbir yerinde devlet destekli tiyatro olmadığını ileri sürüyor.. Var ! O bilmiyor. Danışmanlar ?
AVRUPA'DAKi DEVLET TiYATROLARI
Avrupa'nın her ülkesinde, her kentinde Ulusal Tiyatro adıyla devlet tiyatroları vardır. Şehir tiyatroları vardır. Bu tiyatrolar yalnız devletten destek almaz. Kentin belediyesinden ciddi bir yardım alır. Çünkü o kentlerde, otopark, pazar yeri ve benzeri yerlerden belediyenin topladığı para içinde yüzde bilmem kaç olarak tiyatro vergisi bulunur.
Belediye sadece kanalizasyon yapmaz, o kentin kültür ve sanat düzeyini yükseltmekle de yükümlüdür, diye düşünür batıda. Bir havuzda toplanan para, her yıl devlet tiyatrosuna, şehir tiyatrosuna ve o kentteki özel tiyatrolara dağıtılır. Tiyatrolar böyle yaşarlar ve daha iyi oyunlar üretmekle uğraşırlar. Muhtasarı mi ödemesek, yoksa kirayımı, gibi dertleri yoktur.
BAŞBAKANIN ÖZELLEŞTiRMEDEN KASTI
Paris'teki Devlet Tiyatrosu Comedie Française oyuncularına kazançtan pay ödemektedir. 15 yıl önce Japonya'nın ulusal tiyatrosu Kabuki'yi tanıtmak amaçlı geleneksel dünya turnesi için ayırdığı para Türkiye'nin bütçesinin yarısıydı.
Başbakan'nın özelleştirmeden kastı nedir ? Tiyatro şeker fabrıkası değil ki, ihalesine saldırı olsun. Hiçbir iş adamı tiyatro almak istemez. Ülkemizdeki tiyatro para kazanan bir şirket değildir. Sakıp Sabancı Küçük Sahne'ye, istanbul'u Satıyorum'u izlemeye gelmişti. Perde arası kuliste çay içtik bana şunları sordu;
" Tiyatro kaç kişilik ? Bilet kaç para ? Kaç kişi çalışıyor burada ? Hepsi sigortalı mı ? Kira ne kadar ? Gazete ilanı kaç para ? Yılda kaç ay açık tiyatro ?
Yanıtladım soruları. Hıncahınç dolu oynadığımız bir dönem. Kafasında bir hesap yaptı, çayından bir yudum aldı. Yapılmaz bu iş ! dedi.
Direnemeyen özel tiyatro bir gün batar, kapanır.
Devlet ve Şehir tiyatroları, halka tiyatroyu sevdirmek amaçlı, çok ucuz bilet satarak tiyatro alışkanlığını yerleştirmek , özel tiyatroların altından kalkamayacağı oyunları sergilemek için vardır.
istanbul Şehir Tiyatrosu, çağdaş tiyatromuzun babası Muhsin Ertuğrul'un çocuğudur, ona Türk dokunulamaz ! Ona dokunmak Türk Tiyatro Tarihi'ne saygısızlıktır.
Tiyatrodan korkmayınız. Tiyatro hayatın aynası. Aynaya bakmaktan korkuyorsanız, eve dev aynası alınız..
eğer kitap okumayı sevmiyorsanız kesinlikle ferhan abi sayesinde o kocaman putonlara yazılmış yazıları okumak size ayrı bir keyif verecektir, tüm kitaplarını büyük bir keyifle okunacağını savunuyorum, güzel insan insanın böyle içini sıvazlatası cinsinden.
türk tiyatrosunun yaşayan efsanelerinden, şeytani bir zekaya sahip, anılarının 2. cildini bu yakınlarda çıkartarak okur ve hayranlarını mestetmiş insan.
yılmaz erdoğan'dan oyuncu olmayacağını yıllar önce anlamış büyük üstad. yılmaz erdoğan kalemi iyi ama oyunculuğu sıfır biridir. ayrıca tiyatro oyuncusu falan da değildir, en son ne zaman bir tiyatro oyunu oynarken gördünüz kendisini? tanındıktan sonra sadece 2 tiyatro oyununda oynamıştır. ikisinde de hep yan karakterler akılda kalmış kimse "ya yılmaz erdoğan da mükemmeldi" dememiştir.
"O zamanlar Demirel'i diktatör olarak görüyordum, durup günümüz Türkiye'siyle karşılaştırdığımda, "Lan biz diktatör görmemişiz meğer" diyorum. 12 Eylül sonrası yetişen amerikansever Özal kuşaklarının, kültürden uzaklaşarak, bilgisayar, Facebook, Twitter uçurumuna sürüklendiğini gözlemliyorum. Her gün hayatında hiç tiyatroya gitmemiş bir sürü gençle karşılaşıyorum."
Ferhan Şensoy / Bugünkü soL gazete'deki röportajından.
