Tamamen sevgisizlikten, aç gözlülükten, doyumsuzluğumuzdan.. Azıcık hayatımızda var olanlarla mutlu olsak, azıcık varlıklarına şükretsek, o zaman asıl ne kadar da mutlu olduğumuzu anlayacağız. Lakin bundan kaçıyor ısrarla eksiklikleri, bizim olmayanı yada her ne yok ise oraya takılıp kalıyor ve kendimizi mutsuz etmekten deli gibi keyif alıyoruz. Ne için kim için belli değil. Kendimizi mutsuz etmekten başka elimize ne geçiyor hiç bir şey. Peki neden bunun farkında olduğumuz halde hala aynı şeyleri yapmaya devam ediyoruz bilinmezlikler silsilesi.. Bir an önce Silkelenip mutluluk duyduğumuz her şey için bir kez daha gülümsemeliyiz.
belkide tam olarak ne istediğimizi bilemediğimiz için. yetinmeyi bilmemek diyeceğim. çok klasik olacak.
bir de şu var. insanlar mutsuz olunca, küçük mütevazi mutluluklarla, mutlu olmayacak; ama bunlarla mutlu gibi görünmeye çalışacaksa hiç olmasın daha iyi bence. şunu demek istiyorum; mütevazi olsun az olsun , ama mutluluğum çok olsun durumu kendiliğinden olur zaten, zorlayarak olmaz. daha mutsuz olunur zorla.
Politik bilinci olmayan bir halka seçim yaptırmak, okuma bilmeyen bir adama hangi tür okursun demek kadar aptalcadir der nietzche .Buyuk resimde ülke mutsuz.
Çünkü bünye mutluluğa hazır değil. Mutlu olunca bile anı yaşayıp huzura ermeye izin vermiyoruz lan diyoruz bir dakika her şey yolunda gidemez böyle. Herkes mutluluğu arıyor ama kimse bulunca elinde tutmuyor. Bence ülkece dert babası olmayı seviyoruz.
