'daha önemli şeylere beynini kanalize edersen geçer elbette.' şeklinde cevaplanabilecek soru. ayrıca unutmak en büyük nimettir. becerebildiğiniz ölçüde boş verip gitmeye bakın.
çivi çiviyi sökmez. sökse de o da bitecek yeni birini arayacaksın bu mantıkla. bu döngü bitmez. böylece acı da bitmez. bitmesi için önce kabullenmek sonra yalnızlığa alışmak gerekiyor. bir daha böyle bir hataya düşmemek, polyannacılığı bırakmak mutluluğu aramaktan vazgeçmek gerekiyor. mutsuzluğa alışmak gerekiyor. geçiyor hatta geçince çok daha iyi hisseddiyorsun kendini.
geçtiğini sanarsın ama daima orada bir yara izi kalmıştır. birisi gelir o yarana dokunur ve orayı öyle bir yakar ki unuttum dediğin şeyi unutamadığını anlarsın ve o gece 'unuttuğun' şey için ağlarsın.
ne lanet olası bi' sorudur o... soracak hale düşecek kadar acziyetinlesindir sen, acının kaynağı ise bunu kullanır. ne -izm ile biten karın ağrısı olgular, ne de başka birşey bu düzeni kadar kahpe değildir yaşamın.
tarafımca cevabı; önce o kişi unutulur tozu bile kalmaz sadece içinizde acı kalır ama her acı geçer, geriye tecrübe kalır. o tecrübelerdir yolunuza ışık tutan olan sorudur.
