apaçık bir gerçektir. tam tersi inançlı insanlar içinde büyük suçlar işleyenlerin oranının, ateist, agnostik ve deist kişiler arasındakilere göre çok ama çok daha yüksek olduğunu görüyoruz.
bakın laik kanunlara göre suç olmayan günahlardan bahsetmiyorum, hem dinen hem de laik kanunlara göre suç olan, insan öldürme, hırsızlık, tecavüzcülük, sübyancılık, rüşvet, yolsuzluk vd. suçlardan bahsediyorum.
bu gerçekler, dinin suçları önleyici bir fonksiyonunun hemen hemen hiç olmadığını açıkça ortaya koymaktadır. aslında sayılara bakarsak, dinlerin büyük suçlar işlenmesine sebep olduğu bile söylenebilir ama ayrı bir tartışma konusu olduğu için bunu şimdilik bir kenara koyuyorum.
durum böyle olduğuna göre sorumuz şu: din ne işe yarar?
din büyük suçları engelleyip insanları mükemmel hale getirmek için gelmemiştir ki. ayrıca din kavramı genel bir kavramdır. kuran ı kerim in ayrı tutularak incelenmesi gerekir. hiç bir inançlı kimse bütün dinleri baz alarak savunucu konuşmalar yapmaz.
Dogru engel degil , hatta din hic bir seye engel degil . Din sana diyorki isledigin sucun cezasini cekecesin , yaptigin ibadetin sefasini sureceksin mevzu bu.
kaynak olarak iki sayfa alıntılayıp ikisinin de geberdiğini bilmeyen bir yazarın din'e getirdiği bu tanım tabi ki o'nun götünün zortlamasından başka bir şey değildir.
çalma,öldürme,tecavüz vs bu suçlar ise dediği gibidir din ile hiçbir bağlantıları yoktur. insanların küçük yaşta aile ve çevre faktörlerinin o insanlara oluşturduğu kötü etkiden veya günümüzde yaşadıkları piskolojik sorunlar, sters gibi faktörlerin o basit insanları etkilemesiyle oluşur.
bütün seri katillerin çocukluğunu gidip araştırın hep bozuk bir aile yapısı ve din olgusunun olmayışı vardır. din ile büyüyen insan pekala öldüremez mi öldürür.
ateist olarak süper insan olduğunu sanan dingiller ise dinimize ve tüm din'lere laf salatalığı yaparak kendi içinde bulundukları boktan çukuru bize satamazlar!
8 yaş altı mantık yürütmeyle tespit sıçmak bu olsa gerek.
misal, islam dininde bazı namaz kılanların vay haline diye ayet vardır.
bir insan bir dinin mensubu olduğunu söyleyince illa tutarlı bir insan mı olmak zorunda? ya da ben müslümanım diyen herkes islam dininin %100 doğru uygulayıcısı olacaktır diye bir gerçeklik mi iddia edildi?
yine dış etkenlere göre gözüne belli bir güruhu kestirip suçlama işine girişen ateist başlığı ile karşı karşıyayız. (#28175240)
dinin böyle bir amacı yoktur zaten.bunu iddia eden kişi ya cahildir ya da şark kurnazlığı yapıp bu suçları dine mal etmeye kalkıyordur. din insanların beynine bir çip yerleştirip suç işlemeyi engellemez tabi ki. bunu hiç bir aklı başında dindar iddia etmez. din bir yol sunar. şunu şunu yaparsan şöyle bir sonuç var diye. kişi bu yolu seçmeyip ,kötülüğe gidebilir. buna özgür irade denir. eğer kötülük yapacağımız zaman beynimizde bir mekanizma devreye girip bizi engelleseydi ve yer yüzünde toz zerresi kadar kötülük olmasaydı bu sınavın anlamı olmazdı. burası otomatikman cennet olurdu. yani din; yoldur. kötülüğü engelleme mekanizması değil. kötülüğü yapan insan da zaten dinin alanında çıkmıştır. inandığı dinle çelişmiştir.
dinin iddiası olmayan şeyleri din böyle bir şey ortaya atıyormuş gibi sunup mantık hataları yapmayın.
dindarların demogoji ve sövgü ile karşılık vermeye çalıştığı gerçektir.
bir yandan "ahlakın kaynağı dindir" derler, diğer taraftan dindarlar arasında ahlakın (suç işlememe anlamında düşünelim) ateistlere göre daha düşük olduğunu görünce, "dinin böyle bir amacı yoktur" derler!...
ahlakın kaynağı dindir gibi bir iddiam olmadı hiç bir zaman. yine iddia sahibinden bağımsız olan bir takım düşünceleri birine yafta yapıp eleştiri yaptığınızı sanıyorsunuz. dinin amacının ne olduğu konusu anlaşılmadıysa bu sizin sorununuz.
ezberlerinizi bozup tartışmaya girin lütfen.,
edit: kaldı ki karıştırdığınız bir nokta ,bir şeyin, ahlakın kaynağı olması ; o kaynağın aynı zamanda kötülüğü engelleyici olması sonucunu doğurmaz.
çok basit bir anoloji kuralım. madem kaynak dedik kaynaktan örnek verelim. doğal bir su kaynağını düşünelim. tertemiz ,berraktır. bu su bir firma tarafından fabrika işleminden geçirilip halka satılıyor diye düşünelim. ve bu sudan içen 100 kişi zehirlendi diyelim. şimdi ,sudaki mikrop ,su kaynağından mı kaynaklıdır ? yoksa fabrika aşamasında hijyen kuralları çiĞnendiği için veya bir başka sebepten dolayı mı ? siz burada direk kaynağı mı suçlarsınız ? peki zehirlenmeyen yüzlerce kişi ne olacak ?
dindarların demogojiye devam ederek karşılık vermeye çalıştığı gerçektir.
diyorlar ki "ahlakın kaynağı dindir demiyoruz"... aralarından bazıları demiyor olabilir ama ekserisinin böyle düşündüğünü biliyoruz.
sonra, diyorlar ki "keza ahlakın kaynağı din olsa ne yazar? kaynak suyu temiz olduktan sonra işlenirken kirlendiyse suç suda mı?".
yahu "ahlakın kaynağı dindir" dersen, onun ateistlerde hiç olmaması lazım gelir. durum gerçekten öyleyse, ateistler açısından, ortada temiz suyun bile olmaması icap eder ki, müslüman örneğinde olduğu gibi, sonradan ne kadar kirlendiğini tartışalım? bu durumda cezaevlerinin ateist kaynıyor olması icap etmez mi?
isveç, norveç, finlandiya, çek cumhuriyeti, bazı baltık ülkeleri, çin ve japonya. bu ülkeler dine en az önem veren ülkeler. çoğunluğu çin ve japonya hariç hristiyan, fakat herhangi bir dine inanan sayısı her yıl azalmakta. çin haricinde bu ülkelere baktığımızda gelir adaletsizliği, rüşvet, dolandırıcılık vb gibi birçok ahlaki etiğe dayanan eylemin bu ülkelerde yok denecek kadar az olduğunu görüyoruz. yine sosyal devlet olabilme deki en büyük etken olan insan hakları da bu ülkelerde önem verilen uygulamalardan biri.
gelelim bizim coğrafyaya. islam dinine inanan insanların yaşadıkları ülkelerde adalet yok, eşitlik yok, insan hakları yok. rüşvet, dolandırıcılık, adam kayırma, lüks yaşam, zengin ile yoksul arasındaki uçurum had safhada.
bir tarafta inanan, bu doğrultuda yaşamayı dayatan ve ahlaklı olduğunu belirten bir topluluk var.
diğer tarafta ise insanın kendisine değer veren, modern ve aynı zamanda ahlaklı da olabilen, inanan fakat her yıl inanmayanların sayısının arttığı bir topluluk.
bence ahlaklı olan onlar. biz işimize geldiği gibi davranıyoruz. matirüdi'nin dediği gibi; nasıl olsa ''o'' bizi affeder mantığıyla hareket ediyoruz. yatırımlarımız hep ölümden sonraki yaşam. hatta bu konuda o kadar kör olmuşuz ki öbür dünyanı dertlerini şimdiden düşünmeye başlamışız. ölümden sonraki yaşama o kadar kafayı takmışız ki nefes alışımızı, çevremizdekileri hissedemiyoruz.
kimi yazarın, imam maturidi'nin de dikkatini çeken "o bizi affeder mantığı"nı gündeme getirerek, önemli bir katkı yaptığı mevzudur.
maalesef ama maalesef durum böyle... evet, şimdi dindarlar çeşit çeşit ayetleri, hadisleri sıralayarak affedilmenin o kadar da kolay olmadığını iddia edebilirler. keza, biz de bir çok ayet ve hadisi gündeme getirerek, kolay olduğunu söyleyebiliriz. başka bir mevzuda ise söz konusu taraflar birbirlerinin bu konudaki tezlerini ödünç alıp, yine birbirlerine girişebilirler. ne var ki aramızda hakemlik yapmaya kalkan kişi, sağlam mantığıyla meşhur olan uzay yolu karakteri mr. spock olsa bile, nasreddin hoca gibi, iki tarafa da "sen de haklısın" demekten başka bir şey gelmez elinden..
dolayısıyla dinin gerçekte ne dediğini bir kenara bırakıp (zira oldukça belirsizdir), fiiliyatta ne olduğuna bakalım... evet, inançlı insanların bir çoğu "o bizi affeder" mantığıyla hareket ediyorlar.
durumları babalarının karşısındaki çocukların durumuna benziyor. çocukların neyin ne olduğunu anlaması, anlasa bile anlık arzularından vazgeçip, kurallara uyması ancak büyüdükçe olur. yanlış olduğunu, babalarının kızacağını bilseler bile "o beni affeder" diyerek, yapacağından geri kalmaz çoğu zaman... bazen de "aklileştirme" denilen psikolojik yöntemle, suçlarına olmadık bahaneler bulur, buldukları bahaneye kendileri de samimiyetle inanırlar. kimi zaman ise babalarına şirinlik yaparak suçlarını affettirmeye çalışırlar...
bana göre din insanların kısmen çocuk kalmalarına sebep oluyor. ilk bakışta "başkasına hesap vermek zorunda olmak", "kendisine hesap vermek zorunda olmaktan" daha caydırıcı bir şey gibi görünebilir ama gerçekte durum tam tersidir. (bkz: herkesin din dersi 5 bu kadar hırsız nereden çıktı).
inançlıların büyük suç işleme ihtimalinin ateistlere göre tam 325 kat yüksek olması gibi çarpıcı bir gerçeğin de kanıtladığı tezdir.
bu sonuca nasıl varıyoruz? ilk entrymde kanıt niteliğindeki araştırmaları da refere ederek,
--spoiler--
kodes ahalisinin sadece %0,07'si ateist!...
oysa ki abd nüfusunun %22,8'i ateist, agnostik veya deist:
--spoiler--
demiştim.
kalanı basit mantık ve matematik... eğer ateistler aynen inançlıların yoğunluğunda suç işliyor olsaydı kodes ahalisinin %22,8'inin ateist olması lazım gelirdi. fakat hesapladığımızda:
%22,8 / %0,07 = 325!.. yani olması gerekenin 325'te biri kadar ateistin kodeste olduğunu görüyoruz. diğer bir deyişle, ateistlerin ağır suç işleme ihtimali, imanlı kişilere göre 325 kat daha düşüktür.
bu kadar büyük bir fark, sadece ateistlerin genel olarak daha yüksek gelir grubunda olduğu teziyle açıklanabilir mi?
din hiçbir şeye engel değildir. sadece insanların insanlık dışı yaşamalarına ket vurmaya çalışır, toplumsal yaşamı düzenler bir yerde. sen sanıyor musun ki o suçu işleyen kişi ateist olsa; "ben ateistim ya niye suç işleyeyim ki." diyeceğini. kişi cehenneme gideceğini bile bile işliyorsa suçu burada ateist olması onun faydasına olur. ya da (bkz: ben kime anlatıyorum ki)
din insana nasıl yaşaması gerektiğini öğretir.
dinin getirdiği kurallara uyman gerekir.
iyi bir öğrenci olup dinlemek ve uygulamak insanın görevidir.
sonuç olarak herşey insanda biter. sen dinin sana öğrettiğini yanlış öğrenirsen yada öğrendiklerini hayatına adapte etmez isen bu dinin suçu değildir. insanın suçudur.
