üniversite için evden ayrılmak

yaşamayı hep bir parça da olsa istediğim,ama içten içe de korktuğum durumdur.sonunda üniversiteyi yaşadığım şehirde okumaya başlamamla korkular sona ermiş,acılar başlamıştır. çünkü beni evimden değil ama dostlarımdan ayırmıştır bu mecburi düzen. alışmak zordur,böyle olunca hayat da büyümek de zor gelir insana. arkada kalmak da gitmek kadar zordur çünkü. yazık ki buna da alışmak zorunludur,iç çekilerek yaşamaya devam edilir...