düşündüm de kimseye yazacak bir şeyim yok, bir tek kelimem bile kalmamış. çok yordunuz, çok incittiniz beni. en yakınlarım bildiklerim, en bi sevdiklerim.
güzel kokun yanıma kâr kaldı
sayılı tuttuğun ellerim arar mı ellerini
Gül dikeni gözlerin kime dik dik batıyor şimdi
ben sormadığın soruların cevabıyla kalakaldım
ama sen birdaha olmayacak kadar uzaktasın ....
Kalbim çok kırık sana. Çabalamayışın daha da kırıyor ama bu günler geçecek biliyorum, seni yavaş yavaş tüketiyorum içimde. Senin sayende. Sevdiğim adam, bitiyorsun canımı acıta acıta.
bilsem ki hayatta hiçbir şey istediğim gibi olmayacak, gelecekte de bir şeyler değişmeyecek, hatta allah korusun daha da kötüye gidecek, seninle saçma bir ilişki yine yaşamayacağım...
seni bir şekilde sevdiğimi, istediğimi, hiçbir zaman gizlemedim. bir sır değil bu... senin de beni istediğini gördüm, ama bu, birbirimiz için alabildiğine yanlış iki insan olduğumuz gerçeğini değiştirmiyor.
bu yüzden de benim başım yanar. sana bir şey olmaz...
ben zaten bir batağa saplanıp kalmış gibiyim. seninse bu denklemde istersen, kaybedeceğin bir şeyin pek de olmaz. ama ben daha da kaybetmekten yoruldum. zor günümde yanımda kimse durmaz, ve bu sen de olmazsın.
çok hoşsun... meydan okumuyorum, iddialaşmıyorum, kabul ediyorum. belli bir mesafe aşılırsa, bende seni reddedecek güç olmaz. işte ben de tam da bu nedenle senden uzak duruyorum, durmayı savunuyorum. çünkü herhalükarda üzülen ben olurum. sen beni istemesen de...
yani olsan ayrı olmasan ayrı üzülürüm.
sorun şu: eğer olursan, daha da çok üzülmekten korkuyorum.
Ben bu yazıyı beni anlamayan ve sorgulayan insanların hepsine yazdım. Çocukluğumuzdan beri sürekli bir kıyas veya bir yarışma söz konusu. Peki ben neden hep başkalarının örnek gösterildiği bir dünyada var oldum, Belki kötü olan ben oldum bilmiyorum. Ben sadece var olmak istedim; tüm benliğimle, tüm aykırı özelliklerimle, deli dolu hallerimle, ilginç hatta belki garip fikirlerimle var olmak istedim. Belli ki kalıplara sığmadım veya dünyaya. Şu dünyada herkesin bir doğrusu var, benim ki bu. Size göre uyumsuz olan biziz, bu dünyaya aykırı olan. Ben artık anlamanızı istiyor muyum emin bile değilim, belki mücadelenin en büyüğü bu ama kavgam hiç bitmeyecek ki sizinle. Kimi kandırıyorum? Beni anladığınızı sanarken bile anlamıyorsunuz. Nedense aklıma eskiden böyle görgüsüzlüğün ve bence gereksizliğin vücut bulmuş hallerinin gelip çocuğunu överken beni yermesi geldi. Senin çocuğun muydu doğru olan o yoksa bizim deli kız mı? Şimdi Bir sorunun iki cevabı var değil mi, kime göre?
10 yıl oldu bugün. Ve sen neredesin kimlesin kimbilir. Senden sonra çok değişti hayatım. Büyüdüm bende. Ama artık sana çaldığım gibi saz çalamıyorum. Ayrıldığımızda terkedip gittin o kentten. Bende gittim sonrasında. Ayağım her bastığında o sokaklar içimi hoş ediyor. Bana yalan söylemeseydin keşke. Neyse boşver...
Birgün öyle birgün böyle. Dün sildim seni yazıyorum, bugün tekrar çıkıp hayatımı güzelleştiriyorsun. Hiçbirinden haberin yok tabi. Neyse, bugün için teşekkür ederim.
