iki tarafın da birbirine "istenilen ölçüde" saygılı olması imkansızdır.
ateist ya da deist olmuş olan adam zaten hz.muhammed'e inanmıyordur, doğal olarak da onun bir yalancı(!) olduğunu düşünür. bir konu açıldığında da elbette ki kendisini dinden soğutan sureleri ve hadisleri sıralayacaktır. islam'daki kadınlara olan eşitsizlikten, miras tutarsızlığından, hz. muhammed'in evliliklerinden v.s. dem vuracaktır. müslüman doğal olarak bunu saygısızlık olarak görür. zira karşısındaki belki de en kıymetlisini yalancılıkla suçlarken bir yandan da ahlaksızlıkla itham ediyordur. ateist/deist tarafından da bakılırsa, sonuçta bu bir tartışma ortamıdır ve niçin inanmadığını söylemesi kadar doğal bir şey yoktur. hatta eğer müslüman kişi tebliğ adı altında fikirlerini yaymaya hayatını vakfedebiliyorsa, pekala deist/ateist'in de bunu yapmaya bir o kadar hakkı vardır. bunun yolu da müslümanların "neden inandıklarını" anlatmaya çalışmaları gibi onların da "neden inanmadığını" anlatmaktan geçer.
sonuç olarak aslında iki tarafın da davranışında anormal bir şey yoktur. ikisinin de yaşayışı ve düşünceleri birbirlerine saygısız(!) olmayı getirir. önemli olan bu mecburi saygısızlık olgusunun minimal sınırları aşmamasıdır. yani ateist/deist çıkıp "örümcek kafalılar 21.yy'da yaşıyorsunuz hala dine inanıyorsunuz" dememelidir ya da bir müslüman çıkıp "seni bilmem ama benim atalarımda maymun yok" dememelidir. işte asıl saygı olgusu burada başlamaktadır kanaatimce.
7 yaşıdaki çocuk allah korkusundan terbiyeli davranmaz. bu aile terbiyesiyle alakalı bir durumdur ve dinsiz bir baba demek kitaplarda yazılan şeylerin tam tersini yaptırtan baba demek değildir. yani otobüste yaşlı bir insana yer vermek dinli veya dinsiz işi şeklinde katogorize edilemez.
varlığı olan 'şey'ler üzerinde konuşabiliriz, mesela armut. kimse çıkıpta ben armutun varlığına,
ya da yokluğuna inanıyorum diyemez.
aşk yoktur, soyut bir kavramdır.
dişperisi yoktur, soyut bir kavramdır.
tanrı/yaratıcı yoktur, soyut bir kavramdır.
armut vardır.
zaten var olmayan birşeye çıkıpta "ben inanmıyorum" demek oldukça saçma bir ifadedir. dinsizlere de "inanmayanlar" ismini takmak bu düzlemde o kadar saçmadır. ve bu karmaşa içersinde, ateistlerin gerçeği, teistlerin gerçeğine karşı bir hakaret gibi görünmekte, en azından öyle algılanmaktadır.
bu şekilde algılayan dindar insanlar, ateistlerin üzerinde ancak hakaret yoluyla ya da suskunlukla gelebilmektedir.
(bkz: dini sadece kutsal kitaplarla destekleyebilmek)
çünkü, tanrıtanımazların en büyük kaynakları olan bilimin ışığı, dinlarların gözlerini almaktadır. ve bilindiği gibi çok fazla ışık bazen görmeyi engelleyebilir.
dindarlar kendileri yarattıkları bu loş ortamda yaşamlarını devam ettirirken, gerçekliğin verdiği huzurda sarhoş olmayan, olmaması gereken atesitler yaşamalarında devam eder.
bu iddiayı ortaya atan şeyin (tanım kullanmak istemiyorum çaylak olurum mazallah) genelleme yapması için çok sayıda ateist görmesi , onların yaşamını incelemesi , tanıması ve ona göre tespit yapması gerekir.
oysaki bu iddiayı atan şey tüme varım yapacak kadar denek yanında zekayada sahip değildir.
sözlükteki luzumsuz başlıklara bir örnek daha. başlığı okurken yanımda inanmayan , ama dünyada eşini benzerini bulamayacağım bir dostla yan yana oturuyorum. çok da saygılı pek de saygılı.
iki tarafında birbirine saygılı olması gerekmektedir. lan! bakın şimdi ortalama yaş 60, topu topu hepimiz 20-30 yıl daha yasayacağız. ne gerek var bu kadar tartışmaya, birbirimizi kırmaya. sallayın gitsin, isteyen istediğine tapsın, kimse birbirine karışmasın. sonuçta herkes kendi hayatını yaşıyor. birbirinizin dinine kufur etseniz ne olur, etmeseniz ne olur! sadece kendi hayatınızı harcarsınız. bu kadar basit.
mesai arkadaşımla işyerinde ilk günümüz.
ikimiz de meslektaşız.
yeni tanışıyoruz, haliyle birbirimizi tanımak için soru soruyoruz.
adımdan sonra nereli olduğum, sonra nereden mezun olduğum sorulduktan sonra bana sorduğu ilk soru;
+ "allah'a inanıyor musun?" oldu.
şaşırdım haliyle. hani bu tür konuları ben, samimiyeti biraz ilerlettikten sonra belki açabilirdim. neyse, beklenmedik bu soruyu cevapladım gülümseyerek.
+ "inanıyorum".
mesai arkadaşım bana inanmayan gözlerle baktı. bir müddet bakıştık, bakışlarında bir küçümseme de vardı, bunu belirtmeliyim. onun konuşamayacağını anlayınca en sonunda ben de sordum.
+ "ya sen?"
+ "hayır, inanmıyorum, zaten varsa da bence erkektir."
bu sefer inanmayan gözlerle bakma sırası bendeydi. öyle baktığımı görünce tiksinmiş bir şekilde bana baktı ve dedi ki;
+ "senin gibi modern ve bu meslekte olan bir kadının allah'a inanmasını anlayamıyorum. kesin beynini yıkamışlar."
bakın, mesai arkadaşım, dine inanıyormusun diye değil, direk allah'a inanıyor musun diye konuya giriyor. dini sorgulamaya alıştık; ama allah'ıma inancımı sorgulayan, üstüne üstlük allah'ıma hakaret eden, daha sonra da bana hakaret eden bu meslektaşıma o anda da daha sonra da bu konuşmanın seyri ve içeriğiyle ilgili tek kelime etmedim. lakin mesleğimden dolayı, daha sonra bazı düşüncelerimizin temellerinin nasıl atıldığını saygı çerçevesinden çıkmadan tartıştık. neden böyle düşündüğünü, elbette daha sonra anladım.
sonuç olarak, bu sadece benim yaşadığım tek örnek. lakin yaşadığım hemen hemen her olayda, dine veya allah'a olan inancıma tiksintiyle bakılan o bakışları hep yakaladım. duyduğum sözlerde hep aynıydı, üniversite mezunu, modern insanlar allah'a veya dine nasıl inanırdı. inanmak sadece başı kapalı anadolu kadınıma veya saban arkasındaki çiftçi amcama, imamlara, müezzinlere özgüymüş gibi.
o yüzden bu önerme doğru.
"dizsizlerin çoğu saygısız".
ama;
"dindarların çoğu da inanmayanlara karşı saygısız"
bunu da göz ardı edemeyiz.
o yüzden fanatikliğe hiç gerek yok.
sadece biraz daha anlayış biraz daha saygı istiyorum o kadar.
dinlerin bir çoğu zaten saygıyı sevgi emreder , bunu düşünürsek yapısında saygısızlık olup da dininin emirlerinden sebep kendini dizginleyen insanlar olabilir. yani şu, bir insan var, dinsiz olsa belki saygısız olcak ama dini ona saygıyı emredyor, kazandırıyor da.
bunun dışında dinsizler saygısızdır diye birşey yoktur bana kalırsa ama dini olmayan insan ne yapıp edeceğine kendi karar veren insandır ve onlara emir veren bir kitap, peygamber vs. yoktur. saygılı olup olmayacakları kendi bilecekleri iştir. bunu düşünürsek dini olan insanlara nazaran belki daha saygısızlardır bilemiyorum genelleme yapmak doğru değil, ama daha saygılı dersen işte o imkansız.
ortada bir küçük eşittir işarti vardır bana kısaca.
dinle, ahlakı aynı şey sanan bünyenin yanılgısı'dır. dinin altına sığınıp, sağa solu çarpan çok ahlaklı! gördük biz bu ülkede. çocukları mı? aynı bokun ..
geneli itibari ile yanlış bir önermedir. din tebası ile ilgilenmeyen insanlar inançlara genel olarak saygı ekseninde yaklaşırlar. çünkü içlerinde bulundukları özgür düşünce ortamı bunu gerektirir.
lakin bazı dombililer, emperyalist düzen ugruna ölüme mahkun edilen müslümanların, sırf inançları yüzünden bu halde olduklarını ileri sürüp, islamiyete ve onun yüce peygamberi hz. muhammed'e hakareti kendilerine hak bulurlar. türkçe'nin elastikiyetinden tutun da dilin eklemeli yapısını sonuna kadar kullanıp, fazla koymayacagını düşündükleri şatafatlı cümlelerini alemlerin efendisi için küfre sokarlar. içinde bulundugumuz dünya düzeni sınırlarında, bunun tanımlı bir cezası olmadıgından sebep rahat rahat at koştururlar.
varsın koştursunlar... bugun kabir ziyaretinden geldim. görüntü cidden içler acısı. bir daha düşünün derim!
dinsiz olan neye göre kime göre dinsiz...
bizim toplumumuzdaki dindarların dinsiz diye tabir ettikleri kişi,
tiyatroya giden.
kitap okuyan.
bilim dünyasını takib eden, kısacası kendini geliştiren insandır.
kendini geliştiren, elinde müspet ilimin meşalesini taşıyan insanın kesinlike saygısı vardır. aklınız orda kalmasın
ama belediyeleri milyar dolarlaca borca sokan yobi kesimin bırakın karşıdakine, dünyaya saygısı yoktur.
Aslı olmayan iddiadır.Bir dine inanmayan insan onu eleştirebilir de.Bunun da sebepleri vardır.Elbette sırf karıya kıza artistiğim olsun diye ateist veya deist olduğunu iddia eden insanlar da var.Yok diyemeyiz.Ancak mevzu saygısızlıksa burada asıl kabahat hristiyanlık olsun musevilik olsun islam olsun;buna inanmayanlarda değil inananlarda veya dinin kendisinde belki de * . Kendi dinine inanmayanlara sapkın demek,hayvandan farklı değiller demek ne derece saygıdır? Ateist diye bir insana cehennem odunu,kafir gibi yakıştırmalar yapmak ne derece saygı içerir?Günümüzdeki islam ülkelerinin inanmayanlara karşı saygısı ne kadardır? Onları öldürecek,yurt dışına sürecek kadar mı yoksa? Saygı birçok şeyi kapsıyorsa,insanların dini duygularını kullanıp para toplayanlar ne derece saygılıdır?Tarikat ayağına masum insanları dolandıran,kandıran hatta bayanlara uçkurlanan ne derece saygılıdır? iddia etmeden önce düşünün.Düşünmezseniz işte böyle oluyor.
ben simdi desem, tanrı vaat etti ki din insanlara barısı ve huzuru getirecek. oysa ki butun savaslar ve katliamlar din ile mesrulastırılmıstır ya da acıkca din sebeplidir; oyleyse huzuru getirecegini soyleyen tanrı basarısız olmustur, bu nedenle kitapları gecerli olarak gormuyorum.
"Cihadın en üstünü, zalim sultana karşı doğruyu söylemektir"
"Kim bir kimseyi bir kimseye veya yeryüzünde bir bozgunculuğa (teröre) karşılık olmadan öldürürse bütün insanları öldürmüş gibi olur" Maide 32
Ayrıca Heppimiz biliyoruzki islamda savaşa izin Medinede verilmiştir ve müslümanlardan savaşmaları istenmiştir, o izin kıtale verilen izindir çünkü Cihad ta Mekke de peygamber efendimize emredilmişti. bunun sebebi ise mekkeli müşriklerin müslümanlara eziyetlerinden kaynaklanmaktadır ki bununla ilgili kur'an da ayet mevcuttur.
"O halde, kafirlere boyun eğme ve bununla onlara karşı olanca gücünle büyük bir Cihad ver". Furkan 52
dinsizlerin, dindar-dinci-yobaz tayfalarına dıstan elestiri yapmaları dolayısıyla altında kaldıkları zandır.
kaldı ki, tanrı inanısının seklini kendi belirleyip tanrı dusuncesini anlamaya calısan insanlarda, dinsiz ve saygısız olarak adlandırılırlar.
ben diyorum dinci-dindar-yobaz tayfası narsisttir diye. onların dediklerine benzer konusmazsanız saygısızsınızdır.
*
gecenlerde bir komedi cıktı. yahudiler bilmemney agacı dikiyorlarmıs, bu agac dikme islemlerinin nedenini de islam a dayalı bir soze ( hadis ya da ayet bilemedim simdi) dayandırıyorlarmıs. yahudiler islam ı ornek alıyorlarmıs, evet.
*
zamanı gelince dunyanın butun semavi dinlere ait mensupları birlesecekmiş. tabi ki once en ustun dini sececekler, sonra da en ustun dinin temsilcisi barıs baskanı olacak.
"islam hoşgörü dinidir" tanımlamasından ardından, kendisinden başka herkesin düşünceleri ve inançları hakkında yorumlarda bulunan hatta sorgulamaya çalışan dinciler saygısız olması gerçeği gibidir.
--spoiler--
doğruluk görece bir kavram fakat eğer tanrının zulmünden korktuğun için doğruya yöneliyorsun bu senin iradesizliğin. şöyle düşün; ahlaksız biri neden suç işlemez? kanunlardan çekindiği için. bu onun ahlaksız olduğu gerçeğini değiştirir mi? elbette değiştirmez.
--spoiler--
Kanunların olması suçsuzların olmadığı anlamına gelmez, isteyen kanunlardan çekinip suç işlemez, isteyen ben koyun değilim kafama göre yaşarım der kafasına göre takılır. ama bu kanunların!!! olduğu gerçeğini değiştirmez.
al eline bir taş vur kafana. canın yanacak bana acıyı göster. gösteremedin değil mi? o zaman acı diye birşey yoktur. çünkü gözlerinle göremezsin. sevgilini seviyor musun? bana sevgiyi somut olarak göster. bana aşkı somut olarak göster. bana özlemi somut olarak göster. o zaman sevgi, aşk, özlem yoktur.
bugün cirkinordekyavrusu ile sözlükte papaz olacağını rüyanda gördün mü? ya da sözlüğe girerken aa cirkinordekyavrusu ile ben dini konularda tartışacağım diye iç geçirdin mi? ikisine de hayır. bak bu da takdir(kader)dir.
--spoiler--
bak sen de fikrini belirtiyorsun ben de. senin öğretin dinsizlikle savaşmanı öğütlüyor, benim vicdanım susmamamı emrediyor.
--spoiler--
