seni iş yerine pusu kurup dövmediğim için bi dönem baya kendime kızdım.
sonra vazgeçtim. allah affetsin, ayrıldık diye hemen adamın dibinde bitmen.. hatta ayrilmamizin uzerinden on sene geçse bile yine vicdanimda o hakki gorurum. bana her gelişinde doğrusu, sırf seni aldatmış olsun diye gazladım. en sonuncusunda, senin onun için ne kadar değersiz olduğunu anlasin diye ama sevgilin var diye öteledim. sonra, tam zamanini bilmiyorum ayrildiniz sanirim. yok öyle hastayken başında beklediğimiz, senelerimizi verdiğimiz, ölümlerden aldığımız, aşktan deliye döndüğümüz adamı terk ettik diye kendinin sanmalar.
Yeni tanıştığım kızı şarapevine götürdüğümde öğrendiğim gelişme.
Ortak arkadaşlarımızdan biri, x(eski sevgilinin adı olsun), dediki x yeni sevgili yapmış. Yapabilir, istediği buysa yapmakta özgür. O da ben de ilişkimizi bitirdik, benim için ona bakmakla duvara bakmamın farkı yok dedim. O zaman fotoğrafını atıyorum dedi ve attı birlikte çekildikleri fotoğrafları. Sonra dediki bana: "ay millionaire, şunun tipine, kıyafetlerine bak senin onda birin olamaz, bence bu kız kesin sana geri dönecek", ben ne cevap verdim sözlük: "eskiyle hiç işim olmaz, mutlu olsunlar. Bu yeni arkadaşa da acıyorum, nasıl bir problemle karşı karşıya farkında değil."
Adı üstünde, eski yani miyadı dolmuş, önemini yitirmiş, anlamsızlaşmıştır.
Bu insana dair hiçbir gerçek, umurda olmamalıdır. Ne yeni sevgilisi, ne yeni arabası, ne yeni işi, cartı curtu.
Bir ilişki yaşanmıştır ve bitmiştir.
Ve herkes kendi yoluna gitmiştir yani olmamıştır, mutluluk sağlanamamıştır, huzur bulunamamıştır.
Eee durum böyle iken, bize ne yeni sevgilisinden!
