bugün

büyük acılarla karşılaştığımızda sorduğumuz bi soru. belki hiç geçmeyeceğini düşündüğümüzden, belki saklamaya çalıştığımızdan dillendiremediğimiz...

ismail abi dillendirmişti:
http://www.youtube.com/watch?v=stnXQzIdcYY
geçmiyor, senin acı eşiğin artıyor ama geçmiyor.
+bu acı geçiyor mu hayri abi?
-evet.
+nasıl?
-montla sıç.
Ah , hayır.
(bkz: Birine aşık olursun, hayaller kurarsın ve bir davranışını görüp ondan nefret edersin. Ama aslında hep içindedir)
onunla yaşamayı öğrenmelisin...
yaşamayı öğrendiğinde; acı evrim geçirir ve sadece anı olarak kalır...
her acı soğur.

-bırak soğusun.
'daha önemli şeylere beynini kanalize edersen geçer elbette.' şeklinde cevaplanabilecek soru. ayrıca unutmak en büyük nimettir. becerebildiğiniz ölçüde boş verip gitmeye bakın.
-bu acı geçiyor mu?
+ yok abi buradan 500t geçiyor.
maalesef gecmiyordur. yalnizca aciyla yasamayi ogreniyorsunuz.. yasamak bu...
Civi civiyi soker. Yeni bir civi bulmak lazimdir. Yoksa o civi sana girer.

Bk. Felsefenin amina koymak
Leyla mecnun'da gecen repliktir. Acıtır...
çivi çiviyi sökmez. sökse de o da bitecek yeni birini arayacaksın bu mantıkla. bu döngü bitmez. böylece acı da bitmez. bitmesi için önce kabullenmek sonra yalnızlığa alışmak gerekiyor. bir daha böyle bir hataya düşmemek, polyannacılığı bırakmak mutluluğu aramaktan vazgeçmek gerekiyor. mutsuzluğa alışmak gerekiyor. geçiyor hatta geçince çok daha iyi hisseddiyorsun kendini.
geçtiğini sanarsın ama daima orada bir yara izi kalmıştır. birisi gelir o yarana dokunur ve orayı öyle bir yakar ki unuttum dediğin şeyi unutamadığını anlarsın ve o gece 'unuttuğun' şey için ağlarsın.
görsel
geçmiyor be ismail abi. sikseler geçmiyor.
görsel
ne lanet olası bi' sorudur o... soracak hale düşecek kadar acziyetinlesindir sen, acının kaynağı ise bunu kullanır. ne -izm ile biten karın ağrısı olgular, ne de başka birşey bu düzeni kadar kahpe değildir yaşamın.
geçti sanıyorsun ama en ufak birşeyde hortluyor tekrar.
çaresizlik kokan sorudur.

tarafımca cevabı; önce o kişi unutulur tozu bile kalmaz sadece içinizde acı kalır ama her acı geçer, geriye tecrübe kalır. o tecrübelerdir yolunuza ışık tutan olan sorudur.
''hangi acı?'' diye sorup görmezden gelirsen umulur ki bir gün geçer.
Geçmiyor, en taze kesik acısına tuz ekiliyor gibi her an hissedilen acı ise zor.
bok geçer.
Her acı geçiyor. Takma.
Geçiyor. Çünkü daha büyük acılar koyuyorsun üstüne, hissetmiyosun bile.
Geçer. acılar hatıralaşınca tatlılaşır. ilerde gülünerek bakılır.