Acıdır ta ki unutmaya çalışmayı köşeye bırakıp geçen tüm güzel anlarınızı iyisiyle kabul edene kadar. Kininiz , nefretiniz bitip hissizleşene kadar sürer bu süreç. Unutulmaz ama alışılır.
Ne zor ne çetrefillidir uzun süre mesafelerin olacağı o son bakış ve sarılmalar.
Yalnızız ve hep mahkumuz son olana. Bir gün mutlaka bir şeylerin bitip, tükeneceğine mecburuz ;
ve aşina olmak istemediğimiz uzaklıklarımızı oluşturan tüm ayrılıklara.
tek yapılacak yolculukta zamanın sende bıraktığı his zuhur ettiğinde, yine en baştan alınacak kişisel sorgulamalar, pişmanlıklar düşünülecek, şunu keşke söylemeseydim denilecek, sevdiklerini tahayyül ettiğinde yanının boş olduğunu görmek üzecek, çok üzecek.
Yarın ki ayrılığımda yaşayacaklarım bunlar sözlük.
Şimdilik hoşçakal.
zaten gece olunca sözlük ikiye ayrılıyor; kimisi sevdasının peşine kimisi de uçkurunun peşine düşüyor. ayrılık, konusu için de çok bir şey demeye gerek yok zaten şarkı ne güzel özetlemiş 'her bir dertten âlâ' diyerek.
(bkz: evlilik) tüm ilişkilere acaba ne zaman bitecek diye bakarım. Çünkü bir gün karşı tarafın evlenmek isteyeceğini ve bunu istemeyeceğimi söylerim.(başında da söylüyorum orası ayrı ) ve o da ya evlilik yada ayrılık teklifini, bazen üstü kapalı bazen direk olarak söyleyerek, ayrılık seçeneğini seçmemden dolayı yaşanılan durumdur.
insanların birbiri ile olan, ortak paylaşım ve yaşantı şeklini sonlandırıp, uzun Süre yada hiç tekrarlanmayan.
Kısa vadede özlenen, uzun vadede ise, hatıralarda kalan.
Sonunda unutulan, ara sıra hatırlanan.
"... yani anlayacağın, ayrıldık işte. son bir senem böylece çöpe gitmiş oldu..." dedi. arkadaşımın böyle söylemesine üzülmüştüm. ayrılık da sevdaya dahilse, ilişki için olası sonuçlardan biriyse şayet; bütün güzel anıların da bu doğal sonuçla birlikte çöpe gönderilmesi beni biraz incitmişti. tabi ki ona bir şey söylemedim. söyleyeceklerimi peşin peşin söylemiştim çünkü. henüz hiçbir şey için geç olmadığını, bazı şeyleri yüz yüze tekrar konuşmaları gerektiğini uzun uzun anlatmıştım. bu gece artık konuşan değil, dinleyen olma zamanım gelmişti.
ayrılık gibi tatsız bir konu hakkında konuşmak her zaman olduğu gibi yine çok zordu. aralarda uzun sessizlikler oluyor, en son söylenen sözler unutuluyor, konunun başı ile sonu birbirine karışıyordu. arkadaşımın içkisi bittikçe yenisi geliyor, bense hala aynı portakal suyunun içinde pipetle adeta define arıyordum. konuşma aralarındaki boşluklarda mekanı incelemek için yeterince vaktim de oluyordu. eskimiş ahşap mobilyalarla donatılmış küçük ve şirin bir yerdi burası. neşeli olduğumuz başka bir günde tekrar gelir miydik acaba...
arkadaşımın telefonu aralarda çalıyor, bir hışımla arayanın ismine bakıyordu. sırayla abisi, annesi, babası aramıştı. ciddi düşündükleri ve o düşünceyle hareket ettikleri bir ilişki olduğu için aileler tanışıyordu elbette. zamanında birkaç yüzük takılmış, aileler arasında birtakım sözler verilmişti. dolayısıyla bugünkü vaziyetten aileler de haberdardı. arkadaşımı sırayla arıyorlar, hepsi kendi düşüncesine göre telkinlerde bulunuyorlardı. izlemesi oldukça can sıkıcı bir manzaraydı.
mekanın içinde arada sırada ayakta dolaşan yaşlıca bir adam dikkatimi çekmişti. ağzında sigarası, elinde viski kadehi ile sürekli birilerine selam veriyor, bazı masaların yanına uğrayıp insanlarla sohbet ediyordu. tavırlarındaki rahatlık mekanın sahibi imajı çizse de, kadehleri bardan alırken ücretlerini peşin ödemesi dikkatimden kaçmamıştı. mekan sahibi değildi ama belli ki mekanın sadık müşterilerinden biriydi. bir süre sonra o da bizi fark etti. hafifçe gülümseyerek bize doğru yaklaştı. ayrılıkla ilgili söylediğimiz sözler kulağına çalınmış olacak ki masamızın konusuna hakimdi. kibarca selam verdikten sonra hızlıca konuya girdi. kadın erkek ilişkileriyle ilgili ufak bir girizgah yaptı. anlattığı şeylerin daha önce birçok kez provasını yaptığı belliydi, adeta bir kitap sayfası gibi akıcı ve düzgün konuşuyordu. biz de anlattıklarını büyük bir ciddiyetle dinliyorduk.
kısa bir süre sonra arkadaşımın tekrar telefonu çaldı. telefonu açtı ve ailesinden gelen yeni stratejileri daha iyi duyabilmek için biraz uzağa doğru yürüdü. arkadaşımın uzaklaştığını fark eden yaşlı bilge artık tamamen bana konsantre olmuştu. ayrılan kişinin ben olduğumu düşünmüş olacak ki ayrılıkla ilgili özlü sözler söylemeye ve nasihatler etmeye başladı. "... Ayrılık bir andan ibaret değildir. ayrılık bir süreçtir. ne zaman başladığını iyi tahlil etmek gerekir." gibi sözler söyledi. söyledikleri ilgimi çekmişti. bir yandan portakal suyumu yudumlayıp bir yandan kendisini dinliyordum. bir süre anlattıktan sonra durdu: "Ayrılan sen değilsin, değil mi?" diye sordu. içeceğimden anladı herhalde. kim ayrılık ertesinde bara gelip portakal suyu içerdi ki? "Hayır, ben değilim." diye cevap verdim. gülümsedi. sigarasından derin bir nefes çekti. "umarım anlattıklarım gücüne gitmemiştir delikanlı. öyleyse de kusuruma bakma. benim adım acı gerçekler..." dedi. "memnun oldum acı bey. yalnız bu gece umarım ben kazanacağım. çünkü benim adım da umut!" diye karşılık verdim. sözlerim hoşuna gitmişti. kibar bir kahkaha attı. sigarasını tuttuğu elini yavaşça başına yaklaştırarak selam verdi. sonra sessizce masadan uzaklaştı.
En yakın arkadaşımın dün gece başına gelen durum. 5 buçuk yıllık birliktelik, kız eğitim için yurtdışındaydı, arkadaşım onu ziyarete gitmişti 3 hafta önce, yine dönüşü için gün sayıyordu çok özlüyordu. ikisi de kültürlü, aklı başında insanlar.
Dün gece geç saatte telefonum çaldı, açtım, adamın sesi titriyor hiç öyle duymamıştım sesini öyle. Ayrıldı benden dedi, mesajla hem de, ergen gibi. Aklım almıyor, nasıl bu kadar basit olabilir? Ortada hiçbir problem belirtisi yokken hem de.
Eski masamı çöpe atarken duygulanıp göz temasından kaçınıyorum ulan ben! insanlar nasıl böyle kolay yapabiliyor bunları? Düne kadar Evlenme hayalleri kurduğun insanı sen nasıl mesaj atıp ayrılarak yıkıntıya çevirebiliyorsun? Hastanede babasının yanında refakatçi kalıyordu arkadaşım, bu durumu bildiği halde yaptı o kız bunu.
Kime nasıl güvenecek benim can dostum şimdi? içime oturdu çok fena, kalbim ağrıyor üzüntüden. Yazıklar olsun.
ayrılık. birbirinden ayrı kalma durumu.
aslında tam olarak bu değil.
biliyorsunuz bu değil.
değil yani, daha acı bir şey. biliyorsunuz değil mi? daha acı bir şey olum işte.
hani şükrü erbaş anlatıyor ya
insanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık diye, türküsünü söylecek kimsesi kalmamak ayrılık diye, Güneşin bir ceza gibi doğması dünyaya diye.
biliyorsunuz işte ayrılık daha böyle şeyler. ne araya yolların girmesi ne de kapanan kapılar değil demiş ya şair işte. bilirsiniz de zaten.
evet buraya kadar ayrılığın tanımıydı :d
tanımı bitirdik :d
kurcalamaya geldi sıra.
ayrılık.
hani şey var ya,
Aşık olacak kadar büyüdüysen, ayrılığın acısına katlanacak kadar da büyümüş olmalısın diyor öğretmeni küçük çocuğa
sanki bu akşam ölürüm dinleyip dinleyip kendini kesen bu millet değilmiş gibi :d
ohh be nihayet konuyu getirdim şu şarkıya :D arkadaş kocaman entry yazdım :D bir şairden bir şiirden bir kitaptan bir filmden alıntı yaptım aha sırf konu şu şarkıya gelsin diye :d
aha bu da şarkı :d dinlesenize siz de :d
Play
Current Time 0:00
/
Duration Time 0:00
Remaining Time -0:00
Stream TypeLIVE
Loaded: 0%
Progress: 0%
00:00
Fullscreen
00:00
Mute
Playback Rate
1
Subtitles
subtitles off
Captions
captions off
Chapters
Chapters
The video could not be loaded, either because the server or network failed or because the format is not supported.
çıkarken başlıktan ufak bir dörtlük bırakalım bu başlığa da. karacaoğlandan.
Nice sultanları tahttan indirdi
Nicesinin gül benzini soldurdu
Nicelerin gelmez yola gönderdi
Bir ayrılık bir yoksulluk bir ölüm
