bir kahve daha,bir sigara daha,dur şu şarkı bitsin,dur şunu da yiyeyim,dur facebook'a bakayım,dur sözlüğe bakınayım,dur bir sigara daha yakayım,bir kahve daha içeyim... bildiğin kısır bir döngüdür bu.
bünyede yarattığı gerilimle migrene davetiye hazırlayan durumdur. sonra içersin 500 mg lik avmigran ı etki etmez, bir tane de yine 550 mg lik apranax fort u gönderirsin mideye sonra olursun leyla ders mers kalır yine öylece. bu kısır döngü öyle sürer gider maalesef.
insanın hayatta en zor konsantrasyon sağladığı olaylardan biridir ders çalışmak ve yumurta kapıya dayanmadan önce hiçbir normal öğrenci ders çalışmaya başlamaz. ertesi gün sınav varsa önce dersten sonra çalışmaya karar verilir daha sonra bu yemekten sonra çalışırız ne olacak cümlelerine dönüşür daha sonra amaaannn gecenin bitmesine çok var çalışırız ne olacak olru ve saat 12 olduğunda tutuşarak ders çalışılır. insan o panik anında ikinci defa tekrar etme şansı olmadığı için her şeyi öğrenir *
okul açılır haftalar geçer ve vize tarihleri açıklanır. sınav programı alınır odanın duvarına asılır . kabataslak bir ders çalışma programı hazırlanır ,öncelikli dersler belirlenir. sınavlara yaklaşık bir ay vardır.bu sebeple insan biraz gevşektir doğal olarak. günler geçer haftalar geçer ama daha ders çalışılmaz. ha başladım ha başlıcam derken vizelere bir hafta kalır . zor güçte olsa o masa başına oturulur. ama bu sefer konular ve dersler o kadar çoktur ki yetiştirmek imkansız bir hale gelmiştir.
Her kötü not alışında artık yeter bende düzenli olarak ders çalışanlar kervanına girmek isteyen ama ortamına göre, kişiliğine göre, şehrine göre, derslerin ağırlığına göre yada tamamen keyfi olarak ders çalışmak istememektir.
ders çalışamamanın sebebine göre eğer dalgınlıksa güzel bir çay veya kahveyle yok yorgunluksa uyumayla halledilecek sorunsaldır. kişinin içinden gelmiyorsa* da geçer bilgisayarın karşısına youtubeda falan takılır sonra da oturur paşalar gibi çalışır.
her masaya oturuşun sonunda hüsranla masadan kalkmaktır.
bu oturup kalkma eylemleri de 5-10 dk lık periyodlarda yaşandığı için olay ders çalışmaktan çok fiziksel bir aktiviteye dönüşmüştür...
olaya iki açıdan bakmak lazımdır aslında. bir dış etkenler, iki olayın öznesi.
dış etkenler deyince ne gelir akla hemen? hava gelir. hava ya fazla güzeldir, evde oturup ders çalışmak için, ya da fazla soğuktur ve bunaltıcıdır, yine ders çalışma isteği oluşması için. dolayısıyla, hava etkeni önemli olabilir.
başka bir etken, arkadaşlardır. eğer arkadaşlarınız ile birlikte yapabilecek bir etkinliğiniz varsa, -ki beraber ders çalışma istisnası dışında-, ders çalışmak işkence olur. onların eğlendiğini ya da en azından beraber olduğunu düşündüğünüz sürece ne konsantre olabilirsiniz ve ne de sakin. o zaman, arkadaşlarınızın da ders çalıştığından emin olmadan, ders çalışmaya başlamanız yine hüsranla sonuçlanabilir. arkadaşlarınızla beraber çalışın.
dış uyarıcılardan bir diğeri de elbette dijital ortamlardır. yani bilgisayar, televizyon gibi. bu teknoloji harikası ürünler, sizin keyfinizi yerine getirdiği için ve insan doğası da bu keyfi sürdürme eğiliminde olduğu için, bunu sonlandırıp, onlara kıyasla daha sıkıcı ya da çok sıkıcı olan ders çalışma eylemine girişmezsiniz. ders çalışmak yerine, msn messenger'da ya da tv'de saatlerce mal mal zaman harcarsınız, ama yine ders çalışmazsınız. bu gibi dış etkenleri kapatmak da ne yazık ki tam anlamıyla başarı getirmez, çünkü ilk fırsatta yine gidip açarsınız, açmak istersiniz. ne yapacaksınız peki? eğer laptop ise makineniz, mesela kuzeninize verin götürsün evine 1 günlüğüne. eğer masaüstü ise, o zaman da güç kablosunu evden birine ya da yine bir yakınınıza verin. "teknik olarak olanaksız" duruma gelince onlarla ilgileneniz, işte o zaman ders çalışırsınız, hem de aslanlar gibi.
dış etkenler dışında bir de bireyin kendisidir olayın merkezinde olan. eğer canınız istemezse, ne yaparsanız yapın ders çalış(a)mazsınız. sevgiliniz arar, buluşalım mı der, hiçbir şey yokmuş gibi giyinip çıkarsınız. "nasıl olsa daha zamanım var" diyerek ertelersiniz, sonra üşenirsiniz ve en sonunda da vazgeçersiniz, yani dolayısıyla kaybedersiniz. bu yüzden, önce ders çalışmanın gerekliliği ve güdülenmeyi isteme konusunda ikna olmuş olmanız gerekir. bitirilmemiş ödevler beyni her zaman meşgul eder; aksine, bitmiş ve hatta iyi sonuçlanmış görevler ise insanı öyle bir rahatlatır ki, bir sonraki çalışmalar için teşvik bile eder.
özetle, diyebilirim ki, ders çalışmayı bir engel olarak görmeyin, aşılması gereken bir basamak olarak bakın ve mümkün olan en kısa sürede ve en iyi çaba ile bitirin! sonrasında yaşayacağınız keyfi size ders çalışmak yerine yaptığınız çok az şey verir.
güzel havaydı, uzaklardan gelen bir arkadastı, meyveydi, güzel bir müzikti derken sabah azmedilen hadise bir bakılır akşam olmuş hala gerçekleştirilememiştir. öftür.
Bir işe kalkışmak gerçekten zordur,hele de böyle ulvi bir mevzuysa daha bir zorlaşır.Bazen nadiren de olsa başlanılabilir ama onda da şu durumla karşılaşırız : (bkz: Başlanılsa bile devamınının getirilememesi)
öğrenciler arasında yayılan bulaşıcı bir hastalıktır.adama ne ders çalıştırır nede hayatdan zevk aldırır.bide sınavlardan sonra form değiştirip daha bi acı halini alır. (bkz: vicdan azabı)
ders çalışmaya başlamadan önce türlü bahaneler uydurmak ve sonunda saatlerin geçmiş olduğunun farkına varmak, sonu vicdan azabı, vizeden çook düşük alma..
'bir başlasam... gerisi gelecek ama' diyen öğrencilerin yaşadığı sıkıntı.
öyledir gerçekten; bir başlasa gerisi gelecektir, aslında herşey bir şekilde geçmesi gereken 1-2 saate bakar...
arkadaşlarla muhabbetin ağır basması sonucu oluşan, bir yandanda msn'nın açık olması ve arkadaşlarla konuşma isteğinin ağır basması sonucu oluşan durumdur. Çözümü neyazıkki yoktur.*
