bugün

Babam ve oğlum filminin devamlı çevremde duyduğum yalnış söyleme şekli.
Turgenyev in klasik olmus ve kusak catismalarini anlatan romani
(bkz: batu mutlugil)
(bkz: batuhan mutlugil)
(bkz: batu lucas mutlugil)
ivan sergeyeviç turgenyev in nihilizm felsefesinden de tatlar taşıyan eseri...
ivan turgenyeveski nesil ile yeni nesil arasındaki anlaşmazlıkları işledeği, onun sanatını tüm yönleriyle ortaya koyduğu en iyi eseri
edebi yanı bir tarafa, ilişki bağlamında babalar ve oğullar mevzuu garip bir olgudur ve cok desilmemelidir. Baba ogul iliskisi apayri bir inceleme konusudur, hassastir, gozleri doldurucudur.dikkatli olunmalidir.
tergenyevin en önemli eseri olması dışında bir kavram olarak nihilizm kelimesinin ilk defa kullanıldığı eserdir.
kuşak çatışmasını iyibir biçimde anlatmış nihilizm adlı akımı kullanan turgenyev adlı rus yazarın klasikler arasına girmiş ve baba ve oğul konusunda dünya çapında gerk film gerkeek kitap olsun yapılmış eserlerden en iyilerindendir
(bkz: ottsy i deti)
(bkz: bazarov)
(bkz: nihilizm)
eskiden bir pantolon reklamında çıkan replik.
Dünya edebiyatinin ba$yapitlarindan biri olan Babalar ve oğullar' da Turgenyev, iki zit kutubu öylesine guzel anlatmi$tir ki; eser 1859' da Rusya' da yayimlandiğinda toplumda açikça bir infial uyandirmi$; yenilikçi $ehirli sinifla tutucu - köylü arasindaki anlayi$ farkliliklarindan ve romanda anlatilan baba' nın muhafazakar romantizminin kar$isinda yine oğul Bazarov' un ba$kaldiran nihilizminin konulmasiyla ate$lenen fitilden kaynaklanan tarti$malar uzunca yillar Rus aydinina kendi toplumunu sorgulatmi$tir. Ku$aklar çati$masinin anlatimi bu eserde zirve noktaya çikmi$tir. Kanimca okunmasi gereken $ukela bir kitaptir.
---spoiler---
nihilist olan bazarov karakteri çok aykırı bulunduğu için turgenyev'e gelen baskılar sonucu romanın sonunda ölmüştür.
---spoiler---
ivan Turgenyev'in en ünlü romanıdır. Turgenyev çizdiği Bazarov tipiyle ölümsüzlüğü yakalar. Nihilist olan Bazarov'un hiçbir şeye inanmayışı, yaşamın doğal evrelerine, alışılagelmiş insan ilişkilerine karşı çıkışı onu en ilginç roman karakteri yapar.
Bir romanda ilk kez nihilist sözcüğünün geçişi, nihilizmin genç bir insanın davranışlarında gözlenmesi bakımından da önem taşır. iç çelişkilerinden çıkamayıp yaşama veda eden genç bir insanın da dramıdır aynı zamanda. Turgenyev Bazarov'u ideal bir karakter olarak görmez. Yanılgılarla, gençlik ateşiyle hareket eden biridir ona göre. Romanın sonlarında aşık olması bunun göstergesidir belki de. Aşka inanmaz çünkü.
zamanın zararlı neşriyatı içinde bulunan fakat bugün 100 temel eser içinde gösterilen ve okulda okutulan kitap. turgenyev'in nihilizmin gerçeklerine dair yazığı siyasi manifesto özelliği taşır. nihilizm özü itibariyle anarşizm gibi tüm otoriteleri redder fakat bunu yaparken kendisinin dahil hiçbir şeyin mantığının olmadığını söyler. yani turgenyev kitabı yazarken nihilist bir manifesto saçma olacağından, hayata bağlayarak akıllarda kalmasını sağlamış ve nihilizmin ne olduğunu gösterir bizlere.

turgenyev'in tam olarak nihilst olduğunu bilmiyoruz çünkü kitap nihilizm adına günün rusyasını çözümlerken ve etkileyici bir anlatımla tüm otoriteleri kırarken, kitabın sonlarına doğru nihilist bir bireyin dahi eninde sonunda kendisiyle çelişeceğini dolayısıyla davasıyla orantısız bir görüntü çizeceğini söylüyor. yani bir anlamda nihilizm kitabın sonunda eleştirilmektedir.

kitap günümüzde dahi genç nesiller ile eski neslin arasındaki fikir çatışmasını gösteriyor. fakat buna rağmen, bütün sorunlara rağmen kitabın sonu gerçek anlamda iç burkuyor. güzel bir realizm denemesi olan kitap mutlaka okunmalıdır ve bir klasik olarak düşünülmelidir.
turgenyev'i yazar sinifina sokan eser. daha dogrusu dogru yerde dogru zamanda bulunmak dedikleri sey sanirim bu. basit, siradan bir oyku veya roman yazari olacakken, icinde bulundugu devrin insanina yasantisinin tam aksine olacak nihilizm ile cikmis, ve bu cikis cok sonuk, belki modern nihilist anlayisin topuguna bile yetisemeyecek olsa bile turgenyev'i buyutmustur o kadar.

oyle yazildigi gibi nihilizm'in manifestosu olacak duzeyde bir eser falan degildir. cok kaba, basit ve yontulmamis, felsefi temelden yoksun bir nihilizm anlayisini, muhafazakar ve geleneklerine bagli rus halkina recete gibi sunar ama kendi bile belki tam ianamadigindan tutar kahramanini oldurur. bazarov'u konusturan turgenyev, konusmalarin arasina zorlama nihilizm sikistirmalari yaptikca okuyucu o yuzeysel ve islenmemis felsefeye odaklanmaktansa bahsedilen hatunlarin, ozellikle odintsova ve katya'nin tasvirlerini zihninde canlandirmayi daha cok tercih eder.

belki bir nihilizm manifestosu degildir ama kusak catismalarini gostermesi acisindan okunabilecek bir eserdir. ama o kusak catismasini arkadiy uzerinden okumak, kuru nihilist bazarov uzerinden okumaktan daha zevklidir. bu arada pavel petrovic'in birey devlet ve toplum iliskilerini irdeleyen yaklasimini da unutmamak lazim...
(bkz: BABA OĞUL VE KUTSAL RUH)
(bkz: baba ve piç)
(bkz: babam oğlum ve ben)
(bkz: babadan miras değil alın teri)
(bkz: baba beni okula gönder)
eseri, nihilizmin das kapital'i gibi bir yaklaşımla değerlendirmemek gerekir. çoğu kaynağın da belirttiği gibi, daha da ötesi romanın doğrudan ismi olan babaların ve oğulların ayrışmalarını anlatmayı şiar edinmiş öncelikle. bir fark var, bizim eskiler sürekli "nerede o eski zamanlar azizim" yaklaşımıyla gençleri hep kötülerlerken romandaki yaşlılar -pavel petroviç hariç- oğullarının yanında eziliyorlardır ve hatta bu bazarov'un babasında ziyadesiyle vardır.

turgenyev, dostoyevski ve tolstoy ile pek anlaşamasa da bu ikisi ile ortak bir paydada buluşmuştur; klasik bir eserle adını tarihe yazdırmak.

bazarov son derece umursamaz ve hissi olan her şeyi küçümserken ne gariptir ki divane gibi aşkı aramaktadır. ve belki de o hor gördüğü arkadiy'e ne kadar da özeniyordur son zamanlarında.

eserde alıntılanacak oldukça fazla nokta var ama şunu yazmamak olmaz ;

"Üstelik yüreğinde, yalnız genç adamların hissettikleri türden, nedensiz bir üzüntü vardı."
öss 2008'de çıkmış sorudur. sınavın en kolay sorusu gibi durmaktaydı sanki.
2008 öss edebiyat sosyal bilimler sorusu. *
peyami safa'nın biz insanlar' ı yazarken etkilendiği hakikat olan kitaptır.
rus edebiyatında gerçekçilik akımının temsilcisi olan turgenyev'in güzel eseri.
kitabı okuyunca aynı zamanda 19. yy daki rus üst sınıfı olan toprak sahiplerinin yaşam tarzlarını ve düşüncelerini de bir nebze olsun anaşılıyor.
konusu ise genel olarak, aşk ve kuşak çatışması etrafında dönüyor.

(bkz: arkadiy)
(bkz: bazarov)

(bkz: turgenyev)

bu arada bir not, ingilizce eserlerde turgenyev, turgenev olarak geçer.

(bkz: turgenev)
okuması gereken kitaplardandır.
küçük bir kasaba, kömür madeninde çalışan babanın ve büyüyen çocuklarının hikayesi, çocuklar büyür ve kendi hayatlarını kurmak ister, evden uzaklaşırlar, baba fakirlikten kurtulamaz ve çocuklarının gitmesini engelleyemez. küçük bir ailenin hikayesi, 540 sayfalık bu ilginç romana sıkıştırılmıştır.
turgenyev'in -klasikler arasında da yer edinmmiş- en meşhur romanı. oldukça sıkıcı başlayan, birbirinden kopuk bir kurguyla yola çıkan bir kitap. hatta yarısını geçtikten sonra bile, "ulan bu kitapta bi numara yok galiba" demeye başlıyor insan. aslında gerçekten de çok şeyler beklememek gerek. ama son bölümünde hikaye artık bir yerlere bağlanmaya başladıkça kitap ilgi çekici bir hale geliyor. nieitczhe * nin hiççilik (nihilizm) felsefesi üzerinden, kuşak çatışması - jenerasyon farkı konularına değiniliyor. gençlerin eski kafalı diye adlandırdığı muhafazakar ebeveynler, onların hayatın yeni adetlerine yönelmelerini kabullenme sıkıntısı çekiyorlar. ve klasik eserlerin adeti olduğu üzere mutsuz sonla biten hikaye, okuyucuların kafasında yer ediyor.