sonunda adına başlıklar açılan, entryler düzülen eski sevgilinin ölmesi ve sol frame+eski sevgili muhabbetinden sıkılmış yazarların bu son başlığı da atlattıktan sonra derin bir 'oh' çekmesidir.
onun dışında üzücüdür... bir zamanlar sevdiğin adam şimdi toprağın altında...
Ayrılıktan daha iyi bi durum olabilirdi.
eski sevgilinin başka kollarda olacağından daha iyi bir düşünce belki de hala seven karşı taraf için geçerli bir şeydir.
(bkz: Ölüm olsaydı ayrılık olmasaydı)
tekrardan sevmeye başlar, pişmanlık duyarsın sanki, o terk etmişse bile nedensiz bir suçluluk duygusuyla karışık farklı duygular yaşarsın. **
son yaşadıklarınız aklınıza gelir, her canlı ölümlüyse bile o ölümsüzleşir gözünüzde nedense. yanınızda olsaydıda tekrar kavga edip tartışsaydınız, kim bilir barışırdınız belkide. *
unutamazsınız,
hele ki odanıza, yastığınıza kokusu sinmiş hala geçmemiş ise ve aranızda bi evlenme konusu geçmiş ise tutamaz ağlarsınız belkide o yastığa göz yaşlarınızı sile sile...
size hediye ettiği birşeyi gördüğünüzde bir garip olmanıza yol açacak hadisedir... nitekim başıma gelmiştir... bir kaç gün kendisi kullandıktan sonra bana hediye ettiği bilekliği çıkarmak istemiyorum bileğimden. hayat tesadüflerle dolu be. ayrılmasaydık hayatında o kadar değişik anlar olacaktı ki o kaza yaşanmayacaktı.. o kaza olmayacaktı... acaba hiç sevgilim olmasaydı o zamanda kaza yaşanmayacak olabilirdi de... ya da o gün hastalansaydı.. binmeseydi o servise.. * kader mi bu allahim!
heleki bir de ilk aşkınsa tüm yaşadıkların film şeridi gibi gözünün önünden geçer.sonra yerini dayanılmaz bir acıya bırakır ,bu acı öyle kalbini sızlatırki.
eski yada yeni sevgiliydi.. sevgiliydi ya da değildi.. candı. bir can gitti.
yıllar önce tanışıp sevmiştik birbirimizi ama birisi daha çok sever ya hep diğerini, işte o bendim. o vazgeçendi. ikimizde koldan kola gezdik. ben onu unutmadım hiç, o da benim onu sevdiğimi hiç unutmadı. çok sancılı bir aşktı.. o hiç sevmezken ben çok severken acısız olabilir miydi ki.. ne zaman bir araya geldiysek o terkederdi.. ve yine o önce davrandı terketti. bu kez sadece beni değil tüm dünyayı..
az evvel mezarı başında kuran okuyan ben değilmişim gibi inanamıyorum hala.
benim sarılamadığım boynuna sular sarıldı, benim giremediğim koynuna toprak girdi.
ilk aşkımdı benim, ilk göz ağrım, ilk elini tuttuğum, ilk gözüne baktığım, ilk öpüştüğüm.. çok terkettiyse de beni, hiç kötü anamazdım onu, ne kadar kırsa da beni kızamazdım. iyi ki kırmamışım hiç, iyi ki kızmamışım.
son zamanlarda çok fazla özlüyordum, burnumun direği sızlıyordu özlemden. ama kızar diye arayamıyodum. keşke arasaydım keşke kızacağı kadar kızsaydı da sesini son kez duysaydım.
ama eni sonu ben yıllardır bir şekilde dayandım. ya o anne, baba, kardeş... onların acısı apayrı.
canım yanıyor.
kırarsın ,kızarsın ,agzına sıçarsın aklına gelmez çünkü tamamen gideceği.bu yaptıklarının sonrasındada ölümüyle karşı karşıya gelincede tarifsiz bir acıya sebep olan durumdur.
