beraber mala bağladığınız kişidir. arkadaş arkanızda sağınızda solunuzda duran durmakla kalmayıp fır dönen kişiye denir. insan içinde yapamayacağınız dansları geri zekalılıkları onun ysnında beyniniz yokmuşçasına yapmaktan çekinmezsiniz. o maldır siz daha malsınızdır. beraberken iyidir. kelimenin her manasıyla iyisinizidir.
avusturya dan arkadaşım geldi. liseden sonra babasının yanına gitmiş iş bulurum, yolumu tutarım havalarına. lise zamanlarında biraz abazanlık vardı, avrupa da 100 le çarpmışlar bunu. avrupayı afedersiniz sike sike kurutmuş bu adam, 18 günlük tatili boyunca ağzıma sıçtı. nası derseniz efendim; hava alanından aldım bunu sabah 7 filan. dükkanın önüne geldik arabanın içinde muhabbet ediyoruz.
kafes:hacı sana bi beyran içirem gel özlemişindir.
arkadaş: ya moruk beyranı filan gibtir et de. kız yok mu kız 18 lik filan.
kafes: çüüşşşşş. 3000 kilometre den geldin beyran içmeden bırakmam *
arkadaş: ya olm bi keyif edelim dedik la. sende de iş yokmuş.
kafes: çıkar beni gib hacım. arkadaş arkadaşın pezevengi ya. birazda orospusu olsun nolcak.
arkadaş: hahahahaha
kafes: bu evet mi demek oluyor ?
arkadaş: ya bi gibtir git olm ya. *karı yok mu karıııııııı.
kafes: olm napıyorsun lan. esnafız olm biz. kapa camı giber atarım şimdi seni aşşağı.
arkadaş: hacım feciyim ya.
kafes: lan uçaktan inelin 1 saat olmadı. hostes filan ayarlasaydın bari.
arkadaş: yok moruk sevmiyorum onları ben. uzun süre ayakta durdukları için selülit oluyor onlarda.
kafes: hahahahaahaha.
arkadaş: valla bak lan.
kafes: tamam lan kes muhabbetine sıçayım.
2 gün sonra. pat telefon çalar.
arkadaş: napıyon la.
kafes: çalışıyorum iş yerindeyim.
arkadaş: iyi iyi. ne yaptın bizim işi ?
kafes: iş ??
arkadaş: olm yanımda annemgil var. beni karşıladığında bahsettim ya ?
kafes: heeee o iş. tamam hacı gel. arka müsait vizite 50 bana da ne verirsen.
arkadaş: ya olm bi git ya.
kafes: evladım 7/24 çalışan bi adamım ben, sosyal hayat sıfırın altında 15 derece. arada dişi sinek görüyoruz, onu da sağolsun eş dost bize yedirmiyor.
arkadaş: olm esnaf adamsın düşüyordur oralara.
kafes: olm kapa telefonu gece gelir alırım seni bar pub filan takılırız.
arkadaş: kaç da gelcen.
kafes: 100 e kadar say içinden ben ordayım.
saat:23:15 arkadaşın evinin önündeyim.
arkadaş: olm bu saatte gelinir mi ?
kafes: sabah mı gelseydim. bara discoya götürüyoz ibneyi yaranamıyoz.
arkadaş: ya olm bu saatte karılar sarhoş olur hiç çekilmez.
kafes: ya sabır.
arkadaş: sap sap mı takılıcaz.
kafes: hacım ben gidiym en iyisi. sende şurdan yola çık. otogarın oraya giden bir taksi çevir. 12 ye kadar açıktır genel ev. cayır cayır gibişirsin.
arkadaş: olm ben sevmiyom la onları.
kafes: hacım ben anlatamıyorum herhalde. olm pazar günleri bile çalışan bi adamım ben. ne ortamı ne karısı ulan.
arkadaş: olm sıkıntı paraysa hallederiz.
kafes: pezevenk miyim olm ben. fiyatı arttırmaya mı çalışıyorum.
arkadaş:amaaan bas da gidek. bi yerde oturak.
23:25 pub ın önündeyiz.
arkadaş: bura sarmadı ya.
kafes: nası lan arabayı park etmedim daha.
arkadaş: abi sarmadı işte. bas bas.
23:40 bi otelin barının önündeyiz.
kafes: bura nası ? bak bakim kapısı mapısı iyi mi ?
arkadaş: ya olm bunlardan çok orda.
kafes: kapı ? güvenlik ?
arkadaş: bardan be olm ya.
00:00 şehrin öbür ucundayız.
arkadaş: olm biliyom ben burayı ya.
kafes: lan gibik. yurt dışında sen mi yaşıon ben mi ? her yeri de bilion amk.
arkadaş: ya olm merkezde bir yer vardı oraya gidelim.
kafes: geç lan sen sür. özel şöförün mü var burda.
00:30 kaybolduk.
00:45 hala kayıbız.
00:50 bildiğin patika yol.
kafes: lan nere gidioz olm biz ?
arkadaş: .............
kafes: laaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaan. kime diyorum lan. şehir dışına çıktık lan.
arkadaş: olm bi dur ya. sen yat 3-5 saate ordayız.
kafes:3 5 saat mi ? lan nereye gidiyoruz insan gibi söylesene.
arkadaş: alanya.
kafes: ohaaaaaaaaaaa ohaaaaa. çüş ulan hayvan. çek sağa giberim belanı.
arkadaş: ........
kafes: çek dedim lan hayvan. çek lan.
01:10 geri dönüş.
arkadaş: kızlar vardı la orda.
kafes: he doğru. geçen bey dağlarının zirvesinde sondaj yapmışlar. 10 metreden karı fışkırmaya başlamış.
arkadaş: ney ?
kafes: olm seni eve bırakıcam. git ne bok yersen ye.
ertesi gün. arıyor meşgule atıyorum. telefonun şarjı bitti sonunda. hayır şarja takıp evi arıycam arayamıyorum da.
öğleden sonra saat 2 3 gibi çat dükkana geldi.
arkadaş: selamün aleyküm. olm niye açmıyorsun la telefonu.
kafes: aleyküm selam. korkuyorum bu sefer başıma çuval geçirip kaçırmaya kalkarsın diye.
arkadaş: olm bi tatil yapalım dedik.
kafes: beyin yerine ne taşıyorsun çok merak ediyorum.
akşama kadar oturdu yanımda. sürekli karı muhabbeti yaptı, yok şu ülkenin ki böyle. yok bu ülkenin ki şöyle. gezmiş doymuşsun işte daha ne arıyon diyorum. olm bunun doyması mı olur diyor. ilginç bir o kadar da azgın. gece 11 filan oldu saat. kalk gidelim çorba içelim yada bir yerlerde takılalım sonra çorba içeriz gibisinden bir bok yeme gafletine düştüm.
arkadaş: olm bi otel varmış. bizim kapıcı söyledi.
kafes: hııııı
arkadaş: taş mış taş.
kafes: taş mı ?
arkadaş: yani karılar.
kafes: hahahahaha allah'ım sen sabır ver yarabbim yaresulullah. *
arkadaş: hadi olm oraya gidelim.
11:20 otel bulunur.
kafes: sen gir ben girmem şurda ilerde bi arkadaşın büfesi var. ordayım ben. işin bitince çaldır gelir alırım.
arkadaş: valla sen girmezsen ben hiç girmem.
kafes: olm yavrum çay mı ısmarlıyorsun. bi git ya.
arkadaş: valla olmaz. ölümü gör bak.
kafes: dönüyorum geri. git napıyorsan yap sen. ararsın beni.
elime yapıştı. koluma girdi, bildiğin yolun ortasında el ense, kırkpınar havasındayız. baktım bir kaç tanıdık sima. durdum. yürü lan dedim. seni de o karıları da sabaha kadar.
tam hatırlamıyorum 12 ye yaklaşıyor saat. resepsiyonun önündeyiz. arkadan itiyorda itiyor "olm hadi konuşsana".
kafes:iyi geceler.
kel adam: iyi geceler. hoşgeldiniz.
kafes: hoşbulduk. eeeee ya bize oda lazımdı da. saatlik mi oluyor o iş.
kel adam: * abicim bara geçin ordalar. 100 lira veriyorsunuz oda başı. artık kaç saat sürerse.
kafes: * hehe hehe sağol.
bara geçilir. gene arkadan ittiriyor "olm bak şurdaki iyi" iyiyse git konuş diyorum "ben utanırım" olm onlarda esnaf öyle deme diyorum, bu seferde gülüyor pezevenk. hedefe yöneliyoruz. yanına oturdum pat diye. insan bi selam verir de mi ? ayılık böyle bi şey işte.
bardan canlı yayın.
kafes: saati kaça ?
taş: oha janım öyle sorulur mu. bi içki ısmarla bari.
kafes: olur. yalnız içkinin parası olayın içine dahil mi ? ona göre pazarlık etcez.
taş: hahahaha janım sana şimdi siktir git diycem olmayacak. kalabalık burası anlıyor musun ?
kafes: yok salağım ben.
taş: hahahahahaha.
kafes: sen baksana bana. şurda bi salak duruyor. onu iyi bi gibsene yani bi şeyler yapsana.
taş: o niye gelmiyor.
kafes: dilsiz o dilsiz. parası var. ne kadar istiyon ?
taş: saatlik iki yüz elli lira.
kafes: kaç kaç kaç
taş: ay janım işler yoğun anca bu kadar oluyor. gejelik kalmıyoruz çok ısrar ederseniz sekis yüz tele.
kafes: vay amına koyim. üf üf üf.
taş: janım işim var kapatma önümü.
kafes: dur lan bekle sorayım şuna. iki dakka dur.
arkadaş: ne diyor.
kafes: hacım bunlar grup yapıyormuş annası babası da dahil, 800 tele istiyor bir geceye. yüz tele de otele, yüz tele de içkiler tutsa, 4 kişilik ailenin geçimi.
arkadaş: ne diyorsun olm.
kafes: arkadaş indirimi yokmuş. ama peşin alışverişlerde %10 indirim, 1000 de world puan hediye.
arkadaş: lan karıyla ne konuştun.
kafes: yürü olm yürü, sıcak bastı beni.
arkadaş: insan gibi söylesene olm.
kafes: seni sordu direk, ne kadar yakışıklı çocuk, beleş yapcam onla dedi.
arkadaş: lan dalga geçme.
kafes: lan çık dışarı amcık. ona vereceğin parayı bana ver, gün yüzü gösterme bana amk.
çıkarken kapıda ki gorile mi çarptı naptı bizim salak. bi tartışma çıktı. ne oldu anlamadım. arkadaş yabancı bilmiyor buraları, hap attı kafası da iyi dedik mi. sıvıştık.
18 günlük azap bugün bitti. götüremediği alan ya ya da götürdü beni. orda da ortalık malı olduk. hatay arsuza gittik orda da rezil etti beni. lan dangalak herif, şezlongda güneşlenen karıların önünde niye dikeliyorsun. bir de iç geçiriyor hayvan sesli bir şekilde "ulan karı olucan bu dünyada, şerefsizim kulu köpeği yapar bunlar insanı" diye. dayak da yedi gene arlanmadı. havalanına bıraktım bu sabah. "istanbul da gece uçağım, bildiğin bir yer var mı orda bitireyim bari şu işi" dedi. konuşmadan uzaklaşdım. bir sene rahatım. bir iki ay piskolojik tedavi gördükten sonra normal hayata dönebilirim sanırım.
her zaman yanınızda olamasa da , eğer gerçekten birbirinizi anlıyorsanız çok da zaman geçirmeye ve bir şeyler paylaşmaya gerek kalmıyor , o bağ sizi bir şekilde bir arada tutuyor , kader de sizi karşılaştırıyor.
ve de bence hepsiyle ortak noktalar farklı oluyor, paylaşılanlar ve size kattıkları onlara özgü özel şeyler oluyor.
böyle bir devirde de sağlamını bulduğunuz zaman vazgeçmemek , elini bırakmamak lazım.
en kötü anlarınızda bile sizi güldürebilecek kadar sizi iyi tanıyan 1-2 tane en değerli dosttur aslında.
ne kadar uzakta da olsa, kendini "yanı başında" hissettirebilen nadir insandır kendisi!
iyi ki var, iyi ki hayatımda hiçbir zaman eksilmeyen değeriyle bende!
ankara- kentparktaki, kültür merkezi sayılabilecek kadar güzel, kitap, film gibi şeyler satan yerdir.
içerisinde saatlerce kaybolabilecek kadar çeşit bulunur.
gidilmesi tavsiye edilir.
her ne kadar her zaman yanınızda görünse, size ince tiyolar verse, paranız olmadığında sizi karşılasa, birlikte yiyip birlikte sıçsanız da; ciddi bir olay olduğunda size kendi nedenlerince sırt çevirebilecek bir varlık.
Bir zamanlar bende bir kaç arkadaşa sahiptim, şuan hiç arkadaşım yok, onları severdim hatta evimizi sattıktan sonra ailem balıkesir'e gitmek istemişti ben onlar için gitmedim onun yerine Anadolu yakasına taşınmaya ikna ettim ailemi. arkadaşlarımı görmem seyrekleşti. Huyları değişmeye başladı eskidende biraz yiyicilik vardı onlarda hesabı ödetmeye çalışmalar borç almalar daha doğrusu almaya çalışmalar v.b. ama görmezden gelirdim hep belki bir gün kendilerine gelirler diye her zaman cebimde ne varsa çıkardım onlarda öyle olsunlar diye tabi sonradan bende cebimde belirli bir para ile dışarı çıkmaya başladım. taşındıktan sonra gene görmeye gittim onları bir kaç kez. kartal-yenibosna, ama onlar gene onca yolu çeken birisine hesap ödetmeye çalıştılar hesabından değildi kendimi aptal gibi hissediyordum ödemedim paracıya çıktı adım. işe girdim arkadaşıma işimi anlattım özel güvenlikti işim neyse bir kaç hafta sonra yolum o semtten geçti bizimkilerini aradım. artık direk telefonda -ne kadar paran var kanka diye soruyordu arkadaşım pek bir mevla olmadığını duyunca kem küm etti tamam dedim kapattım artık anlamıştımki evrimini tamamlamıştı. bizimkine maaş gününüde söylemişim notmu almış ne sonra telefon çaldı tam maaş alacağım gün -kanka neredesin gel takılalım beynimde şişmşekler çaktı küfür ettim tabi aynı şekilde karşılık geldi bende kapadım. şok oldum onlar için ailemle kavga etmiş ve kazanmıştım ev konusunda bumuydu yarın ileride ailecek görüşmek istediğim yaşlanınca beraber oturup geçmişten bahsetmek istediğim artık kimseye güvenmiyorum insanlar çıkarı için iş yapıyorlar her zaman. hesapladım 150tl yedirmişim 150tl için değermi.
Eskiden Türkler savaşırlarken arkalarından vurulmamak için (ok ile) sırtlarını bir ağaca veya taşa dayarlarmış. Bu genellikle bir taş olurmuş ve bu taşa arkataş derlermiş. Arkadaş kelimesi de buradan gelmiştir. Sırtımızı dayayabileceğimiz, güvenebileceğimiz, kötü günümüzde yanımızda olan kişilere arkadaş demeliyiz. Fakat bu günümüzde böyle değil arkadaş dediğimiz insanlar aslında bu tanıma uymayan insanlar.
insanın mutlu olabilmesi için en az 3 ya da 4 yakın ilişkisi olması gerek. arkadaş da bu gerekli ilişkilerden biridir. eğer arkadaşın ya da yeterince yakın ilişkin yoksa en acı verici işkenceye maruz kalmayla karsı karsıya kalırsın: umursanmamak.
