Genç bir şahsın toprakta curuyecek olmasına bünye zor alışır. Bir de bu her gün görülen,sevilen bir arkadassa. Lise 2 de iken aniden sınıf arkadaşımızin intihar haberini almıştık,bir süre yerine bakıp içimiz acıdı sonra sanki başka okula gitmiş gibi kabullendi herkes ve hayatına devam etti geride kalanlar.
Allah rahmet eylesin kardeş. 23 yaşında gencecikken en yakın arkadaşımı kaybettim. Sadece arkadaşım değil benim de bir parçam öldü o gün. Başın sağ olsun.
Az once hamsterimin öldüğünü gordum ve hungur hungur aglamaya basladim. Aglarken bu basliga denk geldim ve gecen sene 22.12.2017de kaybettigim arkadaslarim geldi aklima. Aglama sebebim degisti.
bi arkadaşım vardı liseden. Çok severdim. ölmeden dört gün önce görüşmek istemişti ''sen ayarlarsın bizimkileri topla da görüşelim herkesi çok özledim'' demişti. Ayarlayamadım. Gerçekten ayarlayamamıştım kimse gelmek istememişti ama
Öldükten üç gün sonra aramışım annesi açmıştı telefonu ''yok kızım üç gün oldu gideli'' dedi devamında ne o konuşabildi ne ben.
Acı bi durum. Ben o zamana kadar insanlar yaşlanınca ölürler ya da benim hayatımdaki insanlar hep öyle olacak sanıyordum.
Çok çok Sevilen bir arkadaşın trafik kazasında vefat etmesidir. Yanında ki kişi, 4 üncü kazasından da sağ kurtulmuş. Kafayı yiycem. Nasıl böyle bir şey olabilir.
