taşkahve'de muazzam çayı, kahvesi vardır. taşkahve bir nevi meydanıdır, karşısında tezgâhlarda yerel ürünlerin, turistik eşyaların ve gündelik eşyaların satıldığı sahil kenarı... orta uzunlukta bir sahil yürüyüşüne elverişli çok güzel bir yolu, sabahları pembe-sarı-mavi karşımında güneş ile bulutların karışımında sabah yürüyüşleri... taşkahvenin kedileri, meşhur papalina balığı, ayvalığa bağlanan doldurma küçük bir yolu, şirin pizzacıları, balıkçıları, süs eşyası vb. sanatlarla ilgili, resim, boya vb. ile ilgili dükkanları...
bunların hepsi vardır. bunlardan da ziyade, cumbalı evler, koskoca bir tarih, ve o rakamlardan ibaret olmadığı bilinen kapısında tarih yazan evler vardır. muhteşem ada.
ayvalık'ın en nadide doğa güzelliklerinden biridir. papalina tavası meşhurdur, denizi güzeldir, havası bambaşkadır falan filan. bunlar zaten her daim söylenenlerdir. lakin işin bir de rakı balık kıvamı söz konusudur ki tadından yenmez. denizin hemen kıyısında istiflenmiş masalarda hafif müzik eşliğinde yudum yudum alınan o rakının tadı emin olun yıllar boyunca damağınızdan silinmeyecek olandır. ayvalık güzeldir, evet. lakin cunda adası ondan gayrı kendi bağımsızlığını ilan etmiş farkı bir toprak hissi uyandırır. bu açıdan ne yapılıp edilmeli bir kere dahi olsa böyle bir güzelliğe dahil olunmalıdır.
küçük mü küçük, şirin mi şirin bir yerdir cunda. yapılacak çok bir faaliyet olmasada yaz akşamları canımız rakı-balık çektiğinde öneri yapmaya bile gerek kalmadan gidilen yerdir.
seçmiş olduğu nick ile, insanın içini ısıtan, kıpır kıpır yapan yazar. bu arada hala niye kimse keşfetmemiş anlayamadım, 800 den fazla entry si var ve ikinci nesil.
çok güzel fakat herşeyin çok pahalı olduğu bir ada. çay bahçelerinin orada boncuklardan yapılmış dandik bileklik benzeri şeyler bile acayip pahalı. bakkaları çay bahçeleri falan da öyle. kısacası pahalı bir yer yani.
yaz geldi dememizin bir sakıncası yok artık. havalar kıvamını buldu. güneş, tatlı tatlı bizleri gıdıklamaya başladı.
tek istediğim şey var; '' bir ya da iki ay sonra cunda'da olmak''
ada'ya giden sakin yolda yavaş yavaş yürümek istiyorum. gecenin esintisine eşlik ederek tarihi evlerin arasında dolaşmak...
aralardan gelen yunan müziğine kulak vermek, ve etraftaki kedilerin yoğunluğuna her sefer olduğu gibi yine şaşmak...
tam şaştığınız anda oranın yerlilerinden herhangi bir tanesi tarafından söylenen; '' ayvalık'ın bir kedisi bir de delisi meşhurdur'' deyişine misafir olmak...
yeterince temiz hava ve rahatlık hissini topladıktan sonra taş kahve'ye doğru gitmek ve içeride beş dakika oturup bir bardak soğuk limonata'nın keyfine varabilmek...
bu geceyi de bir şekilde tamamlıyoruz.
yarın sabah erkenden kalkıp cunda'da güneşin doğuşu ile birlikte simitçi aramak istiyorum. kahvaltı'da simit ve çay olsun sadece...
cunda adası *: her daim eksikliği hissedilen yerdir.
nam- ı diğer ' cunta ' adası. emekli komutanların, bazı gazetecilerin sayfiye yeridir. sabahları adanın etrafında koşarken sizin gibi koşuya çıkmış subaylarla selamlaşır, ada' nın güzelliklerinden bahsedersiniz. güzelliklerine gelince; ada' ya çok eskilerden aşina biri olarak diğer yazarların yorumlarına katılamayacağım. alaçatı'ya benzetilmek istenen yeni haliyle pek çok sahil kasabası gibi oranın da tadı kaçmıştır.
sahildeki balıkçıların hangisine sorsanız, ustasının girit'li olduğunu söylediği ayvalık'a bağlı ada.
sadece cunda'da yiyebileceğim mezelerden ne varsa yemek amacıyla oturduğum bir balıkçının ustasıyla tanıştığımda aldığım cevap ile kendimi kandırılmış hissettim. "ustam girit'liymişsiniz" dedim. "bir tarafım girit'li evet" dedi. bildiğin girit göçmeni yani adam. halbuki ben yorgo theodakis tadında bir ismi olan, rum bir usta hayal etmiştim. adını sormadım ama osman bozkurt olması bile muhtemel. ha mezeler harkuladeydi o ayrı. sadece kendimi kandırılmış hissettim. 35'lik yeşil efe kafasının da etkisiyle, çok da sorun etmedim.
