Aglamayan insandan korkun der buyuk yazar. Hayatta en karsi konulmaz en karsi konulmamasi gereken duygulardandir aglamak bunu acizlik olarak goren insanin kendini ve duygularini sorgulamasi gerekmektedir.
belki yanlış düşünüyorum ama bana hep duygularını başkasının gözüne soka soka yaşamak ve ağlamak acizlik gibi gelmiştir bu yüzden de ağlamaya ağlamaya tıkanmış lavaboya döndüm. ağlayın kardeşim siktir et acizliği.
sanatçı kişiliğim olduğu için ağlıyorum, bazen bir yaprağın düşüşü bile bana hüznü anlatıyor çünkü.
şaka şaka ama dram filmleri beni gerçekten üzüyor, sonra erotik film izleyip mental dengemi sağlıyorum.
ağlamayı acizlik olarak düşündüren ardı kopasıcalar utansın sevgili yazar. Ağlamak yıldırımın toprağa kavuşması gibidir. sonunda gelecek yağmurun verdiği rahatlık misali insanı rahatlatır.
acizliktir. evet, bir aileden sorumlu babaysanız, bir şirket yöneticisiyseniz, bir devlet idarecisi, bir ordu da komutansanız vb sorumlulukları olan insansanız ağlamak acizlikten öte utanç verici bir durumdur. bu durumda birinin ağlamasıyla verdiği görüntüye birisi çıkıp "çapsızlık, yetersizlik, çaresizlik, güçsüzlük, iradesizlik ötesi avam da sümsük tabiri kullanılan bir tipsiniz" de diyebilir. tabi ki katarsis duygular, beyin üzerinde tetiklenen ağlamanın metodolojik sınırlarda yapılan araştırmaları, sempatik davranışlar vs konularına değinmeye gerek yok.
sevgili sözlükdaşlara sorulan bi soru hödüsü şüphesiz.. bana göre duygusuz denilen insanlarda bile duygu olduğu için ağlamak normal fakat sürekli ağlanırsa insanı aciz gösterdiğide bi gerçek..
Bugün minik minik birkaç ağlama krizleri yaşadım. Aciz miyim sanmam eski travmalar tetiklendi sadece.. Bazı insanlar kendini ağlayarak ifade eder. Bilinçli yapılan bir şey değil ki bu neden acizlik olsun.
